ഡെറിക് എബ്രഹാം 27 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 222

 

“ഇപ്പോഴല്ല സ്റ്റീഫാ.. ഒരു അഞ്ചാറു കൊല്ലം പിന്നോട്ട് പോ…

നാടിനു നന്മ ചെയ്യാൻ വേണ്ടി മാത്രം ജീവിച്ച ഒരു ജില്ലാ കളക്ടറെ ഓർമ്മയുണ്ടോ നിനക്ക്..

നിനക്കെതിരെ തിരിഞ്ഞെന്ന ഒരേയൊരു കാരണത്താൽ , നീ കുടുംബത്തോടെ ചുട്ടെരിച്ച ഒരു ജില്ലാ കളക്ടറെ…”

 

“അ.. അ…അനുപമ ഐഎഎസ്…? ”

 

സംശയത്തോടെയാണെങ്കിലും സ്റ്റീഫന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ നിന്ന് ആ പേര് പുറത്ത് വന്നു..

 

“അപ്പോൾ നീ മറന്നിട്ടില്ല..അല്ലേ…

അതേ സ്റ്റീഫാ….

അനുപമ രഞ്ജിത് ഐഎഎസ്..

നിന്നെ ശത്രുവാക്കിയ കാരണം കൊണ്ട് , ഒന്നുമറിയാത്ത കുടുംബത്തെ പോലും നീ അഗ്നിക്കിരയാക്കിയ അനുപമ തന്നെ…

ആ അനുപമ ഐഎഎസിന്റെ ഒരേയൊരു അനിയനാടാ ഈ ഞാൻ…

ആദി..ആദിശ് ചന്ദ്രൻ..

ഡെറിക് എന്ന പേരൊക്കെ വെറും ആലങ്കാരികം മാത്രം..”

 

“അനുപമയുടെ അനിയനോ ?

പക്ഷേ…? ”

 

അപ്പോഴായിരുന്നു അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ സ്റ്റീഫൻ ഞെട്ടിത്തരിച്ചത്…

അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ മിന്നി മറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

എന്നാൽ വീണ്ടും അവനൊരവസരം കൊടുക്കാൻ ഡെറിക് ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല..

അവൻ മെല്ലെയൊന്ന് തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് , മൈക്കിളിൽ നിന്ന് സമ്മതം വാങ്ങി..

 

“ആദിയെന്ന ഞാൻ..

എന്റെ സഹോദരി അനുപമ ഐഎഎസിന്റെ നാമത്തിൽ നിനക്ക് അന്ത്യകുർബാന ചൊല്ലുന്നു സ്റ്റീഫാ…

ഡെറിക് എബ്രഹാം…ഇൻ ദ നെയിം ഓഫ് കളക്ടർ…”

 

ആലോചിക്കാൻ പോലും സമയം നൽകാതെ തോക്കിലെ വെടിയുണ്ട സ്റ്റീഫന്റെ നെറ്റിയിലേക്ക് തുളച്ചു കയറി…

അവൻ പിന്നോട്ടേക്ക് മലർന്നടിച്ചു വീണു… പിടയാൻ പോലും സാധിക്കാതെ അവന്റെ ആത്മാവ് ആ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വിട പറഞ്ഞു…

ആത്മാവിനു പോലും മനസ്സിലായിക്കാണും , സമയം ഒത്തിരി വൈകിയെന്ന്…

ജീവനറ്റ സ്റ്റീഫന്റെ ശരീരത്തിന് മുന്നിൽ മുട്ടും കുത്തിയിരുന്ന് കൊണ്ട് , ഡെറിക് കണ്ണുകളുമടച്ചു കൊണ്ട് ആശ്വാസത്തിന്റെ നെടുവീർപ്പിട്ടു…അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് ആരും ഡെറിക്കിനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാൻ ചെന്നില്ല.. അൽപസമയത്തിന് ശേഷം , മധുവങ്കിൾ അവനരികിൽ ചെന്നു തോളത്ത് കൈ വെച്ചു…

കണ്ണുകൾ തുടച്ചും കൊണ്ട് , അവൻ എഴുന്നേറ്റു നിന്നു…

മുഖത്ത് പുഞ്ചിരിയും തൂകിക്കൊണ്ട് , അങ്കിളിന് അഭിമുഖമായി നിന്നു…

അദ്ദേഹം അവന്റെ തോളത്ത് കൈകൾ കോർത്തു വെച്ചു…