ഡെറിക് എബ്രഹാം 12 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 167

“ഫോട്ടോ ഒന്നുമില്ലടോ… അവളേയും അവളുടെ ഓർമകളെയും എല്ലാ രീതിയിലും ഞങ്ങൾ മാറ്റി നിർത്തിയിരിക്കുകയാണ് , ഒരു ഫോട്ടോ പോലും ബാക്കി വെക്കാതെ…

കുട്ടികളുടെ കൈയിലുമുണ്ടാകാൻ വഴിയില്ല… എന്നെ മറച്ചു കൊണ്ടൊന്നും അവർ ചെയ്യുകയുമില്ല….”

ഇതൊക്കെ പറയുമ്പോൾ ആദി ഏതോ ലോകത്തായിരുന്നു….

ചാന്ദ്നി തന്നെയായിരിക്കാം അവനെ ആ ലോകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയത്…

അതിന് ശേഷമൊന്ന് മീരയിലേക്ക് കണ്ണുകളെ നയിച്ചു കൊണ്ട് പോയി…

സംശയഭാവത്തിൽ അവനെ അടിമുടി നോക്കുകയായിരുന്നു അവൾ..

“എന്റെ കുട്ടികളാണേ സത്യം…. എന്റെ കൈയിൽ ഫോട്ടോ ഇല്ലെടോ…”

“ഹ്മ്മ്മ്….ഓക്കേ…

പിന്നേ ,വളരെ സുന്ദരിയായിരിക്കുമല്ലേ അവൾ…? ”

“ആണല്ലോ… പക്ഷേ, നിന്റെയടുത്തൊന്നുമെത്തില്ലാട്ടോ അവളുടെ സൗന്ദര്യം….നീയല്ലേ വിശ്വസുന്ദരി ”

“മതി മോനേ.. പൊക്കിപ്പൊക്കി ഒടുവിൽ താഴെയിടാനല്ലേ…. അത് വേണ്ടാട്ടോ…”

ആദി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു….പല കാര്യങ്ങളും സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് അവരുടെ വർത്തമാനം മുന്നോട്ട് പോയി… സംസാരത്തിനിടയിലും തന്നെ കുറിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങളൊക്കെ വളരെ വിദഗ്ധമായി അവൻ മറച്ചു വെക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…..

“ആദീ.. ഞാനൊന്ന് ചോദിച്ചോട്ടെ….”