ഡെറിക് എബ്രഹാം 12 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 167

“കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്തൊക്കെ എത്രയോ പെൺപിള്ളേരോട് പ്രണയം തോന്നിയിരുന്നു… പക്ഷേ, അവർക്ക് തിരിച്ചൊന്നും തോന്നിയില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല… ഞാൻ നോക്കുന്നവരുടെയൊക്കെ കല്യാണം വേഗം കഴിഞ്ഞു പോകുകയും ചെയ്തു…..

ഇത്രയും ഭീകരമായ അവസ്ഥയുണ്ടായിട്ടും എനിക്കെന്തെങ്കിലും സങ്കടം വന്നോ… ഇല്ലല്ലോ…

പണ്ടാരോ പറഞ്ഞത് പോലെ ,ഞാൻ വീണ്ടും പുതിയ മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങൾ തേടിപ്പോയി…. ”

ഇത് കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ചിരിയടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….

“എന്തോന്നാണ് ആദി ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നേ….. അയ്യേ….”

“സത്യമാടോ….അവസാനം നാട്ടിൽ കെട്ടു പ്രായം കഴിഞ്ഞ പെൺപിള്ളേരെയൊക്കെ പ്രേമിക്കാൻ എനിക്ക് അപേക്ഷകൾ വരാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു… അപ്പോഴാണ് ഞാൻ നാട് വിട്ടത്….”

“ഹഹഹ ”

കുറച്ചു മുമ്പ് വരെ പൂച്ചക്കുട്ടിയായി നിന്നിരുന്ന അവൾ മതിമറന്നു ചിരിച്ചു തുടങ്ങി….

“ആദീ….ആദിക്കാരാണ് ഡെറിക് എന്ന പേരിട്ടത്..? ”

“ആരാണാവോ…. അച്ഛനോ അമ്മയോ ആയിരിക്കില്ലേ…. പേരിടുമ്പോൾ ഉണ്ടായ കാര്യങ്ങളൊന്നും എനിക്ക് ഓർമയിൽ വരുന്നില്ല…. പ്രായം കൂടി വരികയല്ലേ…. ”

ആദി , തന്നെ നൈസായി ട്രോളിയതാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി… അവൾ പിരികവും മേലേക്ക് കയറ്റി വെച്ചിട്ട് അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി….

“ഹഹഹ….എന്ത് പറ്റി..നിനക്കിഷ്ടായില്ലേ ആ പേര്? ”