ഡെറിക് എബ്രഹാം 12 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 167

ഏതായാലും ഞാൻ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്യുന്നുണ്ട്….

ഒന്ന് ശരിക്കും ആലോചിട്ട് എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന് വെച്ചാൽ അങ്ങനെ ചെയ്തോ… ഇത് പറഞ്ഞും കൊണ്ട് ഞാനിനി നിന്നെ വിളിക്കില്ല…”

ആദിയുടെ മറുപടിക്ക് കാത്തു നിൽക്കാതെ മധുവങ്കിൾ ഫോൺ വെച്ചു….

ഇനിയെന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്നറിയാതെ അവനവിടെ നിശ്ചലനായി നിന്നു…

അന്ന് മുഴുവൻ അവൻ ആ ചിന്തയിൽ തന്നെയായിരുന്നു…. ട്രെയിനിങ്ങിൽ ശരിക്കും ശ്രദ്ധ ചെലുത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല…. മനസ്സ് വല്ലാതെ വീർപ്പുമുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി…വീണ്ടും തനിക്ക്‌ പലതും നഷ്ടപ്പെടാൻ പോകുന്നത് പോലെ അവന് തോന്നിത്തുടങ്ങി..

വൈകുന്നേരം കുറച്ചു നേരത്തേ തന്നെ വീട്ടിലേക്കിറങ്ങി….ഇതെങ്ങനെ കുട്ടികളോട് അവതരിപ്പിക്കുമെന്നുള്ള ചിന്തയായിരുന്നു വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ മുഴുവൻ…

പോകുന്ന വഴിയേയുള്ള വാഹനങ്ങളുടെ ഓട്ടപ്പാച്ചിലോ ജനങ്ങളുടെ കലപില ബഹളങ്ങളോ അവന് ദർശിക്കാനായില്ല….. അവനതൊന്നുമറിഞ്ഞിരുന്നില്ല…

അവന്റെ ചലനങ്ങളൊക്കെ യാന്ത്രികമായിരുന്നു…

എങ്ങനെയൊക്കെയോ വീടെത്തി…. അവനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ജൂഹിയും കീർത്തിയും ഓടി വന്നു അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…അവരുടെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരുന്നു…. ഒരുപാട് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് അവരുടെ മുഖത്തിൽ നിന്ന് വായിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്…അവൻ അവർക്ക് മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു….

“ആദീ… ഞങ്ങൾ പോവില്ല… ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിടരുത്…”

“ഓഹ്… അങ്കിൾ വിളിച്ചോ നിങ്ങളെ ? ”

“ഞങ്ങൾ എന്ത് വന്നാലും പോകില്ല… പറഞ്ഞയക്കാൻ ആരും നോക്കേണ്ട ”

ആദി അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചും കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തിരുന്നു…അപ്പോഴേക്കും സീതാന്റിയും അവരുടെ കൂടെ ചേർന്നു.