ചെകുത്താന്‍ വനം 4- റോബിയും നന്മ എന്ന ശത്രുക്കളും[Cyril] 2169

എന്റെ കോപം ഞാൻ എങ്ങനെയോ അടക്കി കൊണ്ട്‌ എന്റെ കണ്ണ് ഞാൻ പതിയെ തുറന്നു. പക്ഷേ രണവാളും പിടിച്ച് കൊണ്ട്‌ എന്റെ തൊട്ട് മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അച്ഛനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ കെട്ടടങ്ങിയ കോപം പിന്നെയും ആളി കത്തി.

ഞാൻ എന്റെ കൈ നീട്ടി അച്ഛന്റെ രണവാളിൽ പിടി മുറുക്കി. ഉടനെ രണവാൾ അലിഞ്ഞ് അപ്രത്യക്ഷമായി, എന്റെ അദൃശ്യമായ മോതിരം മുഖേനെ അതിന്റെ ലോകത്തിൽ എത്തിപ്പെട്ടു.

എന്റെ മനഃശക്തി കൊണ്ട് അച്ഛനെ ഞാൻ പതിയെ തള്ളിയതും അയാൾ തെറിച്ച് വീണു.

“എന്റെ കഴുത്തില്‍ നിന്നും ആ വള അകറ്റാനുള്ള മനസ്സ് നിങ്ങൾ കാണിച്ചില്ല, അതുകൊണ്ട്‌ അതെനിക്ക് സ്വയം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു.” ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഇത് സാധ്യമല്ല….!” തറയില്‍ കിടന്നുകൊണ്ട് അച്ഛൻ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.

കസേരയില്‍ നിന്നും ഞാൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു.

ഉടനെ അച്ഛൻ തറയില്‍ നിന്നും ചാടി എഴുന്നേറ്റു. പിന്നെ അച്ഛനും എനിക്ക് എതിരായി തിരിഞ്ഞ രണശൂരൻമാരും എന്നെ ചുറ്റി വളഞ്ഞു. എന്റെ മനസ്സ് കോപം കൊണ്ട്‌ ഇളകി മറിഞ്ഞു. പക്ഷേ പുറത്ത്‌ ഞാൻ ശാന്തത നടിച്ച് അവരെ നോക്കി.

ഉടനെ പന്ത്രണ്ട് രണശൂരൻമാരും കൈകൾ ഉയർത്തി, പക്ഷേ പതിനൊന്ന് വളയം മാത്രമാണ് പ്രത്യക്ഷപെട്ടു.

അപമാനം നിറഞ്ഞ മുഖം കൊണ്ട്‌ അച്ഛൻ അയാളുടെ വെറും കൈയിൽ നോക്കി. അയാളുടെ വളമവും രണവാളും നഷ്ടമായ കാര്യം ഇത്ര പെട്ടന്ന് മറന്ന് പോയോ?

അതൊന്നും കാര്യമാക്കാതെ ആ പതിനൊന്ന് പേരും അവരുടെ വളയം എന്റെ നേര്‍ക്ക് എറിഞ്ഞു.

പക്ഷേ അതിലുള്ള ശക്തിയെ എന്റെ ശരീരവും ശേഷിച്ച ലോഹത്തെ എന്റെ അദൃശ്യമായ മോതിരവും വലിച്ചെടുത്തു.

എല്ലാവരും ശ്വാസം വലിച്ച് പിടിച്ച് നിന്ന് എന്നെ തുറിച്ച് നോക്കി.

“നി കീഴടങ്ങുന്നതാണ് നല്ലത് റോബി. ഞങ്ങളെ കൊണ്ട്‌ ഇത് ചെയ്യിക്കരുത്.” അച്ഛൻ കോപത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഇല്ലെങ്കില്‍……?” ഞാൻ കോപത്തോടെ ചോദിച്ചു.