ഗൗതം [Safu] 85

അനാഥരായ കുട്ടികൾക്കും വൃദ്ധർക്കും ഒരുപോലെ തണലേകുന്ന , ഗൗതം തുടക്കം കുറിച്ച് പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാതെ പോയ മറ്റൊരു സ്വപ്നം ……. എളുപ്പമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും വര്ഷങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പ് വേണ്ടി വന്നെങ്കിലും നേടിയെടുത്തെ പറ്റൂ …… എന്റെ ഗൗതം ഇനീ ജീവിക്കാൻ പോകുന്നത് ഇവരിലൂടെയല്ലേ …… ഗൗതമിന്റെ തിരിച്ചു വരവ് ഇവരുടെ പ്രാര്ഥനകളിലൂടെയല്ലേ ……..

പുറത്തെ മൈതാനത്തിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് ഗൗതമിന്റെ ജീവിതാഭിലാഷം സാധിച്ച നിർവൃതിയിൽ ‘ആകാശം’ എന്ന വീടിനെ നോക്കിക്കാണുമ്പോൾ എത്രയൊക്കെ കൂടെയുണ്ടെന്ന് സ്വയം സമാധാനിച്ചാലും ഗൗതമിന്റെ അഭാവം ഒരു നോവായി കണ്ണ് നിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി ……

” നീ കാണുന്നുണ്ടോ ഗൗതം …… ദേ …. നോക്ക് …… ആരോരുമില്ലാത്ത പാവങ്ങൾക്ക് പറക്കാൻ ഒരാകാശം ഒരുക്കണം എന്ന് നീ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ …… നോക്ക് …… ഉള്ളിലെ നോവിന് ആശ്വാസം കണ്ടെത്തുന്ന അച്ഛനമ്മമാരുണ്ട് ഇവിടെ ….. സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് ചിറകു വിരിഞ്ഞ കുഞ്ഞുങ്ങളുണ്ട് ഇവിടെ ……. നാമൊരുക്കിയ ആകാശം …… കാണുന്നുണ്ടോ നീ ……. ”

വിതുമ്പലടക്കാൻ പാട് പെട്ടു ……

അപ്പോഴും തോളിലൊരു കൈ പതിഞ്ഞു …… എന്നത്തേയും പൊലെ താങ്ങാനാവാത്തൊരു കല്ല് നെഞ്ചില് ഭാരം കൂട്ടുമ്പോൾ ഇറക്കിവെക്കാനൊരു തോളുമായി വരുന്നവൻ …… ഒരു തവണ കൂടെ ആലോചിക്കാൻ സമയം തരാതെ അവനെന്നെ നെഞ്ചോട് പൊതിഞ്ഞു …….

” തളരാതെ പ്രിയാ ……. ഇനിയെത്ര ദൂരം താണ്ടാനുണ്ട് …… എത്രയെത്ര സ്വപ്‌നങ്ങൾ ബാക്കിയുണ്ട് ……. നേടണ്ടേ …….?

നെഞ്ചിൽ ഭാരം കൂടുമ്പോ ഇങ്ങനെ ഇറക്കിവെക്കാനിവിടെ ഞാനില്ലേ ……. ഒരാകാശവും അതിലെ ഒത്തിരി പറവകളില്ലേ നിനക്ക് കൂട്ടിന് ……. പിന്നെ …… ദേ …… എല്ലാറ്റിനുമപ്പുറം …… ഏറ്റവും വലുതായി ….. അവരില്ലേ …… ”

പ്രയാഗ് വിരൽ ചൂണ്ടിയിടത്തേക്ക് കണ്ണുകൾ നീണ്ടു ……

അൽപ്പം അകലെ …… അഞ്ചു വയസ്സുകാരികളായ ഗൗതമിയും ഗൗരിയും ….. ഇരുവരെയും രണ്ട് കൈകളിൽ ഭദ്രമായി ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പതിനൊന്ന് വയസ്സുകാരൻ ആര്യനും ……..