കൃഷ്ണാമൃതം – 01 [അഖില ദാസ്] 405

(അത് ചുമ്മാ പറഞ്ഞതാ ട്ടോ… സ്ഥാനം കൊണ്ട് മുറപെണ്ണ് ആണെങ്കിലും… അവൾ എന്റെ കുഞ് പെങ്ങള… )

എന്തോ അത് കേട്ടതും കൃഷ് ന്ന് എന്തോ ഒരു ദേഷ്യം…. വന്നു… കാരണം അറിയാത്ത ആ ദേഷ്യത്തിൽ അർജുൻ നോട്‌ ആയി പറഞ്ഞു

“വാട്ട്‌… ” കൃഷ്

“അതെ ഡാ… അല്ല നീ എന്തിനാ അത് കേട്ടിട്ടുണ്ട് ഡിസ്റ്റർബ് ആവുന്നേ…. ”

“Eey nothing”

“മ്മ്ഹ്ഹ്…. ” അതിന് അർജുൻ ഒന്ന് അമർത്തി മൂളി…

“എന്താടാ…. ” കൃഷ് ദേഷ്യത്തിൽ അവനോട് ആയി ചോദിച്ചു..

“ഒന്നുല്ല ” കണ്ണുകൾ ചിമ്മി അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു..

“അർജുൻ ഞാൻ പോവാ ആണ്… ഇനിയും ഇവിടെ നിന്നാൽ ശെരി ആവില്ല…. പിന്നെ… നിന്റെ ആ മുറപ്പെണ്ണിനോട് എന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ ക്ലീൻ ചെയ്ത് ഓഫീസ് ലേക്ക് കൊണ്ട് വരാൻ പറഞ്ഞോ…. ആഹ്… പിന്നെ… അത് അവൾ നേരിട്ട് തന്നെ എന്റെ കയ്യിൽ തരുകയും വേണം.. കേട്ടല്ലോ .. ”

“എടാ.. അത് ഞാൻ അലക്കി തേച് തന്നാലും പോരെ…. ”

“പറ്റില്ല… അവൾ അല്ലെ അത് വലിച്ചെറിഞ്ഞേ… സൊ.. അവൾ തന്നെ ചെയ്യണം… ”

“അത് നടക്കും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല അളിയാ…. ”

തോളിലൂടെ കയ്യിട്ടു അർജുൻ പറഞ്ഞു…

“എന്തുകൊണ്ട് .. അവൾ അല്ലെ തെറ്റ് ചെയ്തേ .. സൊ…… അവൾ തന്നെ ചെയ്യണം … ”

“മോനെ കൃഷ്ണ…. നിനക്ക് അവളെ അറിയില്ല…നല്ല വാശികാരിയാ… . തന്റെ ഭാഗത്തു തെറ്റ് ഉണ്ട് എന്ന് അവൾക് തോന്നിയാൽ അവൾ സ്വമേധയാ അതിനു മാപ്പ് പറഞ്ഞിരിക്കും… പക്ഷെ… ഇവിടെ.. നിന്റെ ഭാഗത്തും മിസ്റ്റേക് ഉണ്ടലോ .. സൊ…നീയും അവളോട് സോറി പറയേണ്ടി വരും… ”

“ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റിനെ ഞാൻ മാപ്പ് പറഞ്ഞത് നീ കെട്ടില്ലെടാ കോപ്പേ… അവൾ നാളെ വന്നിരിക്കണം…. അതും നേരിട്ട് തന്നെ അത് എനിക്ക് തരുകയും വേണം…. ”

“എടാ ഞാൻ ഒന്ന് പറയട്ടെ…. ”

“Nothing more… I ‘m leaving ”

അതും പറഞ്ഞു കൃഷ് മാധവ് നെ വിളിച്ചു കാറിൽ കയറി പോയി..

അർജുൻ തിരിച്ചു അകത്തോട്ടു കയറി വന്നു….

അപ്പോൾ ആണ് അവനെ കാത്തു നിന്ന ആ കണ്ണുകളെ അവൻ കണ്ടത്….

അവൾ അവനെ ഉറ്റു നോക്കി…