ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 9 [Santhosh Nair] 955

പിന്നെ കുറെ കത്തി വെച്ചു. അവർക്കു കുറെ ഷോപ്പിംഗ് ഒക്കെ ഉണ്ട്, വൈകിട്ട് ഫ്രീ അല്ല. ഇവർ ചേർന്ന് വരുമ്പോൾ എപ്പോഴും സൂസന്റെ ഗസ്റ്റ് ഹാവ്‌സിലെ തങ്ങാറുള്ളൂ. ഒരു വലിയ മുറിയുണ്ട്, അവിടെ ഒരു കോളേജ് ഹോസ്റ്റൽ പോലെ ആക്കിയിടും ഇവന്മാർ. ജോര്ജും അഗസ്റ്റിനും വന്നാലുടൻ താജുദീനും അജിയും അവിടെ എത്തിക്കഴിയും. അടി ഇടി കുത്തു വെട്ടു ഭയങ്കര തമാശയാണ്.  (അല്പം സമാധാനപ്രിയനായതുകൊണ്ടു അടിയൻ സൂസന്റെ കൂടെ മാത്രമേ ഈ ആലപ്പറക്കൂട്ടത്തിനിടക്ക് പോകാറുള്ളൂ. എന്നെ ആരെങ്കിലും തൊട്ടാൽ അവന്മാരുടെ കാര്യം സൂസൻ നോക്കിക്കോളും. ഇവന്മാർക്കെല്ലാം അല്പമെങ്കിലും പേടിയുണ്ടെങ്കിൽ അവളെയെ ഉള്ളൂ).

അരമണിക്കൂറോളം കത്തിവെച്ചിട്ടു കാൾ നിന്നു. കിടന്നുറങ്ങിയിട്ട് കണ്ണു തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ മാണി നാലരയായി. എണീറ്റ് കുളിച്ചു വസ്ത്രം മാറി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ അങ്കിൾ വിളിച്ചു “മോൻ എപ്പോഴാണ് വരുന്നത്? അമ്പലത്തിൽ വന്നയുടനെ വിളിക്കാൻ മറക്കേണ്ട, ഇന്ന് ഡിന്നർ കഴിച്ചിട്ടേ ഞാൻ വിടൂ”.

“ഞാൻ ഇറങ്ങി അങ്കിൾ, അഞ്ചു മണി കഴിഞ്ഞു അവിടെത്തും.നടന്നു വരാൻ ആണ് പ്ലാൻ”.

ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അങ്കിൾ ഫോൺ കട് ചെയ്തു. പിശുക്കൻ എന്ന് വിചാരിച്ചോ ആവോ?

അയ്യപ്പൻ ക്ഷേതത്തിനു പിറകിലൂടെ പോയി നേരെ നടന്നിട്ടു വലത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞാൽ ജീവൻ ഭീമ നഗർ ബസ് സ്റ്റാൻഡ് വരും ആ റൂട്ട് എടുത്താൽ അഞ്ചു കിലോമീറ്ററെ ദൂരമുള്ളൂ. മുക്കാൽ മണിക്കൂര് കൊണ്ട് ഞാൻ നടന്നെത്തി. അമ്പലത്ത്തിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നപ്പോഴേ എന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്നോണം നിൽക്കുന്ന അങ്കിളിനെ കണ്ടു. കൂടെ ഒരു പെണ്കുട്ടിയുമുണ്ട്. മകളായിരിക്കും. ഞാൻ ചെന്ന് നമസ്തേ പറഞ്ഞയുടനെ രണ്ടുപേരും നമസ്തേ പറഞ്ഞു. “ഇവൻ മാധവൻ, നീ ചേട്ടൻ എന്ന് വിളിച്ചോണം” എന്ന് മകൾക്കു പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു. “ചേട്ടാ ഞാൻ പൂജ. എന്റെ അച്ഛന്റെ പേര് ചേട്ടനറിയാമോ?”

സത്യത്തിൽ അറിയില്ല, പേര് ചോദിച്ചതുമില്ല. ഫോണിൽ ആർമി അങ്കിൾ എന്നാണു സേവ് ചെയ്തത്. ഇത് പറഞ്ഞയുടനെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ചേർന്ന് ചിരിച്ചു. “ചേട്ടൻ ഭയങ്കര സിംപിൾ ആണല്ലോ, ഒരു ബാങ്ക് മാനേജർ ഇങ്ങനൊക്കെ?”

“മോളെ ഞാൻ ബാങ്ക്ന്റെ ബ്രാഞ്ച് മാനേജർ ഒന്നുമല്ല. ഫിനാൻസ് റിസ്ക് മാനേജർ ആണ്. ഞങ്ങൾക്ക് ബാങ്കിന്റെ ഡെയിലി ഓപ്പറേഷനുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല”.

“ഓഹ് ഓക്കേ – ശരി. നമുക്ക് കൃഷ്ണേട്ടനെ തൊഴുത്തിട്ടു വരാം. പാവം നമ്മളെ നോക്കി കുറെ നേരമായി നിൽക്കുന്നു”. (ഇവൾ നമ്മുടെ ആള് തന്നെ. ബഹുത് സന്തോഷം ഹായ് ഹോ ഹാം).

അകത്തു കയറിയ ഉടനെ തൊഴുത്തിട്ടു ഞങ്ങൾ ഒരു സൈഡിൽ ഇരുന്നു. അവൾ കൃഷ്ണ മുകുന്ദ മുരാരേ എന്ന കീർത്തനം പാടി. അങ്കിളും ഇടയ്ക്കു മൂളിയും മുക്കിയും സപ്പോർട്ട് കൊടുത്തു. നന്നായി പാടുന്നുണ്ടല്ലോ എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു “താങ്ക്സ് ഏട്ടാ” എന്നവൾ പറഞ്ഞു.

(എനിക്കവളെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ചിലരോട് നമുക്ക് അകാരണമായി സ്നേഹം തോന്നും. ഒരു പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിൽ ഇവൾ എന്റെ മകളോ പെങ്ങളോ ആയിരുന്നിരിക്കും. അതുപോലെ തന്നെ ജോർജുമത്തായിയും, അജി നായരും, അഗസ്റ്റിനും, സൂസനും, താജുവും എല്ലാം എന്റെ കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിലെ സഹോദരങ്ങൾ തന്നെയായിരുന്നിരിക്കും, തീർച്ച.

ഞാൻ കരളിൽ വിവേകവും ജ്ഞാനപ്പാന യുടെ ചുരുക്കവും ചൊല്ലി. അവളും എന്റെ കൂടെ പാടി. പിന്നെ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു കണികാണും നേരവും, ചെത്തി മന്ദാരം തുളസിയും പാടി. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നവർ ആരും ഞങ്ങളുടെ പാട്ടു കഴിയുന്നവരെ പുറത്തിറങ്ങിയില്ല. കുറച്ചു പേര് കൈതട്ടി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. കൃഷ്ണൻ നായരേ നോക്കുമ്പോൾ ആ കള്ളച്ചിരി മാത്രം ഉണ്ട്  മുഖത്ത്.