ഒരു ബാംഗ്ലൂർ വാരാന്ത്യം 9 [Santhosh Nair] 955

“തേർഡ് ഓർ ഫോര്ത് വീക്ക് ഓഫ് ജാൻ, ദി ഡേറ്റ് ഈസ് യെട് ടു ബി ഫൈനലൈസ്ഡ്, സർ”.

“ഓക്കേ, ദേർ ആർ സെർടൈൻ അസ്സയിൻമെൻറ്സ് പ്രോപോസ്ഡ് ബൈ അമാനുള്ള, ഐ വിൽ അപ്ഡേറ്റ് യു ലെറ്റർ. മേയ് ബി ഡ്യൂറിങ് ജനുവരി, ദി പ്ലാൻസ് ആർ യെട് ടു മെറ്റീരിയലൈസ്, ഓക്കേ ക്യാരി ഓൺ. വെ വിൽ ക്യാച്ച് അപ്പ് ഫോർ ലഞ്ച്.”

“ഓക്കേ സർ”. നാട്ടിൽ പോയിട്ട് വന്നതിൽ പിന്നെ ലഞ്ചും ഡിന്നറും ബാങ്കിന്റെ ചെലവിലാണ്, ചെലവ് കുറഞ്ഞല്ലോ, ഭാഗ്യം. പക്ഷെ ഞായറാഴ്ച ഓർത്താൽ ചങ്കു തകരുന്നു. എന്റെ പാവം ക്രെഡിറ്റ് കാർഡ്. ഞാൻ പിശുക്കി പിശുക്കി വെയ്ക്കുന്നതെല്ലാം ഇങ്ങനെ ചെലവാകുമല്ലോ ഈശ്വരാ. ഞായറാഴ്ച സുഖമില്ലെന്നു പറഞ്ഞു മുങ്ങിയാലോ? വേണ്ടാ, അവന്മാര് കയറി വന്നു പൊക്കിക്കൊണ്ട് പോകും. (ചങ്കു കലക്കുന്ന ഇടി തരാൻ മിടുക്കനാണ് ജോർജ്. അജിയുടെ വിചാരം അവൻ വലിയ ബോക്സർ ആണെന്നാണ്. പക്ഷെ എന്റെയടുത്തേ (പാവം ഞാൻ) അവൻ ഇടിക്കാറുള്ളു – ഞാനാകുമ്പോൾ തിരിച്ചടിക്കില്ലല്ലോ.)    അഗസ്റ്റിനും താജുദീനും സമാധാന പ്രിയരാണ്.

ചില ഞായറാഴ്ചകളിൽ രാവിലെ സൂസൻ വരും, ഇവിടെ അടുത്തുള്ള പള്ളിയിൽ പ്രാർത്ഥിയ്ക്കാൻ. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ കമ്പനി ചെല്ലണം എന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ചോണ്ട് പോകും. എനിക്ക് അവിടെ എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്നൊന്നും അത്രക്കറിയില്ല (കന്നടത്തിലാണ് പ്രാർത്ഥന). ഒരു മൂലയിൽ കണ്ണടച്ച് ഇരുന്നിട്ട്  അവളെ കൂട്ടികൊണ്ടു പോരും.  എന്തായാലും ഞാൻ ചെല്ലുന്നതിനു കർത്താവിനു കംപ്ലയിന്റ് ഉണ്ടെന്നു തോന്നിയിട്ടില്ല. ജാതിയും മതങ്ങളും മനുഷ്യർക്കല്ലേ, ദൈവങ്ങൾക്കില്ലല്ലോ? അവിടുത്തെ മേരിയമ്മയെ കാണുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കാവിൽ ഭഗവതിയെയാണ് ഓർമ്മ വരിക. (കുറിച്ചിയിലെ പള്ളിക്കും ഭഗവതി ക്ഷേത്രത്തിനും തമ്മിൽ ചില കണക്ഷനുകൾ ഉണ്ട് – ഭഗവതി ചേച്ചിയും, മേരിയമ്മ അനിയത്തിയും ആണത്രേ) അവൾ അച്ചായത്തി കുട്ടിയല്ലേ?  (ഒരിക്കലും നമ്മൾ വേരുകൾ മറക്കരുത്. എപ്പോൾ വന്നാലും എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചിട്ടെ പോകൂ. അവളുടെ വീട് കോറമംഗലയിലാണ്. ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു നല്ല ബോണ്ടിങ് ഉണ്ട്. എനിക്കവൾ പെങ്ങളും നല്ല സുഹൃത്തും ഒക്കെയാണ്. ഞങ്ങൾ തുറന്നു സംസാരിക്കും. വിഷമങ്ങളും കഷ്ടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും ഒക്കെ.)  അവളുടെ വീട്ടിൽ അധികം പോകാറില്ല, രാഷ്ട്രീയക്കാരന്റെ വീട്ടിൽ ഒന്നാമത് തിരക്കൊഴിയല്ലല്ലോ, വെറുതെ എന്തിനു ഇടയ്ക്കു ഞാനും പോയി ഡിസ്റ്റർബ് ചെയ്യണം, അതിനവൾക്കു ഭയങ്കര പരാതി വേറെ.

ദേ പിന്നേം ഞാൻ കാടു കയറി, എന്റെയൊരു കാര്യം – എന്തൊരു തള്ളാണ് ഈ ഓർമ്മകൾ തള്ളുന്നത് (കടലിലെ ഓളവും മനസ്സിലെ ഓർമ്മകളും അടങ്ങുകില്ലോമനേ അടങ്ങുകില്ലാ – എന്ന് എന്റെ ഭാഷ്യം).

“വാട്ട് ഹാപ്പെൻഡ്? ഉ ലോസ്റ്റ് ഇൻ തോട്സ്? എനി ഹണി മൂൺ പ്ലാൻസ്?” അങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള അമാനുള്ളയുടെ ചിരിയാണ് എന്നെ ചിന്താ സാഗരത്തിലെ നീന്തലിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്. ഇദ്ദേഹം തമാശയൊക്കെ പറയുമോ? ഞാൻ ചിരിച്ചു. രമേശ് സാറും അതിൽ പങ്കു ചേർന്നു.

“ഓക്കേ പ്രൊസീഡ് വിത്ത് യുവർ വർക്ക്, ലെറ്റസ്‌ സ്റ്റാർട്ട് എറവുണ്ട് ഒൺ തേർട്ടി. അമൻ വാണ്ട്സ് ടു ട്രൈ സം വെജ് ഫോർ ലഞ്ച്. വാട്ട് എബൌട്ട് ദാറ്റ് ഗുജറാത്തി താലി റെസ്റ്ററെന്റ്? ഇറ്റ്കുഡ് ബി ദി റൈറ്റ് ചോയ്സ്. എൽസ് വി ക്യാൻ തിങ്ക് ഓഫ് താജ് റെസി – അവർ ഫേവ് പ്ലസ്” പറഞ്ഞിട്ട് ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. പണ്ടത്തെ എന്റെ അബദ്ധം ഓർത്തു ഞാനും.

കാര്യം മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും അമാനുള്ളയും ചിരിയിൽ പങ്കു ചേർന്നു. (ചിരി ആരോഗ്യത്തിനു നല്ലതു എന്ന് എല്ലാവരും ഓർക്കുക).

ഇന്ന് വിചാരിച്ചതിനേക്കാൾ ഒത്തിരി റീലാക്സഡ് ആയ ദിവസമാണ്. അത്രയ്ക്ക് പ്രഷർ ഇല്ല. ഓഡിറ്റർസ് പിന്നെ ഡീറ്റെയിൽസ് ഒന്നും ചോദിച്ചുമില്ല. മറ്റു പണികൾ തീർത്തു. ശ്യാം സാറിനയക്കേണ്ട വീക്കിലി അപ്ഡേറ്റ് അയച്ചു. സെയിൽസ് ടീമിന്റെ റിപ്പോർട് പേയ്മെന്റ് നു അപ്പ്രൂവ് ചെയ്തു. വീക്കിലി കണ്സോളിഡേഷൻ റിപ്പോർട്ട് രമേശ് സാറിനയച്ചു. ഒന്നരക്കെല്ലാം ഞാൻ ഫ്രീ ആയി.

ശ്രീയുടെ ഫോൺ വന്നു. അവർ പാലക്കാടിന് പുറപ്പെട്ടു. മിസ് യു ഏട്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞു ഒരു ചെറിയ ഉമ്മ തന്നു (ശനിയാഴ്ച  ഇൻസെന്റീവ് കിട്ടുന്നപോലെ ഒരു സുഖം. അക്കൗണ്ടിൽ പൈസ ക്രെഡിറ്റ് ആയി എന്നുള്ള മെസ്സേജും ശ്രീയുടെ ഫോണിൽക്കൂടിയുള്ള ചുംബനവും – രണ്ടു ശബ്ദങ്ങളും എനിക്ക് ഏറ്റവും സന്തോഷം തരുന്നവയാണ് – അന്നും ഇന്നും.)