ഒന്നും ഉരിയാടാതെ 6

Onnum uriyadathe

Author : നൗഫു || Previuse part

രണ്ടു വശങ്ങളിലേക്കുമായി തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം എന്നെ  വന്നു തഴുകിയില്ല.. സമയം ഒന്നര മണിയോട് അടുത്തിട്ടുണ്ടാവും.. ചെറിയ ഒരു പ്രകാശത്തിൽ ചുമരിലെ ക്ലോക്ക് കാണുന്നുണ്ട്…

ഞാൻ പതിയെ സോഫയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് നാജിയയുടെ മൊബൈൽ കൈക്കലാക്കുവാനായി മുന്നോട്ട് നടന്നു.. ഒരു പൂച്ചയെ പോലെ…

പുതച്ചു മൂടി കിടന്നിരുന്ന നാജിയ പുതപ്പെല്ലാം ബെഡിന്റെ അരികിലേക് നീക്കിയാണ് ഇപ്പൊ കിടത്തം… ആ കിടത്തം കണ്ടപ്പോൾ പണ്ട് പ്രേംകുമാർ ഒരു സിനിമയിൽ പറഞ്ഞത് ഓർമ്മ വന്നു.. ഞാൻ ഒന്ന് അറിഞ്ഞു പെരുമാറിയാൽ നീ പത്തു മാസം കൊണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കുമെന്നുള്ള ഡയലോഗ്..

AC  യുടെ കാറ്റ് വന്നു അവളുടെ മുഖത്തുള്ള മുടിയിഴകളെ പാറി കളിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്… അവളുടെ സ്തനങ്ങൾ ശ്വാസം എടുക്കുന്നതിനു അനുസരിച്ചു ഉയർന്ന് പൊങ്ങുന്നു…  കണ്ണുകൾ പാതി മാത്രം അടഞ്ഞിട്ടുള്ളു.. സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഒന്ന് കൂടെ കയറി കിടക്കാനൊക്ക തോന്നുണ്ട്.. ഈ ദിവസം എന്തായാലും എന്റെ ഭാര്യ അല്ലെ..

പെട്ടന്ന് തന്നെ ഞാൻ വന്ന കാര്യത്തിലേക് കടന്നു… നാജിയയുടെ ഫോൺ കയ്യിലെക് എടുത്തു,. ആ സമയം തന്നെ എന്റെ കൈകളിൽ ഒരു കൈ മുറുകെ വന്നു പിടിച്ചു…

ഞാൻ ഞെട്ടി മാറി പുറകിലേക്ക് നീങ്ങുവാനായി നോക്കിയെങ്കിലും അവളുടെ പിടുത്തതിന്റെ ബലത്തിൽ ഒരടി പോലും അനങ്ങാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ നിന്നു… ACയുടെ ആ കുളിരിലും ഞാൻ വിയർക്കുവാനായി തുടങ്ങി.. പാതിരാത്രിയിൽ ഒരു വീട്ടിൽ കക്കാൻ കയറി പിടിക്കപെട്ടവനെ പോലെ എന്റെ ശരീം മൊത്തമൊന്നു വിറച്ചു …