ആതിര 4 [ആദിത്യൻ] 129

“”വിഷ്ണു എന്താടാ “”

എന്നെനോക്കി ചിണുങ്ങി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു,,, എത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞാലും എതിർത്താലും അവളുടെ മുഖത്ത് ഒളിപ്പിച്ച ആ ചിരി ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട്

“”I love you,, i love you വീട്ടിൽ പോയി ആലോചിച്ചു നാളെ പറ “”

അവളെനോക്കി ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും പറഞ്ഞു,, ഇപ്പൊ ആ മുഖത്ത് ഒരു കുഞ്ഞു ചിരിയാണ്,, അവളുടെ സൗന്ദര്യത്തെ ഒരുപാട് വർധിപ്പിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ചിരി…

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇപ്പൊ ആ വിറയില്ല,, പതർച്ചയില്ല,, അവളുടെ ആ ചിരിക്കാണുമ്പോൾ ഉള്ളിൽ തോന്നുന്നത് സന്തോഷം മാത്രമാണ്, അവളോട് വീണ്ടും വീണ്ടും I…love…you എന്ന് പറയാൻ മാത്രം ആണ് തോന്നുന്നത്

ഇതാണോടാ കള്ള ഹിമാറെ അന്നെ നേരെത്തെ കടിച്ചയുറുമ്പ് എന്ന് ചോദിക്കുന്നപോലെ നിൽകുവാണ് ആസിഫ്,, സത്യം പറഞ്ഞാൽ അവളോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ആസിഫ് എന്നൊരു വ്യക്തി അവിടെയുണ്ടെന്ന് പോലും ഞാൻ മറന്നിരുന്നു

നിവേദ്ധിതയ്ക്കൊപ്പം നടക്കുമ്പോഴും അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നുണ്ട് ആ മുഖത്ത് ഞാൻ കാണുന്ന ചിരി… അതെന്നിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന സന്തോഷത്തിന് അതിരില്ലായിരുന്നു,,, അവളെ മാത്രം നോക്കി നിന്നതുകൊണ്ട് ഞാൻ ശ്രെദ്ധിക്കാത്ത ഒന്ന് ആസിഫ് ശ്രെദ്ധിച്ചിരുന്നു.. ആ കാര്യത്തിന്റെ ഫലമായിരിക്കും തോളിൽ അമർത്തിയുള്ള അവന്റെ പിടി,,, അപ്പോഴാ ഞാനും ശ്രെദ്ധിച്ചത് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു അടുക്കുന്ന കാള കുട്ടനെപോലൊരുത്തൻ (വല്യ തടിയും ബോഡിയും ഒന്നുമില്ല പക്ഷെ ഒരു പതിനല് വയസ്സുകാരൻ ചെക്കന് അവൻ ഒരു കാളകുട്ടനാണ് )

സ്കൂൾ യൂണിഫോം തന്നെയാണ് അവന്റെയും വേഷം

എന്റടുത്തേക്ക് നടന്നു അടുത്ത് ദേഷ്യത്തോടെ എന്നോനോക്കി ചോദിച്ചു

“”നീയെന്താടാ അവളോട് സംസാരിച്ചേ ?? പെൻപിള്ളേരെ ശല്യം ചെയ്യാൻ നടക്കുവാണോടാ നീ.. ഏ?””