അപരാജിതൻ 49 5175

“ശിവശൈലത്തെയോ?” ആവേശത്തോടെ അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു.

“പക്ഷെ ,,അങ്ങനെയൊരാൾ ശിവശൈലത്ത് ഇല്ലല്ലോ,,,അറിവഴകൻ,,” അവൾ സംശയത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ആവോ,,അതൊന്നും അറിയില്ല,,കുറച്ചു നാൾ മുന്നേ  ശിവശൈലത്തെ ഒരു പയ്യനെ തേൻ വിറ്റതിനു ഈ തിമ്മയ്യൻ മുതലാളി കൈ തല്ലി ഒടിച്ചിരുന്നു, ഒരു കണ്ണുപൊട്ടിയുടെ അനിയനെ”

ദാദിയമ്മ പറഞ്ഞു.

“അയ്യോ ,,ശങ്കുമോന്റെയോ,,,എന്റെ ശിവാനിയുടെ അനുജൻ , അവൻ്റെ കൈ ഒടിച്ചോ,,എന്റെ ശങ്കരാ  ” ചാരുലത  വിഷമത്തോടെ  നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു ചോദിച്ചു.

“ആരാണെന്ന് ഒന്നും അറിയില്ല,,ആ പയ്യനെയും കൂട്ടിയാ ഈ ചെറുക്കൻ വന്നത്,, പ്രതികാരം ചെയ്തതാ,,ഇത് വല്ലാത്തൊരു പ്രതികാരമായി പോയി, കങ്കാണികളെ പുതപ്പിച്ചു , ദൊപ്പയ്യ മുതലാളിയുടെ പ്രതിമയും ഇടിച്ചു തകർത്തു, തിമ്മയ്യൻ മുതലാളിയെ തുണിയും കോണകവും ഇല്ലാതെ കൈയും കാലും അടിച്ചു ഒടിച്ചു , ചന്തയുടെ അധികാരവും പിടിച്ചു വാങ്ങി, കൊക്കതറയും അടിച്ചു തകർത്തു”

ദാദിയമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ചാരുവിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

അവൾ വിതുമ്പാൻ തുടങ്ങി.

“എന്തിനാ ചാരു ഇങ്ങനെ കരയണെ?” എഴുന്നേറ്റ് അമി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ചോദിച്ചു.

ചാരു ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു മുഖം പൊത്തിക്കരഞ്ഞു.

“അമിയേച്ചി,എന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ അടിമകളിൽപെട്ട ഒരേട്ടൻ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്തു എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ, ശിവശൈലക്കാർക്ക് വേണ്ടി ചോദിക്കാനും ഒരാളുണ്ട് എന്നറിയുമ്പോൾ ,,എനിക്ക് സങ്കടം സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല അമിയേച്ചി,,”

അമ്രപാലി ചാരുവിനരികിലിരുന്ന് അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

“ഒരുപാട് ,,ഒരുപാട് സന്തോഷമാകുന്നു അമിയേച്ചി,,ശിവശൈലക്കാർ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ദുരിതം അനുഭവിച്ചിരുന്നത് ആ ചന്തയിലാ,,വർഷങ്ങളായി അവർ രക്തം വിയർപ്പാക്കിയൊഴുക്കി കഷ്ടപ്പെട്ട് നിർമ്മിക്കുന്ന പച്ചക്കറികളും മണ്പാത്രങ്ങളും മറ്റു സാധനങ്ങളും ഒക്കെ മൂന്നിലൊന്നു വിലയ്ക്ക് ചുങ്കവും കൊടുത്ത് വിട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ചന്തയാണത്,,നായ്ക്കളെ പോലെ കൊക്കത്തറയിൽ ഇരുന്ന അവര് കച്ചവടം നടത്തിയിരുന്നത്,,അങ്ങനെ അവരുടെ കണ്ണീരു വീണ ചന്ത,, ഇന്നാ ചന്ത , അതെ ശിവശൈലക്കാർ ഭരിക്കുമെന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ ,,എനിക്ക് സഹിക്കാനാവുന്നില്ല അമിയേച്ചി,,,”

ചാരുലത അമ്രപാലിയെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.