അപരാജിതൻ 49 5175

“എങ്ക ‘അമ്മ,,,” എന്നിട്ട് ഭുവനേശ്വരിയെ നോക്കി കൈ കൊണ്ട് അല്ല എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

എന്നിട്ട് ആ ബാലകൻ കൈ വട്ടം ചുറ്റി തെക്കുപടിഞ്ഞാറ് മൂല ചൂണ്ടി

‘അമ്മ ‘അമ്മ ‘എന്നു പറയുകയുണ്ടായി.

ആർക്കും ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.

“എന്താ ഇവര് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ?” ഭുവനേശ്വരി ദേവി എല്ലാവരോടുമായി ചോദിച്ചു.

മാലിനി എന്തോ മനസിലാക്കിയ മട്ടിൽ അവരോട് ചോദിച്ചു.

“എന്റെ മോളെയാണോ നിങ്ങൾക്ക് കാണേണ്ടത് ?”

അത് കേട്ടതും അഞ്ചുപേരും ഒരുമിച്ചു നിറഞ്ഞ പ്രസന്നതയോടെ കൈകൾ കൂപ്പി തലയാട്ടി.

മഠത്തിലുള്ള എല്ലാവരും അതുകേട്ട്  അതിശയിച്ചു.

എന്തിനാണ് ഈ ഭിക്ഷുക്കൾ പാർവ്വതിയെ കാണുന്നത് എന്നായിരുന്നു അവരുടെയെല്ലാവരുടെയും മനസ്സിൽ.

“എന്തിനാ എന്റെ മോളെ നിങ്ങൾ കാണുന്നത്?”

മാലിനി വ്യഗ്രതയോടെ  ചോദിച്ചു.

അഞ്ചുപേരും പുഞ്ചിരിയോടെ മാലിനിയെ നോക്കി കൈകൾ കൂപ്പി.

“താ രാ ,,,അ-മായ് ,,,എങ്ക അമ്മാ,,,തായ് ,,പാർക്കണം”

അന്യമായ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന ഉച്ചാരണ പിഴവുകളൊടെ അവർ പറഞ്ഞു.

“എന്താ ആയി ചെയ്യേണ്ടത്, ഇവർ മോളെ കാണാനാ വന്നേക്കുന്നത്”

മാലിനി ഉള്ളിലെ ആധിയോടെ ഭുവനേശ്വരി ദേവിയോട് ചോദിച്ചു.

“ഈ വൈഷ്ണവ ദേശത്ത് ശ്രമണന്മാർ വിലക്കപ്പെട്ടവരാ, അപ്പോൾ പിന്നെ എങ്ങനെ ഇവരെ മഠത്തിനകത്ത് പ്രവേശിപ്പിക്കും”

അവർ എല്ലാവരും കേൾക്കെ പറഞ്ഞു.

“ആയി,,ഇന്നാട്ടിൽ വന്നത് മുതലേ സ്വപ്നം പോലെയാണ് ഓരോന്ന് സംഭവിക്കുന്നത്, ആദിലക്ഷ്‌മി സ്വരൂപം നൽകി എന്റെ കുഞ്ഞിനെ  നാരായണൻ അനുഗ്രഹിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വേളയിൽ അവളെ കാണാൻ എത്രയോ ദൂരം താണ്ടിവന്ന ഈ ഭിക്ഷുബാലകന്മാരെ നമ്മൾക്ക് നിരാശരാക്കാൻ സാധിക്കില്ല, അത് മോൾക്ക് വല്ല ദോഷവും വരുത്തിയാലോ,,” മാലിനി തന്റെയുള്ളിലെ ആധി വെളിപ്പെടുത്തി.

“ശരിയാ ആയി,,മാലു പറയുന്നത് നമ്മൾ മനസ്സിൽ കരുതണം” മരുമക്കൾ രണ്ടു പേരും മാലിനിയെ പിന്താങ്ങി അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു.

“ഹ്മ്മ് ,,,അവരോടു പിന്നിലേക്ക് വരാൻ പറയു, കാണിക്കാതെയിരിക്കണ്ട” അവർ അനുവാദം നൽകി.

വേലക്കാരി ആനന്ദവല്ലിയെ അവരുടെ കൂടെ ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞയച്ചു.

അഞ്ചു ബാലകരും ആനന്ദവല്ലിക്ക് പിന്നാലെ മഠത്തിനു പിന്നിലേക്ക് നടന്നു.

മാലിനി വേഗം ഉള്ളിലേക്ക് ചെന്ന് പാർവ്വതി കിടക്കുന്ന മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.

അവളുടെ വേഷം മാറ്റി ഒരു സൽവാർ ധരിപ്പിക്കാനായി ഒരുങ്ങി.