അപരാജിതൻ 15 [Harshan] 9650

വൈഗ ഉള്ളിലേക്കു വന്നു

എന്നിട്ടു അപ്പുവിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു

അപ്പുവും ചിരിച്ചു

“അപ്പൊ മണിയേട്ടന്റെ പെങ്ങൾ നളിനി ചേച്ചി വന്നില്ലേ ?”

“അക്ക,,ഇടയ്ക്കു വരും , അളിയൻ അതായതു മച്ചാൻ , ഇവളുടെ അപ്പ ആള് ജഗജാല കില്ലാഡിയാ ,, പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യം വരും,,അതൊക്കെ നോക്കിയും കണ്ടും വേണം അക്കക്കു അവിടെ നിൽക്കാൻ.. ഇവൾ ഇന്ന് രാവിലെ ഇങ്ങോട്ടു വന്നു ”

“വൈഗ മോൾ എന്താ പഠിക്കുന്നെ ”

“ഇപ്പോ ബി എ ഇംഗ്ലീഷ് ലിറ്ററേച്ചർ ”

“വെരി ഗുഡ്”

“അപ്പു കുളി കഴിഞ്ഞില്ലേ ,,നമുക് പാട്ടിയമ്മാവേ കാണാം”

“പാട്ടി അമ്മാവോ ,,,അത് ആരാ ?”

“എന്റെ അപ്പയുടെ ‘അമ്മ ,,കിടപിലാ ,,, എൺപത്തി അഞ്ചു വയസൊക്കെ ഉണ്ട്”

“എന്നാ വാ ,,മണിയേട്ടാ ”

അവർ എല്ലാരും കൂടെ താഴേക്കു ചെന്ന് , താഴെ ഉള്ള ഒരു ഒരു വലിയ റൂമിലേക്ക് കയറി

ഒരു സപ്രമഞ്ച കട്ടിലിൽ ആണ് വൃദ്ധ ആയ പാട്ടിയമ്മ കിടക്കുന്നത്

അവിടെ വല്യമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു, വല്യമ്മ പാട്ടിയമ്മക്ക് പാല് സ്പൂണിൽ ആക്കി കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു

പാട്ടിയമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് അപ്പുവിനെ കൊണ്ടുപോയി

അപ്പു ആ പാട്ടിയമ്മയുടെ കാൽ തൊട്ടു വന്ദിച്ചു

“‘അമ്മ ,,,,,,,,,,ഇത് മണികുട്ടന്റെ നന്പൻ , തമ്പി എല്ലാമേ ”  വല്യമ്മ അവരോടുപറഞ്ഞു

“അതുകേട്ടു പല്ലില്ലാത്ത മോണ കാട്ടി ആ പാട്ടിയമ്മ ചിരിച്ചു”

എന്നിട്ടു അവനെ അരികിൽ വിളിച്ചു

അപ്പു അടുത്തേക് ചെന്നു.

അപ്പുവിനോട് ബെഡിൽ ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു

അപ്പു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു

ആ പാട്ടിയമ്മ , അപ്പുവിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി വീണ്ടും ചിരിച്ചു , എന്നിട്ടു ദുർബലമായ കൈ കൊണ്ട് അപ്പുവിന്റെ കവിളിൽ തലോടി

“നാരായണാ ,,,,,,,,,,,” എന്നു ജപിച്ചു

എന്നിട്ടു ചിരിച്ചു

എല്ലാര്ക്കും അതിശയം ആയിരുന്നു.

പാട്ടിയമ്മക്ക് കാണാൻ ആര് വന്നാലും ദേഷ്യം ആണ് ,

ആരെയും കാണാനും കൂട്ടാക്കാറില്ല

ഇത് ആദ്യമായി ആണ് ഒരാളെ കാണുന്നതും ചിരിക്കുന്നതും അരികിൽ ഇരുത്തുന്നതും എല്ലാ൦.

വല്യമ്മ , സ്പൂണിൽ പാൽ നിറച്ചു പാട്ടിയമ്മക് കൊടുത്തു

അവരതു അവഗണിച്ചു