അപരാജിതൻ 15 [Harshan] 9650

” ചേച്ചി താമസിക്കുന്നതു എവിടെയാ ?”

“ഇവിടെ അടുത്ത് എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് ഉണ്ട് ,,, ആളുടെ ഒപ്പമാ ”

“എന്നാൽ മനു പോയിക്കൊള്ളൂ ,,ഞാൻ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞേ പോകുന്നുള്ളൂ മറ്റൊരാളെ കൂടെ കാണാൻ ഉണ്ട് ,,,”

“ശരി ചേച്ചി ,,,,,,,,,,,,,,,”

മനു എഴുന്നേറ്റു

“ചേച്ചി ,,,,,,,,,,,ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചോട്ടെ ,,അറിയാൻ ഉള്ള ആഗ്രഹം കൊണ്ടാ ”

“ചോദിച്ചോ മനു ”

“ചേച്ചി ,,,,,,,,,എപ്പോളെങ്കിലും അപ്പുനെ പ്രണയിച്ചിരുന്നുവോ ?”

അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ മനുവിനെ നോക്കി ,

“മനു കാര്യമായിട്ടാണൊ ചോദിച്ചത്?”

“അതേ ചേച്ചി “

അവള്‍ ഒന്നു ചിരിച്ചു , പിന്നെ പൂത്തുലഞ്ഞു നില്‍കുന്ന വാകമരത്തെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“അപ്പൂനെ ,,, ആരാ പ്രണയിച്ചു പോകാത്തത് ?”

അത് പറയുമ്പോ അവിടെ വീശിയ ഇളംകാറ്റില്‍ അവളുടെ മുടി പാറി പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ആനന്ദാശ്രുക്കൾ നിറഞ്ഞു ആർദ്രമായിരുന്നു, അധരങ്ങളിൽ ഒരു മൂകസ്മിതവും

ആ കാഴ്‌ച കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനു സംതൃപ്തനായി

അവനു വേറെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല

അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു

ചിന്നു, കായല്‍പരപ്പില്‍ ഇളകുന്ന ഓളങ്ങളോടും , കായല്‍ക്കാറ്റേറ്റ് തുള്ളികളിക്കുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ അരുണവര്‍ണത്തെ പുല്‍കിയ  ചുവന്ന വാകപ്പൂക്കളോടും വീണ്ടും  ചോദിച്ചു

“അപ്പുവിനെ ആരാ പ്രണയിക്കാത്തത് ?“

“”അപ്പുവിനെ അറിഞ്ഞാൽ ആര്‍ക്കാ അവനെ പ്രണയിക്കാതിരിക്കാന്‍ സാധിക്കുക ? “

“അവനല്ലേ ,, പ്രണയത്തിന്റ്റെ രാജകുമാര൯ ,,,”

അതിനു മറുപടി എന്നോണം

ശക്തിയായ കായല്‍കാറ്റ് അവിടെ ആകെ അലയടിച്ചു

ആ കാറ്റില്‍ കായലോളങ്ങള്‍ നൃത്തമാടുന്നത് പോലെ

കാറ്റില്‍ ഉലഞ്ഞ വാകപ്പൂമരങ്ങള്‍ അവിടെ ആകെ ചുവന്ന പൂക്കള്‍ പൊഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു

താഴെ ഇരികുന്ന ചിന്നുവിന്റ്റെ ദേഹത്തേക്കും ഒരുപാട് പൂക്കള്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീണു..

“പ്രകൃതിക്ക് പോലും അറിയാം അവന്‍ തന്നെ പ്രണയത്തിന്റെ രാജകുമാരനെന്ന്,,,,,

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ചിന്നു വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി ആത്മഗതം പറഞ്ഞു.