അനാമിക 5 [Jeevan] 296

ഞാൻ കലി സഹിക്കാൻ ആകാതെ നിലത്തു കിടന്ന അവരെ വീണ്ടും ചവിട്ടി കൂട്ടാൻ അടുത്തപ്പോളേക്കും കുറച്ചു പേര് വന്നു എന്നെ പിടിച്ചു നിർത്തി. അവന്മാരെ പൊക്കി എടുത്തു ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ടു പോയി.

അവർ എന്നെ പിടിച്ചു പാർക്കിൽ വേറെ ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ ഇരുത്തി. വെള്ളം ഒക്കെ തന്നു സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി. ആമി അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു അപ്പോൾ. അവൾ ആകെ പേടിച്ച് പോയിരുന്നു, അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയില്ല. ഞാൻ എണിറ്റു അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു ബൈക്കിന്റെ അടുത്തേക് നടന്നു. ബൈക്കിൽ കയറി അവളോട്‌ കയറാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ പേടി കൊണ്ടു മറ്റോ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കയറി, ഞാൻ ഓടിച്ചു അവളെ ബസ്റ്റോപ്പിൽ വിട്ടു.

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ലായിരുന്നു. മുഖം കുനിച്ചു നിന്നു. അവളുടെ കണ്ണു നീർ തുള്ളികൾ താഴേക്കു വീഴുന്നത് കണ്ടു ഞാൻ ആ മുഖം കൈ കൊണ്ടു പിടിച്ചു ഉയർത്തി. അവൾ കൂടുതൽ കരഞ്ഞു. അവളുടെ ആ കരഞ്ഞ മുഖം എന്റെ നെഞ്ചിൽ എന്തോ ഭയങ്കര ഭാരം പോലെ തോന്നിച്ചു. ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു,

” അയ്യേ… ആമി കുട്ടി… എന്തിനാ കരയുന്നെ… ”

“ഞാൻ…ഞാൻ കാരണം അല്ലെ… ”

“എന്തുണ്ടായി…ആമി എന്തു ചെയ്തു… ”

“അത്… ഇപ്പോൾ തല്ല് ഉണ്ടായത്… ”

” അയ്യേ… ആമി കുട്ടി എന്തു ചെയ്തു… അവന്മാർ അല്ലെ ചോദിച്ചു വാങ്ങിയത്… ”

” എങ്കിലും…വേണ്ടായിരുന്നു… എന്നെ ശല്യം ചെയ്തത് കൊണ്ട് അല്ലെ ചേട്ടൻ വന്നത്… ”

” അയ്യേ… ഈ കുട്ടി എന്താണ് പറയുന്നേ… ആമി കുട്ടിയുടെ സ്ഥാനത്തു വേറെ ഏതു കുട്ടി ആണേലും ഇത് തന്നെ ആയേനെ… ”