അനാമിക 5 [Jeevan] 296

ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പൊക്കോണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ അടുത്തു. അവൾ എന്തു ചെയ്താലും എനിക്ക് ദേഷ്യപ്പെടാനോ പിണങ്ങി ഇരിക്കാനോ പോലും ആകില്ല എന്ന അവസ്ഥ. അവൾ കൂടുതൽ മോഡേൺ ആയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. സ്ഥിരം അവളെ ബ്യൂട്ടി പാർലർ കൊണ്ടുപോയിരുന്നത് ഞാനും. അവളുടെ ഇഷ്ടം ആയത് കൊണ്ട് ഞാൻ ആദ്യം താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല എങ്കിലും സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു. അവളുടെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ അപ്പുറം ഒന്നും എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്റെ സ്ത്രീ സങ്കല്പത്തിന്റെ ഓപ്പോസിറ്റ് കാര്യങ്ങൾ അവൾ ചെയ്തു കൂട്ടുമ്പോളും ഒന്നും മിണ്ടാതെ എല്ലാം സമ്മതിച്ചു കൊടുത്തു കൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ വിഷ്ണു എന്റെ സങ്കല്പത്തിന്റെ കഥ പറഞ്ഞു കളിയാക്കാൻ തുടങ്ങി.

എനിക്ക് ആമിയുടെ ഈ മാറ്റങ്ങൾ ചെറിയ രീതിൽ മാനസിക വിഷമം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ഇതേ സമയം ശ്രീ ഒരു തനി നാട്ടിൻ പുറത്തുകാരി കുട്ടിയായി മാറുകയായിരുന്നു. എത്ര നോക്കേണ്ട എന്ന് വച്ചാലും അവളെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല.

ഇടയ്ക്കു ഈ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ ചെറുതായി പിണങ്ങുമായിരുന്നു. ആമിക്ക് കൂടുതൽ ചേരുന്നത് ട്രഡീഷണൽ വസ്ത്രവും രീതികളും ആയിരുന്നു. എന്നാൽ അവൾ എന്റെ വാക്കുകൾ ചെവി കൊള്ളുമായിരുന്നില്ല. പിണങ്ങിയാൽ ഒരു മെസ്സേജ് പോലും അയക്കില്ല  ലാസ്റ്റിൽ ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു എങ്ങനെയെങ്കിലും പിണക്കം അവസാനിപ്പിക്കണം, അത് ഇപ്പോൾ എന്റെ തെറ്റ് ആയാലും അവളുടെ തെറ്റ് ആയാലും.

അങ്ങനെ രണ്ടാം വർഷം കഴിഞ്ഞു മൂന്നാം വർഷം തുടങ്ങി. ശ്രീ ഇപ്പോൾ കണ്ടാൽ മിണ്ടും, അങ്ങനെ ആയിരുന്നു. എനിക്ക് അതിൽ വിഷമം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിലും, പലപ്പോഴും അവളെ ഞാൻ തന്നെ ആയിരുന്നു അവോയ്ഡ് ചെയ്തിരുന്നത്. ആമി കിട്ടാത്ത സാധനം കൊടുക്കാൻ മിടുക്കി ആയിരുന്നു, “റാഗിങ്”, അവൾ ആകെ മാറിയിരുന്നു അപ്പോളേക്കും.

പണ്ട് കണ്ട പാവം കുട്ടിയേയല്ല, എങ്കിലും അവളോടുള്ള സ്നേഹം എന്നെ ഇതെല്ലാം കാണുന്നതിൽ നിന്നും അന്ധൻ ആക്കി. ആ വർഷം ഓണപരുപാടിക്ക് ശ്രീ സെറ്റ് സാരീ ഉടുത്തു വന്നു. മെറൂൺ ബ്ലൗസ്, കസവു കരയുള്ള സാരീ.  അസാമാന്യ സൗന്ദര്യം ആയിരുന്നു അതിൽ അവൾക്കു. ഞാൻ പലപ്പോഴും ഒളിഞ്ഞും പാത്തും ഏറു കണ്ണിട്ട് അവളെ നോക്കിയിരുന്നു.

അങ്ങനെ സദ്യ കഴിഞ്ഞു അവൾ കോളേജ് മുറ്റത്തെ പുളിമര ചുവട്ടിൽ ഒറ്റക്ക് ഫോണിൽ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് നില്കുന്നത് കണ്ടു, ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു. ഞാൻ അടുത്തു എത്തിയപ്പോൾ അവൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ആക്കി നേരെ നോക്കിയത് എന്റെ മുഖത്തേക്ക്. എനിക്ക് പതിവില്ലാതെ അല്പം ടെൻഷൻ തോന്നി, അവൾ എന്നെ നോക്കി സുന്ദരമായ അവളുടെ പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു, ഞാനും ചിരിച്ചു, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു,