വസന്തം പോയതറിയാതെ -18 [ദാസൻ] [Climax 1] 436

” മാഷേ ”

” ഞാൻ മാഷ് ഒന്നുമല്ല ”

” ഒരു ഹെഡ്മിസ്ട്രസിനെ പോലെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് വിളിച്ചതാണ് ”

എന്തിനാണ് വിളിച്ചതെന്ന് ഭാവത്തിൽ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.

” എത്രയായി എന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ”

” എന്ത്? ”

” അല്ലേ, ഹോസ്പിറ്റലിലെ ബില്ല്  ”

” അത് ഞാൻ കൊടുത്തല്ലോ ”

” കൊടുത്തു അത് ഞാനും കണ്ടതാണല്ലോ. ബിൽ തുക എത്രയായി എന്ന് പറഞ്ഞില്ല  ”

” അതു ഓൾറെഡി കൊടുത്തതാണല്ലോ പിന്നെ പറയേണ്ട കാര്യമില്ലല്ലോ ”

” എന്നാലും എന്റെ ജോലിക്കാരിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും പണം വാങ്ങുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ ”

” അത് എന്റെ ബന്ധുക്കളും മറ്റും ആണല്ലോ ഇത് ചെയ്തത് അതുകൊണ്ട്, ഹോസ്പിറ്റലിലെ ബില്ല് ഞാൻ തന്നെ അടക്കണമല്ലോ ”

” അപ്പോൾ ഇപ്പോഴും നിങ്ങൾക്ക് ആ ബന്ധുക്കൾ ഒക്കെ ഉണ്ടോ? ഞാൻ അറിഞ്ഞിടത്തോളം  അവരൊക്കെ നിങ്ങളെ പുറത്താക്കി എന്നാണല്ലോ അറിഞ്ഞത് ”

അതിന് മറുപടി ഉണ്ടായില്ല, ഞാൻ വീണ്ടും മാന്താൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.

” അല്ല ഇപ്പോഴും പഴയ കണക്ഷൻ ഒക്കെ ഉണ്ടോ? ”

ഇതൊക്കെ കേട്ട് അണ്ണൻ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഗൗരിക്ക് അത് കേട്ടപ്പോൾ ദേഷ്യം കൂടി

” ആ ചോദ്യത്തിന്റെ അർത്ഥം എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല ”

” അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കുകയോ മനസ്സിലാക്കാതിരിക്കുകയോ ചെയ്യാം. എന്റെ ചോദ്യം, ഹോസ്പിറ്റലിലെ ബില്ലിന്റെ തുകയാണ് ”

” അതുതന്നെയാണ് ഞാൻ ആദ്യം പറഞ്ഞത്. അത് എന്റെ കടമയാണ്. ഇനി മറ്റു വല്ല ചോദ്യങ്ങളും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഫാം ഹൗസിൽ എത്തിയിട്ട് ആകാം. ഞാൻ ചോദ്യം ചെയ്യലിന് ഇരുന്നു തരാം, വണ്ടിയിൽ വച്ച് വേണ്ട  ”

” ഞാൻ ആര് ചോദ്യംചെയ്യാൻ ”

” ആരാണെന്ന് അറിയില്ല, ഇത് കണ്ടോ? ”

എന്നുപറഞ്ഞാൽ താലിയെടുത്ത്  ഉയർത്തിക്കാട്ടി.