റെജിയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3163

 

പക്ഷെ പുറമേ വച്ച ആ മുഖംമൂടി അഴിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല…

 

ഒരുവാക്ക് പോലും സ്നേഹത്തോടെ ആ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞില്ല… കഴിഞ്ഞില്ല എനിക്ക്…

 

ആ കുറ്റബോധം എനിക്ക് ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്…

 

അമ്മച്ചിയോട് എനിക്ക് സ്നേഹമേയുള്ളൂ… ഒരിക്കലും വെറുത്തിട്ടില്ല…

 

ആരെയും വെറുക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല മക്കളെ…

 

നിങ്ങളൊക്കെ എന്നെ മാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് ഈ ചേട്ടായിക്ക് അറിയാം മക്കളെ…

 

പക്ഷെ എനിക്ക് പേടിയാ നിങ്ങളെ സ്നേഹിക്കാൻ…

 

നാളെ വീണ്ടും നിങ്ങള് എന്നെ…. എനിക്ക് പേടിയാ മക്കളെ… അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ..”

 

വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാതെ അവൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു…

 

റിനിയും റിൻസിയും ഓടിച്ചെന്ന് അവനെ മുറുകെ പുണർന്നു…

 

മൂവരും മതിവരുവോളം കരഞ്ഞു…

 

ആ വാതിലിന് അപ്പുറം ഇതെല്ലാം കണ്ടും കേട്ടും ഷേർളി നിന്നു….

 

അവൻ അവരെയും നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് വാതിലിന് അരികിലേക്ക് വന്നു…

 

“പൂർണമായും അമ്മച്ചിയുടെ പഴയ റെജി ആകാൻ എനിക്ക് കുറച്ച് സമയം തരണം…”

 

ഇടറിയ സ്വരത്തോടെ അവൻ അമ്മച്ചിയോട് ചോദിച്ചു…

 

“മോനെ… പൊന്ന് മോനെ…”

 

അത്രയും നേരവും കരയാതെ നിന്ന അവർ പൊട്ടിക്കരച്ചിലോടെ അവനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു…

 

അവന്റെ മുഖം ഇരു കൈകളിലും എടുത്ത് ഷേർളി ആ മുഖം ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി…