റെജിയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3163

പക്ഷെ അതിന് ശേഷം അമ്മച്ചി പഴയത് പോലെ എന്നോട് മിണ്ടറില്ല… അടുത്ത് ഇരിക്കാറില്ല..

അപ്പച്ചനോട് പറഞ്ഞപ്പോ വാവമാരെ നോക്കാൻ അല്ലെ എന്ന് പറഞ്ഞ് സമാധാനിപ്പിച്ചു..

പക്ഷെ പിന്നീടുള്ള ഓരോ ദിനങ്ങളും എനിക്ക് വേദന നിറഞ്ഞതായിരുന്നു…

എന്നെ ഒന്ന് നുള്ളി നോവിക്കാത്ത അമ്മച്ചി എന്നെ കാരണം ഇല്ലാതെ തല്ലി…

ഏറെ സങ്കടം ഉണ്ടാക്കുന്ന വാക്കുകൾ പെരുമഴ പോലെ എന്റെ കാതുകളിലേക്ക് ആ നാവിൽ നിന്നും വന്നു…

ഒരുപാട് കരഞ്ഞു… അപ്പച്ചൻ അപ്പോഴും ഒരു ആശ്വാസം ആയി ഉണ്ടായിരുന്നു…

പതിയെ പതിയെ അപ്പനും എന്നിൽ നിന്നും അകന്നു…

അമ്മച്ചി മരിക്കുമ്പോ അപ്പൻ ഉണ്ടാകും എന്ന് വിചാരിച്ചു… പക്ഷെ പിന്നെ അതും…

പെട്ടെന്നൊരുനാൾ അനാഥൻ ആയപോലെ ..

എല്ലാരും ഉണ്ടായിട്ടും ആരുമില്ലാത്തവനെ പോലെ…

കണ്ണുനീർ വറ്റി… ചിരി മാഞ്ഞു…

എപ്പോഴും രാത്രി ആകാൻ കാത്തിരിക്കും…

അമ്മച്ചിയോട് സങ്കടം പറയാൻ…

അമ്മച്ചി മാത്രം എന്റെ കണ്ണീര് കണ്ടു….

ഞാൻ എന്നിലേക്ക് സ്വയം ഉൾവലിഞ്ഞു…

സ്നേഹത്തോട് വെറുപ്പായി…

ആരാലും സ്നേഹിക്കപ്പെടാൻ പേടിച്ചു…

കാരണം പിന്നീട് അത് കിട്ടാതെ വരുമ്പോ ഉണ്ടാകുന്ന വേദന പല തവണ ജീവിതത്തിൽ അനുഭവിച്ചതാ…

മരണത്തോട് മല്ലിട്ട് നമ്മുടെ അപ്പൻ കിടന്നപ്പോൾ ആ കണ്ണിൽ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു…