റെജിയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3163

പണ്ടും സങ്കടം വരുമ്പോൾ അവൻ അവിടമാണ് ആശ്രയിക്കാറ്…

ബൈക്ക് ഒരുവശത്തേക്ക് ഒതുക്കി അവൻ ആ കുന്നിൻപുറത്ത് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു…

ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന വെയിലൊന്നും അവന്റെ ശരീരത്തെ പൊള്ളിച്ചില്ല…

അതിലും പൊള്ളുന്ന കനൽ അവന്റെ ഉള്ളിൽ കിടന്നിരുന്നു…

മണിക്കൂറുകളോളം അവനാ ഇരിപ്പ് തുടർന്നു…

അപ്പോഴേക്കും സൂര്യന്റെ താപം കുറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു…

അവന്റെ മനസ്സിലെന്നപോലെ കാർമേഘങ്ങൾ ആകാശത്തും ഇരുണ്ട് കൂടി…

തണുത്ത കാറ്റും കുന്നിൻ ചെരുവിലേക്ക് വീശിത്തുടങ്ങി…

അവന്റെ മനസ്സിലേക്കും ആ കാറ്റിന്റെ തണുപ്പ് എത്തി…

അവൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി…

ശരിയും തെറ്റും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന മാനസികവസ്ഥയിലേക്ക് അവൻ എത്തിച്ചേർന്നു…

ഉച്ചക്ക് താൻ ചെയ്ത പ്രവർത്തികളിൽ അവന് അപ്പോഴാണ് കുറ്റബോധം തോന്നിയത്…

നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ തന്നെ നോക്കിയ അമ്മച്ചിയുടെ മിഴികൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തെ കുത്തിനോവിച്ചു…

ദയനീയമായി തന്നെ നോക്കിയ തന്റെ പെങ്ങന്മാരുടെ നോട്ടത്തെ എങ്ങനെ തനിക്ക് അവഗണിക്കാൻ തോന്നി എന്നത് ആലോചിച്ച് അവൻ സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തി…

പല ചോദ്യങ്ങളും അതിനുള്ള ഉത്തരങ്ങളും അവൻ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിച്ചു…

താൻ തെറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്നതവന് മനസ്സിലായിരുന്നു…

അവൻ തന്റെ ചിന്തകളുമായി കുറച്ചു നേരം കൂടി അവിടെ ചിലവഴിച്ചു…