പ്രാണേശ്വരി 5-10 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 336

ഞാൻ തിരിച്ചു സീറ്റിൽ ചെന്നതും നാറികൾ എന്നെ നോക്കി ഒടുക്കത്തെ ചിരിയാണ്

“എന്താടാ കോപ്പേ ഇത്ര ചിരിക്കാൻ, നിന്റെ ആരേലും ചത്തോ.. ”

“എന്താ അവിടെ സംസാരം, അഖിൽ നിനക്ക് വീണ്ടും പുറത്തു പോണോ ”

ഞാൻ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ അവിടെ ഇരുന്നു, ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞു പോകാൻ നേരം വീണ്ടും അവൾ ഓർമിപ്പിച്ചു സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക്‌ വരണം എന്ന്

ഞാൻ സ്റ്റാഫ്‌റൂമിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ എന്നെ പ്രതീക്ഷിച്ചു എന്നപോലെ ഇരിപ്പുണ്ട്

“മിസ്സ്‌… ”

“കേറിവാ അഖിൽ ”

അവൾ ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തത് പോലെ എന്നെ വിളിച്ചു. ഞാൻ അടുത്തു ചെന്നതും അവൾ പറഞ്ഞുതുടങ്ങി

“ഡാ, നീ ഇന്നലെ assignment എഴുതണം എന്നും പറഞ്ഞല്ലേ വീട്ടിൽ നിന്നും പോയത്, പിന്നെന്താ എഴുതാത്തെ ”

എനിക്ക് അവളുടെ ക്ലാസ്സിലെ ഷോ കാരണം നല്ല ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എനിക്ക് സൗകര്യം കിട്ടിയില്ല ”

“ഡാ പയ്യെ പറഞ്ഞാൽ മതി എനിക്ക് കേൾക്കാം ”

അവൾ ശബ്ദം താഴ്ത്തി ഒരപേക്ഷ പോലെ പറഞ്ഞു.

“ക്ലാസ്സിൽ വച്ചു ഇങ്ങനെ അല്ലായിരുന്നല്ലോ ”

“ഞാൻ നിന്റെ ടീച്ചർ അല്ലെ, എനിക്ക് നിന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടാം അതുപോലെ ആണോ നീ ”

“നിന്റെ ക്ലാസ്സിൽ ആദ്യമായി assignment വെക്കാത്ത ആൾ ഞാൻ ഒന്നും അല്ലാലോ നീ അങ്ങനെ ദേഷ്യപ്പെടാൻ ”

“എടാ മറ്റുള്ളവരെ പോലെ ആണോ നീ, അവർ വച്ചില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും നീ വച്ചില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് സങ്കടം വരും ”

അത് പറഞ്ഞതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചെറുതായി നിറഞ്ഞു, അത് മാത്രം എനിക്ക് സഹിക്കില്ല

“മാളു, ടാ കരയല്ലേ ആളുകൾ കാണും ”

ഞാൻ അറിയാതെ തന്നെ കൈ എടുത്തു അവളുടെ കണ്ണ് തുടച്ചു. അത് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞാണ് ഞാൻ നിൽക്കുന്നത് സ്റ്റാഫ്‌റൂമിൽ ആണെന്നും ചുറ്റും ടീച്ചേഴ്സും ഉണ്ടെന്ന ഓർമ വരുന്നത്, ഞാൻ നോക്കിയപ്പോൾ ഞങ്ങളെയും നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ടീച്ചേഴ്സിനെ ആണ് കാണുന്നത്

“കഴിഞ്ഞോ അനിയന്റേം ചേച്ചീടേം പിണക്കം ഒക്കെ ”

എഞ്ചിനീയറിംഗ് ഗ്രാഫിക്സ് പഠിപ്പിക്കുന്ന ജയൻ സർ പറഞ്ഞത് കെട്ടു ഞാൻ മാളുവിനെ നോക്കി, അവൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുവാണ്. നിറഞ്ഞ കണ്ണും വച്ചു ചിരിക്കുന്നത് കാണാൻ നല്ല രസം

” നീ എല്ലാവരോടും പറഞ്ഞോ ”

ഞാൻ അവളോട്‌ അങ്ങനെ ചോദിച്ചതിന് ശേഷമാണ് പരിസരബോധം വീണ്ടും വരുന്നത്

“എടി പോടീ ഒക്കെ അങ്ങ് വീട്ടിൽ മതി കേട്ടോ, ഇവിടെ വാണി മിസ്സ്‌ നിന്റെ മിസ്സാണ് അങ്ങനെ വിളിച്ചോണം ”

വീണ്ടും ജയൻസറാണ്, ഇപ്രാവശ്യം സ്വരത്തിൽ അല്പം കട്ടിയുണ്ട്

“സോറി സർ അറിയാതെ വായിൽ വന്നതാണ്, ഇനി ശ്രദ്ധിച്ചോളാം ”