കുഞ്ഞാവ

Kunjaava | Author : Aadhidev

 

 

“അമ്മേ! എനിക്കൊരു കുഞ്ഞാവേ വേണം!”

ആറുവയസ്സുള്ള  കണ്ണന്റെ ആവശ്യം കേട്ട അവന്റെ അമ്മ സരിത ആദ്യമൊന്ന് ഞെട്ടിയെങ്കിലും അമ്മായിയമ്മ ലളിതയുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ അതൊരു ചിരിയിലേക്ക് വഴിമാറി. അവർ രണ്ടും നല്ലതുപോലെ മനസ്സറിഞ്ഞ് ചിരിച്ചു.

“”ഹ ഹ ഹ….””

താനെന്തോ തമാശ പറഞ്ഞതാണെന്ന് കരുതി അമ്മയും അച്ചാമ്മയും ചിരിച്ചുമറിയുന്നത് കണ്ട കൊച്ചു കണ്ണന് എന്തെന്നില്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി.

“അമ്മേ! അച്ചമ്മേ! ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടില്ലേ? എനിക്കൊരു കുഞ്ഞാവേ വേണംന്ന്…😒”

അവരുടെ ചിരി ഉച്ചസ്ഥയിയിലായെന്ന് കണ്ട കണ്ണൻ രണ്ടുപേരോടും പിണങ്ങി തിരിഞ്ഞുനിന്നു.

“ഹും! അമ്മോടും അച്ഛമ്മയോടും കണ്ണനിനി മിണ്ടൂല്ല…ചിക്ക്…”



പിണങ്ങി നിൽക്കുന്ന കണ്ണന്റെ മുഖം കണ്ട അമ്മക്കും അച്ഛമ്മക്കും അവനോട് ഒത്തിരി വാത്സല്യം തോന്നി.

സരിത കണ്ണനെ തന്നോട് ചേർത്തണച്ച് പറഞ്ഞു..

“അച്ചോടാ..അമ്മേന്റെ വാവ പിണക്കവാ?”

“മ്മ്…😕”

“അപ്പോയിനി ഒരിക്കലും മിണ്ടൂല്ലാ?…”

“മ്ച്ചും…🙁”

“ശരി… എന്താ മോനൂന് വേണ്ടേ?”

“കുഞ്ഞാവയെ…”



“ശരി…മോനൂന് എന്തിനാ കുഞ്ഞാവയെ?”

“രാജൂനും റോണിക്കും കാവ്യക്കുമെല്ലാം കുഞ്ഞാവ ഉണ്ടല്ലോ… അവരോട് കളിക്കാനും കൂട്ടുകൂടാനും എല്ലാം കുഞ്ഞാവയും കൂടും. അതോണ്ട് എനിക്കും വേണം കുഞ്ഞാവയെ. എന്റൂടെ കളിക്കാനൊന്നും ആരുമില്ല…😪”

“അത്രേയുള്ളൂ…. കണ്ണന് ഞാനില്ലേ…അച്ഛമ്മയില്ലേ… അതുമല്ല, കുഞ്ഞാവ വന്നാൽ ഞങ്ങളെല്ലാം പിന്നെ അവനെ കൂടുതൽ സ്നേഹിക്കില്ലേ? ഇപ്പൊ ഞങ്ങക്ക് മോനൂനെ മാത്രം സ്നേഹിച്ചാ മതിയല്ലോ….”

“എന്നാലും സാരോല്ല…”

“ശെരി… അച്ഛൻ ലീവിന് വരുമ്പോ പറയാട്ടോ…”

“ങ്ങീ….ങീ…”

“ഇനിയെന്തിനാടാ കുട്ടാ കരയുന്നേ? ഏഹ്?”

“ഗൾഫീന്നൊള്ള കുഞ്ഞാവ വേണ്ടാ ആ…. ഇവിടുത്തെ മതീ….ങ്ങീ….”

അപ്പോഴേക്കും അച്ഛമ്മ ഇടപെട്ടു…

“ശരിശരി…കരയല്ലേടാ കുട്ടാ… മോളേ…അവനോട് ഇനി വിളിക്കുമ്പോ പറ കണ്ണനൊരു കൂട്ടുവേണമെന്ന്.. അങ്ങനെയെങ്കിലും അവൻ പെട്ടെന്നൊന്നിങ്ങോട്ട് വരുമല്ലോ…”