പ്രാണേശ്വരി 5-10 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 338

ഞാനും അവളുടെ പിന്നാലെ പോയി. അവളുടെ കൂടെ ആ സമയത്ത് 2ടീച്ചേർസ് കൂടെ ഉണ്ട് പക്ഷെ അവർക്കു ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധം അറിയാവന്നത് കൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാവില്ല

ഞാൻ അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്നു. അവർ നടന്നു ലൈബ്രറി യുടെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ചേച്ചിയെ വിളിച്ചു

“വാണി മിസ്സ്‌…”

എന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അവർ മൂന്നു പേരും തിരിഞ്ഞ് നോക്കി

“മിസ്സേ എനിക്ക് കുറച്ചു സംസാരിക്കാനുണ്ട് ”

ഞാൻ മാളു ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞതിന് മറുപടി പറഞ്ഞത് കിരൺ മിസ്സ്‌ ആണ്

“അഖിലേ എന്താ പ്രശ്നം രാവിലെ മുതൽ ഒരാൾ ഭയങ്കര വിഷമത്തിലാണ് ചോദിച്ചിട്ട് കാര്യം പറയുന്നുമില്ല ”

“മിസ്സേ അത് ചെറിയൊരു വീട്ടിലുണ്ടായ വഴക്ക് കാരണമാണ്. ഞങ്ങൾ ഒന്ന് സംസാരിച്ചോട്ടെ… ”

“അതിനെന്താ നിങ്ങൾ സംസാരിക്ക്‌…. എന്നാൽ ഞങ്ങൾ പൊയ്ക്കോട്ടേ ”

“ശരി മിസ്സ്‌ ”

ഇത്രയും സമയമായിട്ടും മാളു ചേച്ചി ഒന്നും മിണ്ടാത്തത് എന്നിൽ ചെറിയ ഒരു വിഷമം ഉണ്ടാക്കി. ഞാൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു ലൈബ്രറിയുടെ ഉള്ളിൽ കയറ്റി ആ സമയത്ത് അവിടെ ലൈബ്രെറിയൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.

“ചേച്ചി…. സോറി നീ രണ്ടു വഴക്കെങ്കിലും പറ ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കല്ലേ… സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല ”

അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു. അവൾ തല ഉയർത്തി എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. പിന്നെ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അവളുടെ കൈ എന്റെ മുഖത്തു വന്നു പതിച്ചു

അടി കൊണ്ട് എന്റെ തല കറങ്ങിപ്പോയി അങ്ങനെ ഉള്ള അടിയായിരുന്നു. അടിയുടെ വേദനയിൽ എന്റെ രണ്ടു കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകി അത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്കു ആകെ സങ്കടമായി. പെട്ടന്ന് തന്നെ അവൾ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു പിന്നെ പെട്ടന്ന് തന്നെ വിട്ടുമാറി

“ഡാ മുത്തേ… സോറി പെട്ടന്നുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ അറിയാതെ പറ്റിയതാ സോറി ”

“സാരമില്ല ചേച്ചി… നീ എന്നോട് മിണ്ടിയല്ലോ അത് മതി ”

“നീ എന്തിനാ ഇന്നലെ എല്ലാ കാര്യവും അമ്മയോട് പറഞ്ഞത്, അതുകൊണ്ടല്ലേ ”

“ഡി ഞാൻ അറിഞ്ഞോണ്ട് പറഞ്ഞതല്ല. ആന്റിക്ക് ഉണ്ണിച്ചേട്ടനെ അറിയാം എന്ന് ഞാൻ എങ്ങനെ അറിയാനാ ”

“നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ ഇപ്പൊ അമ്മയോട് ഒന്നും പറയണ്ട എന്ന്…”

“എടി സോറി.. ”

“അവന്റെ ഒരു സോറി… ഇതുവരെ അമ്മ എന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടിയത് കൂടെ ഇല്ല. ആദ്യമായാ ഇങ്ങനെ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല ”

അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോളേക്കും അവളുടെ പിടി വിട്ട് പോയിരുന്നു. അവൾ അവിടെ നിന്നു പൊട്ടി കരഞ്ഞു. ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ലൈബ്രെറിയൻ നടക്കുന്നത് ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ കണ്ണ് മിഴിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്.

“ചേച്ചി നമുക്ക് വീട്ടിൽ പോയാലോ ”

“എന്തിനു… നിനക്ക് ക്ലാസ്സില്ലേ ”