പ്രാണേശ്വരി 5-10 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 338

“ഉവ്വ അത് കേൾക്കുമ്പോൾ മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട് ”

“എന്ത് മനസ്സിലാകാൻ”

“ലച്ചു ഞാൻ സോറി പറഞ്ഞില്ലേ… അറിയാതെ പറ്റിപ്പോയതല്ലേ സോറി… ”

“ഹ്മ്മ് ”

“എന്ത് ഹ്മ്മ് ”

“ആ കുഴപ്പമില്ല. നീ ഉറങ്ങിയതിലല്ല എനിക്ക് ദേഷ്യം നീ ഒന്ന് പറയാതെ പോലും പോയില്ലേ… ഞാൻ നീ വരുന്നതും കാത്തു പാതിരാത്രി വരെ ഇരുന്നു ”

“സോറി… ”

“കുഴപ്പമില്ല…. ആ അതൊക്കെ പോട്ടെ ഇന്നലെ നീ ഫോൺ ആരുടെ കയ്യിലാ കൊടുത്തത് ചേച്ചി ആണോ ”

“ഞാൻ കൊടുത്തതൊന്നും അല്ല തട്ടി പറിച്ചു കൊണ്ടുപോയാണ്. ചേച്ചി അല്ല അമ്മ ”

“അയ്യോ… അമ്മയായിരുന്നോ.. ”

“ആം, അതിനു നീ എന്തിനാ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തിട്ട് പോയത് ”

“പെട്ടന്ന് നിന്റെ അല്ലാതെ ഒരാളുടെ ഒച്ച കേട്ടപ്പോൾ പേടിച്ചു പോയി, അതാ.. ”

“ആ… കുഴപ്പമില്ല അമ്മക്കെല്ലാം അറിയാം ഞാൻ പറഞ്ഞു”

“പിന്നെ… ചുമ്മാ ”

“അല്ലാടി കാര്യമായിട്ട്… ഞാൻ എല്ലാം പറഞ്ഞു ”

“ആഹാ എന്നിട്ട് അമ്മ എന്ത് പറഞ്ഞു…”

“ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ എന്റെ അമ്മ പാവമാണ് എന്ന്… അമ്മക്ക് എന്റെ ഇഷ്ടമാണ് പ്രധാനം so no problem “.

“ഹ്മ്മ് ”

അവളുടെ ആ മൂളലിന് അത്ര ശക്തി ഇല്ലായിരുന്നു, അവളുടെ വീട്ടിൽ ഈ കാര്യം അവതരിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം ഓർത്തതാവും

പിന്നെയും കുറെ സമയം അവളോട് സംസാരിച്ചതിന് ശേഷമാണ് അമ്മയുടെ ഒക്കെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ലുന്നത്, ഞാൻ ചെന്ന ഉടനെ രണ്ട് ചേച്ചിമാരും എന്നെ കളിയാക്കി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർക്കു സംഭവം മനസ്സിലായിട്ടുണ്ട് എന്തായാലും ഞാൻ അതിനെ പറ്റി ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പോയില്ല നമ്മളായിട്ട് എന്തിനാ വെറുതെ ചോദിച്ചു വാങ്ങുന്നത്. അന്ന് ബാക്കി ഉള്ള സമയം മുഴുവൻ അവരോടൊപ്പം ചിലവഴിച്ചു. രാത്രി ആയപ്പോ അച്ചനും വന്നു

ആന്റിയും മാളു ചേച്ചിയും വന്നത് കൊണ്ട് അമ്മ സന്തോഷവതി ആണ് കഴിഞ്ഞ ദിവസത്തെ പോലെ തന്നെ ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് ലച്ചുവിനെ വിളിച്ചു സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ആ സംസാരം നിർത്തിയത് രാത്രി 12മണിക്കാണ്

വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഉള്ളപ്പോൾ സമയം പോകുന്നത് അറിയില്ല. വന്നിട്ട് രണ്ടു ദിവസം ആയി എന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. തിരിച്ചു പോകാൻ സമയമാകുന്നു അതിന്റെ വിഷമം എല്ലാവരുടെ മുഖത്തും ഉണ്ട് എന്നെ പിരിയുന്നതിലല്ല ആന്റിയെയും മാളു ചേച്ചിയെയും പിരിയുന്നതിലാണ് അമ്മയ്ക്കും ചേച്ചിക്കും വിഷമം

“മാളു… മോളെ ഇടയ്ക്കു അമ്മയെയും കൂട്ടി ഇതുപോലെ ഇടയ്ക്കു വരണം കേട്ടോ ”