പ്രാണേശ്വരി 5-10 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 338

” ഡീ നിനക്കെന്താ ഒരു സന്തോഷം ഇല്ലാത്തതു. ഞാൻ നിനക്കൊന്നും വാങ്ങാഞ്ഞിട്ടാണോ. നിന്റെ birthday ആണെന്ന് ഞാൻ ഇന്നല്ലേ അറിഞ്ഞത്. നീ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ ഞാൻ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി വക്കാം ”

“എനിക്കൊന്നും വേണ്ട, എനിക്കൊരു ദേഷ്യവുമില്ല ”

അവൾ അതും പറഞ്ഞു ദേഷ്യത്തിൽ നടക്കാൻ തുടങ്ങി

“ഡീ ലക്ഷ്മി ഒന്നൂടെ നിക്ക്, ഞാൻ ഒരു സാധന കൂടെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട് ”

“ആർക്കാ എന്റെ അമ്മക്കാണോ ”

“നിന്റെ അമ്മക്കൊരു ഗിഫ്റ്റ് ഉണ്ട്, ഇപ്പോഴല്ലേ കുറച്ചു കാലം കഴിയട്ടെ നല്ലൊരു മരുമോനെ കൊടുക്കാം ”

അവൾ ഞാൻ പറഞ്ഞതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ കണ്ണും മിഴിച്ചു നിൽക്കുകയാണ്, ആ സമയത്തു ഞാൻ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും മൂക്കുത്തിയുടെ ബോക്സ്‌ എടുത്തു അവളുടെ നേരെ നീട്ടി

“happy birthday ലച്ചു. നിനക്കായി ഞാൻ ഇന്നലെ വാങ്ങിയ ഗിഫ്റ്റാണ് വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ടു തുറന്നു നോക്കിയാൽ മതി, അപ്പൊ ok ഞാൻ പോട്ടെ ”

അവൾ തിരിച്ചു ഒന്നും പറയാനാവാതെ അന്തം വിട്ടു നിൽക്കുകയാണ്, അപ്പൊ തന്നെ ആഷിക് വണ്ടി എന്റെ അടുത്തു കൊണ്ടുവന്നു ചവിട്ടി,

“അപ്പൊ ലക്ഷ്മി ഞാൻ പോട്ടെ. നാളെ കാണാം ബൈ ”

ആഷിക് അപ്പൊ തന്നെ വണ്ടി എടുത്തു, ഞാൻ കുറച്ചു ചെന്നിട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ എന്നെ നോക്കി കണ്ണ് തുടക്കുന്നതു കണ്ടു, എനിക്കും അത് കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം അടക്കാൻ പറ്റിയില്ല.ഞാൻ ആഷിക്കിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഒരുമ്മ കൊടുത്തു.,

“അമ്മേ…… “
ലച്ചുവിന്റെ അലറി ഉള്ള കരച്ചിലും ഒരു വണ്ടി ബ്രേക്ക് പിടിച്ചു റോഡിൽ ഉരഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദവും കേട്ടാണ് ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്നത് …

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും ഞാൻ കാണുന്നത് റോഡിന്റെ നടുക്ക് നിൽക്കുന്ന ലച്ചുവിനെയും അവളുടെ തൊട്ടടുത്തായി നിർത്തിയിരിരിക്കുന്ന സ്കൂൾ ബസ്സും ആണ്, അത് കണ്ടതും എന്റെ നല്ലജീവൻ പോയി

“ഡാ ആഷിക്കേ വണ്ടി നിർത്തു ”

ഞാൻ പറഞ്ഞതും അവൻ വണ്ടി നിർത്തി, പിന്നെ അവനോടൊന്നും പറയാതെ വണ്ടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി ഒരോട്ടമായിരുന്നു, ഞാൻ ഓടി അടുത്തെത്തിയിട്ടും അവൾ ഒരുമാറ്റവുമില്ലാതെ രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും ചെവി പൊത്തി കണ്ണടച്ച് നിൽക്കുകയാണ്, കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം പെണ്ണ് നന്നായി പേടിച്ചിട്ടുണ്ട്

“ലച്ചൂ … ”

ഞാൻ അടുത്തു ചെന്ന് വിളിക്കുമ്പോളാണ് പെണ്ണ് കണ്ണുതുറക്കുന്നത്, കണ്ണ് തുറന്നതും അവൾ എന്നെയും ബസ്സും മാറി മാറി നോക്കി പെട്ടന്ന് തന്നെ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി

“ഡാ… ലച്ചു ഒന്നൂല്ലടാ… ഒന്നും പറ്റിട്ടില്ല… ”

ഞാൻ അവളെ പിടിച്ചു റോഡിന്റെ നടുക്ക് നിന്നും സൈഡിലേക്ക് മാറ്റി നിർത്തി, ആ ബസ് ഡ്രൈവറും നന്നായി പേടിച്ചിട്ടുണ്ട്, സ്കൂൾ ബസ് നിറച്ചും ചെറിയ കുട്ടികൾ ആയിരുന്നു അവർ എല്ലാം ബസ്സിന്റെ ജനലിൽ കൂടെ പുറത്തേക്കു നോക്കി നിൽക്കുന്നുണ്ട്

“മോനെ ആ കുട്ടിക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ അല്ലെ… ”

ആ ബസ് ഡ്രൈവറാണ്, തെറ്റ് അവളുടെ ഭാഗത്തായിട്ടും അയാൾ അവളെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല ചിലപ്പോ അവളുടെ പേടിച്ച മുഖം കണ്ടിട്ടാവും