പ്രാണേശ്വരി (climax) [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 736

” നീ ഇപ്പൊ ഫോൺ കൊടുക്കൂല്ല…??? “”ഇപ്പൊ എന്നല്ല… ഇനി ഫോൺ കുടുക്കത്തേ ഇല്ല… ”

“നീ ഇതൊക്കെ കുറിച്ച് വച്ചോ മോളെ… ”

“ഓഹ്‌  ശരി”

എന്റെ ഭീഷണിയൊക്കെ അവൾക്ക് പുല്ലാണ്…

“ഒന്ന് കൊടുക്കടി….”

“ഇല്ല മോനെ നടക്കൂല്ല… ആ എന്റെ കൂട്ടുകാരൊക്കെ വന്നു ഞാൻ പോകുവാണെ… ”

എന്റെ അഭ്യർത്ഥനകളെ എല്ലാം കാറ്റിൽ പാറിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ഫോൺ കട്ടാക്കി… എല്ലാം മനസ്സിലായിട്ടോ എന്തോ കുഞ്ഞാറ്റയുടെ മുഖത്തും എന്നെ പുച്ഛിച്ച് ഒരു ചിരിയില്ലേ എന്നൊരു സംശയം

ഞങ്ങൾ തിരിച്ചെത്തുമ്പോഴേക്കും മുറ്റത്ത്‌ പന്തൽ ഒക്കെ ഇട്ട് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ആർക്കും പണിയെടുക്കാൻ മടി ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് എല്ലാം പണിക്കാരെ ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നു

ഞങ്ങൾ വണ്ടി നിർത്തിയ ഉടനെ ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മഞ്ചും കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് കുഞ്ഞാറ്റ വീടിന്റെ അകത്തേക്കോടി,  ഞാനും ഉണ്ണിയേട്ടനും വീണ്ടും വെളിയിൽ ഇരുന്ന് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു അഞ്ച് മിനിറ്റ് ആയിക്കാണും മാളു ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വന്നു… അവളുടെ ചുരിദാറിൽ തൂങ്ങി കുഞ്ഞാറ്റയും

“നീ ആ കയ്യൊന്ന് കാട്ടിക്കെ… ”

ഉണ്ണിയേട്ടൻ ചത്താൽ കൈ കൊടുക്കുമോ…

“എടാ… ഇവൻ വലിച്ചോ… ”

ഉണ്ണിയേട്ടൻ കൈ കൊടുക്കാത്തപ്പോൾ എന്നോടായി ചോദ്യം

“ആ… എനിക്കറിയില്ല… ”

“അപ്പൊ പിന്നെ നീയാണോ വലിച്ചത്… നീ സിഗരറ്റ് വാങ്ങുന്നത് കണ്ടു എന്നാണല്ലോ കുഞ്ഞാറ്റ പറഞ്ഞത്…”

“ആ… ഇനി എന്റെ നെഞ്ചത്തേക്ക് കേറ്… ”

ഞാൻ വലിക്കില്ലന്നും ഉണ്ണിയേട്ടൻ വലിക്കും എന്നും അറിയാം അതാണ് വന്ന ഉടനെ എന്റെ കൈ മണത്തു നോക്കാതെ ഉണ്ണിയേട്ടനെ പൊക്കിയത്

ഉണ്ണിയേട്ടൻ കുഞ്ഞാറ്റയെ നോക്കി കണ്ണുരുട്ടിയപ്പോൾ പെണ്ണ് മാളുവിന്റെ പിന്നിൽ ഒളിച്ചു

“നീ വീട്ടിലേക്ക് വാട്ടോ… തരാം ഞാൻ ”

ഉണ്ണിയേട്ടൻ പെട്ടു… കുഞ്ഞാറ്റയുടെ ചാരപ്പണി വൃത്തിക്ക് ഏറ്റു

“മാളൂ…”

“ഒരു മാളൂവില്ല… നീ എന്നോട് സത്യമിട്ടതാ ഇനി വലിക്കില്ലാന്ന്…”

“സോറി… വെറുതെ ഒരു പണിയുമില്ലാതെ ചുമ്മാ ഇരുന്നപ്പോ വലിക്കണം എന്ന് തോന്നി.. ”

“ചുമ്മാ ഇരിക്കണ്ട അടുക്കളയിൽ ഇഷ്ടം പോലെ പണി ഉണ്ട് ”

എനിക്കിതൊക്കെ കണ്ടിട്ട് ചിരി വരുന്നുണ്ട്,

“നീ ചിരിച്ചോടാ തെണ്ടി… നാളത്തോടെ നിന്റെ ചിരിയൊക്കെ തീരും… അതോർക്കുമ്പോഴാ ഒരു സമാധാനം

ദേഷ്യത്തിൽ വയറും താങ്ങിപ്പിടിച്ചു പോകുന്ന മാളുവിനെ നോക്കികൊണ്ട് ഉണ്ണിയേട്ടൻ എനിക്കിട്ട് കൊട്ടി…