പാണ്ടിമണിയൻ [ജ്വാല] 1302

ഒരു ചായക്കട.രണ്ടുമൂന്നു ചെറിയ കടകള്‍.
റോഡ് അവസാനിക്കുന്നയിടത്ത് ഏതോ പേരറിയാത്ത മരം പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു അതിന്റെ ഓരം ചേര്‍ന്ന് ഒരു ചെറിയ പുഴ ഒഴുകുന്നു.
ഇത്രയും ആയാല്‍ ചീരാറ്റുകോണം പൂര്‍ണ്ണമായി.

ഞാന്‍ ബസില്‍ നിന്നു പുറത്തിറങ്ങി.
വളരെ ദൂരം യാത്ര ചെയ്തതിന്റെ ഫലമാണെന്നു തോന്നു തലയ്ക്കെല്ലാം ഭയങ്കര ഭാരം.

സാറേ വല്ല ഭക്ഷണവും വേണമെങ്കില്‍ ചായക്കടയില്‍ പറഞ്ഞ് ഏല്‍പ്പിക്കണം പിന്നില്‍ നിന്നു കണ്ടക്ടറുടെ ശബ്ദം ഞാന്‍ തലയാട്ടി നടന്നു.
പുഴയില്‍ ഇറങ്ങി മുഖം നന്നായി കഴുകി.
തണുത്തവെള്ളം മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും കുളിര്‍മയേകി.

തിരികെ ചായ കടയില്‍ എത്തി.
ഒരു ചായ…

അപരിചിതനെ കണ്ടതിനാലാകണം എന്നെ അടിമുടി ഒരു നോട്ടം.

നാണുവേട്ടാ പേടിക്കേണ്ടാ നമ്മുടെ ആളാണ്.
വീണ്ടൂം കണ്ടക്ടര്‍ രക്ഷകന്റെ റോളില്‍.

പീടികയ്ക്കു മുന്നിലെ പഴയ ബഞ്ചില്‍ ഇരുന്ന് ഞാന്‍ ചുറ്റുപാടും സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു.
നേരത്തെ ശ്രദ്ദിക്കാതെ പോയ പ്രതിമ എന്നില്‍ ആശ്ചര്യം ജനിപ്പിച്ചു.
ഒരു കള്ളിമുണ്ടുടുത്ത് തലയില്‍ വട്ടക്കെട്ടും കെട്ടി നില്‍ക്കുന്ന കറുത്തരൂപം.

അല്ല സാറേ, ഇതാരാ ഇവിടുത്തെ മൂപ്പന്‍ വല്ലതും ആണോ?
ഉത്തരം കിട്ടാതെ കണ്ടക്ടര്‍ വിഷമിച്ചു.

സാറേ ഞാന്‍ മിക്കവാറും ഇവിടെ വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ ഈ പ്രതിമ ശ്രദ്ദിച്ചിട്ടില്ല.
നമുക്ക് നാണുവേട്ടനോടുതന്നെ ചോദിക്കാം.

നാണുവേട്ടാ ഈ പ്രതിമ ആരുടെയാണ്?

അത് പുള്ളെ ഇത് വന്ത് പാണ്ടി മണിയെന്റേതാക്കും.

ഇതാരാ പാണ്ടി മണിയന്‍?
എന്റെ ചോദ്യം കേട്ടിട്ട് നാണുവേട്ടന്‍ പറഞ്ഞു “യത് എനക്കും തെരിയകൂടാത്…
അമ്മാവോട് കേള്‍ക്കലാം..”

അമ്മാ ….മ്മാ…
യാര് എന്നെവേണം?
ശബ്ദം കേട്ട ഭാഗത്തേക്ക് ഞാന്‍ നോക്കി നേരത്തെ എന്റെ ഒപ്പം ബസില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന വൃദ്ദയായ സ്ത്രീ അപ്പോഴും അവർ മുറുക്കാന്‍ ചവച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…

അമ്മാ ഇന്ത സാറുക്ക് പാണ്ടിമണീയന്‍ കഥയെ സൊല്ലി കൊടുങ്കോ?

നാണുവേട്ടന്റെ ആവശ്യപ്രകാരം അമ്മൂമ്മ കഥ പറയാന്‍ തയ്യാറായി .

അതിനു മുന്നോടിയായി അവര്‍ നീട്ടി പുറത്തേക്ക് തുപ്പി.
വെറ്റിലയുടെ ഒരു ചെറിയ ചീളു മുഖത്തേക്ക് തെറിച്ചങ്കിലും കഥ കേള്‍ക്കാനുള്ള ഇമ്പത്തില്‍ ഞാന്‍ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു.

എന്നുടെ ചിന്നകാലത്താക്കും ഒരു പയലു ഇങ്കെ വന്തത് അവന്‍ പേരാക്കും മണിയന്‍,
സ്വന്തം ഊരു വന്ത് കമ്പം അതാക്കും അവനു പാണ്ടി മണിയന്‍ എന്നു കൂപ്പിടറത്.

അവന്‍ വന്ത് ഭയങ്കര തൊന്തരവുപണ്ണുമേ എല്ലാര്‍ക്കും.