പിന്നെ അനിലേട്ടനും ചിലപ്പോൾ അതൊരു പ്രശ്നമാകും അതുകൊണ്ട് അതുവേണ്ട……
പിറകിൽ ഇരിക്കാം…..
അതാകുമ്പോൾ പതുങ്ങിയിരുന്നാൽ തന്നെയാരും കാണില്ല…..
സുരക്ഷിതമാണ്…. !
പക്ഷേ അയാളെ മുട്ടിയുരുമ്മിയിരിക്കുവാനുള്ള അവസാന അവസരമാണ് നഷ്ടപ്പെടുന്നതെന്നോർത്തപ്പോൾ ഉള്ളിൽ സങ്കടവും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
പക്ഷെ അതിനേക്കാൾ വലുതല്ലേ ജീവിതം….!
“അതെന്താ അങ്ങനെ പിറകിലിരിക്കുന്നത്…….
വേഗം മുന്നിൽ കയറൂ……”
സാരിയൊക്കെ ഒതുക്കിപ്പിടിച്ചശേഷം മുടിയൊക്കെ മാടിയൊതുക്കുന്നത് കണ്ണാടിയിലൂടെ കണ്ടപ്പോൾ പിറകിലെ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുവാനുള്ള വട്ടംകൂട്ടലാണെന്നു മനസിലായപ്പോഴാണ് അതിശയത്തോടെ അയാൾ പറഞ്ഞത്.
“വേണ്ട……
ഞാനിവിടെ ഇരിക്കാം അതാണ് നല്ലത്…….”
പരുങ്ങലോടെയാണ് അയാൾക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ മറുപടി കൊടുത്തത്.
“എങ്കിൽ ഞാനും അവിടെയിരിക്കാം വണ്ടിയിവിടെയിങ്ങനെ കിടക്കട്ടെ……
അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും ഡ്രൈവറെ കണ്ടുകിട്ടുകയാണെങ്കിൽ നമ്മളെ നാട്ടിലെത്തിക്കുമോയെന്നു ചോദിച്ചുനോക്കാം എന്താ പോരെ…….!”
അതുകേട്ടതും ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നതായി ഭാവിച്ചുകൊണ്ടു കാറിന്റെ വാതിൽ തുറക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ചിരിയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞത്.
“ഓ…..അതല്ല അനിലേട്ടാ…..
നാട്ടിലേക്കല്ലേ നമ്മൾ പോകുന്നത്….
നിങ്ങളുടെ കൂടെ കാറിൽ എന്നെ ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ അതുമതി എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുവാൻ……
വെറുതെ എന്തിനാണ് ആളുകളെക്കൊണ്ടു അതുമിതും പറയിക്കുന്നത്……
ഇവിടെയിരുന്നാൽ എന്നെയാരും കാണുകയില്ലല്ലോ…..
അതുകൊണ്ടാണ് പറഞ്ഞത്……”
??
??????????
Hi Pradeep താങ്കളുടെ എഴുത്ത് അപാരം ഞാൻ ഈ ഒരു കഥ വായിക്കുവാൻ വേണ്ടി ദിവസവും ഒരു 100 തവണയെങ്കിലും നോക്കും. പെട്ടെന്ന് തന്നെ അടുത്ത ഭാഗം ഇടാൻ നോക്കണം.
As you said, I also felt that some thing is missing in this part… because I expected some incidents same as your previous parts…