ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 27 3466

വാതോരാതെ തന്നോട് സംസാരിക്കുകയും അടികൂടുകയും ചെയ്തിരുന്ന അനിലേട്ടനു ഗൗരവത്തിലിരിക്കുന്ന ഈ മനുഷ്യനുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല…..!

മൂന്നുദിവസമായി താൻ കാണുകയും സംസാരിക്കുകയും ഇടപഴകുകയും….. സ്നേഹിക്കുകയും കലഹിക്കുകയും…..
പിണങ്ങുകയും ഇണങ്ങുകയും….
കരയുകയും കരയിക്കുകയും…
കരയുമ്പോൾ ചേർത്തു പിടിക്കുകയും….
നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടുകൾ ചേർക്കുകയും ചെയ്തിരുന്ന അനിലേട്ടനല്ല…….!
പകരം വേറേതോ മനുഷ്യൻ…..!

തന്നോട് ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ കമ്പ്യൂട്ടറിലും ഫയലുകളിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്ന അയാളെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തുകൊണ്ടോ അവൾക്കു സങ്കടം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…….!

കാരണമില്ലാതെ എന്തോയൊരു നഷ്ടബോധം…. !
ഇങ്ങോട്ടു വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല അവൾക്കു തോന്നി….!

“മായേ……
കസേരയിൽ മുള്ളൊന്നുമില്ല ശരിക്കു ചാരിയിരുന്നുകൊള്ളൂ…….
അരമണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നമുക്ക് ഇവിടെനിന്നും മടങ്ങാം ……
ഞാൻ ഇതൊക്കെ ഒന്നു തീർക്കുന്നതുവരെ ബോറടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ മൊബൈലെടുത്തു മോളെ വിളിക്കുകയോ മറ്റോ ചെയ്‌തോളൂ…..കെട്ടോ……'”

ലാപ്‌ടോപ്പിൽ ഓരോന്നു നോക്കുന്നതിനിടയിൽ മുളളിന്മേലിരിക്കുന്നതുപോലെ കസേരയിലിരിക്കുന്ന അവളെ നോക്കി ചിരിയോടെ പറയുന്നതുകേട്ടപ്പോഴാണ് അപ്പോഴും അയാൾ തന്നെത്തന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടെന്നു അവൾക്കു മനസിലായത്.

അതിനിടെ ഇടതുവശത്തെ കാബിനിലിരിക്കുന്ന മധ്യവയസ്‌ക്കയായ മാനേജർ അയാളെയും തന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കുന്നതുകണ്ടപ്പോൾ ചെറിയ കുട്ടികളെപ്പോലെ അയാൾ ഇടതുകൈപ്പത്തികൊണ്ടു മുഖത്തിന്റെ ഇടതുവശം മറച്ചു പിടിക്കുന്നതും ഫയലെടുത്തു മുഖം മറയ്ക്കുന്നതുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്തെ ഗൗരവം പതിയെ മാഞ്ഞുമാഞ്ഞു ഇല്ലാതായി അവിടെ പുഞ്ചിരി വിടരുവാനും തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ മനസും തണുത്തു തുടങ്ങി.