ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 27 3920

മാനേജർ :ജയലക്ഷ്മി എന്നെഴുതിയ ബോർഡ് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന കാബിനുള്ളിൽ കറങ്ങുന്ന പതുപതുത്ത കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ലാൻഡ്‌ഫോൺ റിസീവർ ചുമലിനും തലയ്ക്കുമിടയിൽ തിരുകിക്കൊണ്ടു ആരോടോ സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ മുന്നിലുള്ള ലാപ്ടോപ് ന്റെ കീബോർഡിൽ വിരലമർത്തി എന്തോ ചികയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന സ്ത്രീയെ അവൾ ഒന്നുകൂടി സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി……!

മുടിയുടെ നടുഭാഗത്തുമാത്രം നരകയറിയ തലമുടി പിൻഭാഗത്ത് ഭംഗിയായി ഒതുക്കി കെട്ടിവച്ചിരിക്കുന്നു….
സീമന്തരേഖയിൽ വാരിവിതറിയപോലെ കുങ്കുമം അണിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…….
കുങ്കുമത്തിന്റെ അതേ നിറത്തിലുള്ള വട്ടപ്പൊട്ടു തൊട്ടിരിക്കുന്ന അവരുടെ മുഖത്തണിഞ്ഞിരിക്കുന്ന കറുത്ത ഫ്രെയിമുള്ള കണ്ണട ഇരുനിറക്കാരിയായ അവരുടെ മുഖത്തിനു നന്നായി ചേരുന്നുണ്ടെന്നു അവൾക്കുതോന്നി……!
ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ ആർക്കും ബഹുമാനം തോന്നുന്ന പ്രൗഢയായ മധ്യവയസ്‌ക്ക…..!

അവളുടെ മനസിലേക്ക് പെട്ടെന്നു തന്നെ താൻ പഠിച്ചിരുന്ന ഹയർസെക്കൻഡറി സ്‌കൂളിലെ പ്രിൻസിപ്പലിന്റെ ഓടിയെത്തി.

ആരെക്കുറിച്ചായിരിക്കും അയാൾ നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ചത്……!
എന്നോർത്തുകൊണ്ടു അയാളുടെ പിറകെ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ നാലുപാടും കണ്ണോടിക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി കണ്ണുകൾ കാബിനുള്ളിലേക്കെത്തിയപ്പോഴാണ് അതിനുള്ളിലിരിക്കുന്ന സ്ത്രീ തങ്ങളെ കണ്ടെന്ന കാര്യവും കണ്ണടക്കിടയിലൂടെ സംശയദൃഷ്ടിയോടെ തന്നെയവർ ആപാദചൂഡം നോക്കുന്നതും ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടത്.

പേടിയോടെ വേഗം കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു തലതാഴ്ത്തിക്കൊണ്ടു പതിയെ പിറകോട്ടു നീങ്ങി…….!
അകത്തേക്ക് കയറിയയുടൻ ഇടത്തുവശത്തുള്ള മേശയ്ക്കു പിറകിലുള്ള കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന ജീവനക്കാരൻ നീട്ടിയ കടലാസുവാങ്ങി പരിശോധിച്ചശേഷം ജീവനക്കാരന് ഇംഗ്ലീഷിൽ ഗൗരവത്തോടെ എന്തൊക്കെയോ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നല്കുകയായിരുന്ന അയാളുടെ മറവിലേക്ക് മറഞ്ഞുനിന്നു…..!

അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വീണ്ടും ഒരിക്കൽ കൂടി മറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന അയാളുടെ ചുമലിനിടയിലൂടെ തലയുയർത്തി നോക്കിയപ്പോഴും കൈയിലുള്ള പേന താളാത്മകമായി പതുക്കെ തലയിലടിച്ചുകൊണ്ടു അവർ തന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്…!

ഇനിയും അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ തന്നെയവർ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ചേക്കുമെന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ടു വേഗത്തിൽ തലതാഴ്ത്തിയശേഷം ഒന്നുകൂടി അയാളോട്‌ ചേർന്നുനിന്നുകൊണ്ടു സാരിയുടെ മുന്താണിതുമ്പെടുത്തു വിരലിനിടയിൽ തിരുകിക്കൊണ്ടു പിരിക്കുവാനും നിവർത്തുവാനും തുടങ്ങി.

“ഇതുതന്നെയായിരിക്കും അയാൾ പറഞ്ഞിരുന്ന ഭയങ്കരി……!