ഒരു കുഞ്ഞിനു വേണ്ടി [പ്രണയരാജ] 139

അച്ഛൻ്റെ മാറിൽ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞ നിമിഷങ്ങളിലും മിഴികൾ തേടിയത് ആ കുഞ്ഞു മുഖത്തെയാണ് . മാതൃത്വം എന്ന അനന്തസാഗരം പകർന്ന നോവായിരുന്നു.

എൻ്റെ കുഞ്ഞിൻ്റെ മുഖം പോലും കാണാൻ ഭാഗ്യമല്ലല്ലോ

ആരു പറഞ്ഞു

ഡോക്ടർ ആണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്. ജനിച്ചപ്പോ കുഞ്ഞിന് ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങൾ അതിനാൽ ഐ സി യു കുഞ്ഞുണ്ട് എന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം ഞാനനുഭവിച്ച ആനന്ദം അത്  പറഞ്ഞറിയിക്കുവാൻ സാധിക്കില്ല.

അതെ താനൊരു ആൺ കുഞ്ഞിന് ജൻമം നൽകി. അവനെ ആൽബി എന്നു വിളിക്കണം മനസിൽ പഴയ പ്രണയത്തിൻ്റെ സ്മരണയിൽ ഉണർന്നതാണ് താൻ പോലും അറിയാതെ. വിവേകം ഉണർന്ന നിമിഷം താനത് തിരുത്തി.

ഇല്ല ഒരിക്കലും ആ നീചൻ്റെ പേരിൽ ഞാനെൻ്റെ ഓമനയെ വിളിക്കില്ല. ആ പേരു പോലും അവനറിയരുത്ത്. ആ കഴുകൻ കണ്ണുകൾ ഒരിക്കലും അവനിൽ പതിക്കരുത്. അവനെ ഞാൻ വളർത്തും , സ്നേഹമെന്തെന്നും പ്രണയമെന്തെന്നും ഞാൻ പഠിപ്പിക്കും. സ്ത്രീ എന്തെന്നും അവളോടെങ്ങനെ പെരുമാറ്റണമെന്നും ഞാൻ പഠിപ്പിക്കും, ആ നീചൻ്റെ രക്തം അവനിലുമുണ്ട് അതിലെ വിഷവിത്തിനെ അവനിൽ വളരാൻ അനുവദിക്കാതെ ഞാൻ വളർത്തും നല്ലൊരു പുരുഷനായി.

രണ്ടു ദിവസത്തെ കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിൽ എൻ്റെ കുഞ്ഞ് എനിക്കരികിലെത്തി. അവൻ ആദ്യമായി മുലപ്പാൽ നുകർന്ന നിമിഷം എന്നിലെ മാതൃത്വം പൂർണ്ണത നേടി. ജീവിക്കാൻ ഒരുപാട്  ആഗ്രഹവും.

……………………………………………………………………….

മോളെ വാ പോവാം

ഇല്ല അച്ഛാ ഞാൻ വരില്ല

ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കു മോളേ

വേണുവേട്ടൻ ഉറങ്ങുന്ന മണ്ണ് വിട്ട് ഞാൻ വരില്ല

മോൾ  പൊയ്ക്കോ

അമ്മേ , അമ്മയ്ക്കു ഞാനൊരു ഭാരമായോ

എൻ്റെ പൊന്നു മോളേ

ആ വാക്കുകൾക്ക് പിറകേ അമ്മ വന്നെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു. ഞാനും കരയുകയായിരുന്നു. ആ നിമിഷം എൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ മിഴികളും നനഞ്ഞിരുന്നു.

മരുമോളായിട്ടല്ല മകളായിട്ട അമ്മ നിന്നെ കണ്ടത്

അറിയാം അമ്മേ എനിക്കറിയാ

മോളുടെ ജീവിതമെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടട്ടെ എന്നേ അമ്മ കരുതിയൊള്ളു.

ഞാൻ ആതിര, ഒന്നര കൊല്ലം മുന്നെ ആദിയേട്ടൻ ഈ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തി എന്നെ ഇവിടേക്കു കൊണ്ടു വരുമ്പോൾ ഭൂമിയിലെ ഏറ്റവും സന്തോഷവതി ഞാനായിരുന്നു. എട്ടു വർഷത്തെ പ്രണയം,  വീട്ടുക്കാർ പോലും എതിരു നിൽക്കാതെ ഞങ്ങളുടെ ആഗ്രഹം സാധിച്ചു തന്നു.

ആദ്യ രാത്രിയിലെ ആ നിമിഷങ്ങൾ, എത്ര തന്നെ അടുത്തറിഞ്ഞ പുരുഷനാണെങ്കിലും സ്ത്രീ അവളിലെ നാണം എന്നെയും കീഴ്പ്പെടുത്തിയിരുന്നു. അവിടുന്ന് അങ്ങോട്ടുള്ള ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം അതിലെ സന്തോഷം , ഇണക്കവും പിണക്കവും എല്ലാം ഇന്നൊരു ഓർമ്മ മാത്രം

നെറുകയിൽ മുത്തമേകി ബൈക്കെടുത്ത് രാത്രിയിൽ ആദിയേട്ടൻ ഇറങ്ങുമ്പോ മനസ്സ് അന്ന് ശാന്തമല്ലായിരുന്നു. ഇറക്കുമ്പോ അതിനു മുടക്കം പറയുന്നത് ഏട്ടനിഷ്ടമല്ല അതുകൊണ്ട് താനും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ആ രാത്രി തനിക്കു ഉറക്കം വന്നതേ ഇല്ല, മനസിൽ എന്തോ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒരു വിങ്ങലായിരുന്നു.