ഓർമ്മകൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3085

ഇത്രയും നാൾ നീ കലങ്ങി മറിഞ്ഞ മനസ്സുമായിട്ടാണ് ജീവിച്ചത് ഇപ്പോൾ എല്ലാം തെളിഞു ശുദ്ധി വന്നിരിക്കുന്നു ….ഇനി നീറുന്ന ഓർമ്മകൾ ഒരിക്കലും നിന്നെ വേട്ടയാടില്ല ……പോ …എന്നിട്ടു ഒരിക്കൽ വരണം നിന്റെ ആതിരയും കുഞ്ഞുമായി ഇവിടേക്ക് …”

നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ മുരളിയേട്ടൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി ….

ഞാൻ ഏട്ടനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കരഞ്ഞു …..

ഒടുവിൽ എല്ലാരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു അമ്മയെയും സുധിയേയും കൂട്ടി എന്റെ വീട്ടിലേക്കു …ന്റെ ആതിരയുടെ അടുത്തേക്ക് …..

യാത്രയിൽ ദൂരം കൂടുതൽ ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി …അതോ എത്താനുള്ള എന്റെ അമിതമായ ആഗ്രഹം കൊണ്ട് തോന്നുന്നതാണോ ….

ഒടുവിൽ നീണ്ട യാത്രക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ വീട്ടിൽ എത്തി ….

“ആതിര ഒരിക്കലും മുറി വിട്ടു പുറത്തു വരാത്തതിനാൽ ഡോക്ടർ അവളെ ഇവിടെ വന്നാണ് കണ്ടിരുന്നത് ”

വണ്ടിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് സുധി പറഞ്ഞു …

ഞാൻ വണ്ടിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ….ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം ഞാൻ ന്റെ വീട്ടിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു …..അവിടെ നിന്നെ കണ്ടു മുറ്റത് എന്നെയും നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവളുടെ അച്ഛനെ …,,

ഞാൻ അരികിലേക്ക് ചെന്നതും നിറകണ്ണുകളും ആയി ആ മനുഷ്യൻ എനിക്ക് നേരെ യാചനയുടെ സ്വരത്തിൽ കൈ കൂപ്പി ….ഞാനാ കരങ്ങളെ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു അച്ഛനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു ….ഇനി മകളെ കൈ വിടില്ലന്നു മനസുകൊണ്ട് വാക്ക് കൊടുത്തു …..

ഞാൻ നേരെ പോയത് ന്റെ മുറിയിലേക്കാണ് ന്റെ ആതിര മരിച്ചു ജീവിക്കണ മുറിയിലേക്ക് …

കണ്ടു ഞാൻ അവളെ,, ന്റെ ഫോട്ടോയും ചേർത്ത് പിടിച്ചു ദൂരേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുന്ന ആ രൂപത്തെ …ചേട്ടായിനു വിളിച്ചു വായാടിത്തരവും പൊട്ടത്തരവും മാത്രം പറയുന്ന ..,,എപ്പോഴും മിണ്ടി ആളുകളെ ചിരിപ്പിക്കുന്ന അവളെ ആ രൂപത്തിൽ കണ്ടപ്പോൾ ന്റെ ചങ്കു പിടഞ്ഞു ….