ഓർമ്മകൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3085

ഒരു വർഷം എത്ര പെട്ടെന്നാണ് കടന്നു പോയത്…. ഞാൻ മെല്ലെ എന്റെ ആതിരയെ  അവസാനമായി കണ്ട ദിവസത്തെ ഓർമകളിലേക്ക് യാത്രയായി…..

നമുക്ക് പിരിയാം എന്നു പറഞ്ഞു വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിപോയ ഞാൻ അവൾക്കു പറയാനുള്ളതു കേട്ടില്ല…. രാത്രി തിരികെ വൈകി വന്ന തന്നെ കാത്തിരുന്ന തന്റെ പാതിയെ ഞാൻ നോക്കിയില്ല…. പക്ഷെ അപ്പോഴൊക്കെയും തന്റെ മനസ്സിൽ അവളുടെ ജീവിതം ഞാൻ കാരണം നശിപ്പിച്ചു എന്ന കുറ്റബോധം ആയിരുന്നു….

ഒരു പക്ഷെ അമ്മ ഈ സത്യം അറിഞ്ഞാൽ..,, അത് അമ്മക്ക് താങ്ങാൻ ആവില്ല,, ഈ പാപിയെ അമ്മയും വെറുക്കും,,… ഇല്ല ഇനിയും ഇവിടെ നിന്നാൽ ശരിയാവില്ല… ആ രാത്രി തന്നെ ഒരു കത്തിലുടെ ആരതിക്ക്  എല്ലാത്തിനും മാപ്പ് എഴുതി വച്ചിട്ട് ഞാൻ ന്റെ വീടിന്റെ പടിയിറങ്ങി….

പിന്നീട് ഒരു തരം ഒളിച്ചോട്ടം ആയിരുന്നു…. എല്ലാവരിൽ നിന്നും ഒരുപാടു ദൂരെ ഒരിടത്ത് പോകാനായി…. ഞാൻ എന്ന വലിയൊരു തെറ്റ്  ആ നല്ല ആളുകൾക്ക്‌ ഇടയിൽ വേണ്ടാന്നു തോന്നി…

ഒരു തരം അലച്ചിൽ… ചെയ്ത പാപങ്ങൾക്ക് ഉള്ള ശിക്ഷ സ്വയം അനുഭവിക്കണം….

അങ്ങനെ ആണ് ഈ അനാഥ മന്ദിരത്തിൽ എത്തിയത്…. ഇവിടുത്തെ മുരളിയേട്ടൻ എനിക്ക് ഇവിടെ ജോലി തന്നു,, എന്നെ ഒരു അനിയനെ പോലെ കരുതി സ്നേഹിച്ചു…. അപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ ആതു ഒരു വിങ്ങൽ ആയി തുടർന്നു…. അവളോട്‌ തെറ്റ് ചെയ്തതായി തോന്നും ഇടക്ക്… പക്ഷെ ഇനി അവളെ നേരിടാൻ ഉള്ള മടി കാരണം പോകാനുള്ള ന്റെ ശ്രമം ഞാൻ പല തവണ ഉപേക്ഷിച്ചു….

എന്റെ മനസ്സിന്റെ വിങ്ങൽ മനസ്സിലായ മുരളി ഏട്ടനോട് എനിക്ക് കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്ക് മുൻപ് എല്ലാം പറയേണ്ടി വന്നു… അപ്പോഴാണ് മനസ്സിന് കുറച്ചു ആശ്വാസം കിട്ടിയത്…….

എയ് ഇല്ല അവൾ സന്തോഷമായി ഇരിക്കട്ടെ… ന്റെ ഓർമ്മകൾ പോലും അവളെ വേദനിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല…..

ഇനി ഇതാണ് ന്റെ ലോകം… ഈ കുരുന്നുകൾക്ക് ഒരു സംരക്ഷണ വലയം തീർത്തു ഞാൻ ഇവിടെ ജീവിച്ചു മരിച്ചോളാം…

ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും ഉണർന്ന ഞാൻ എന്റെ ജോലികൾ തുടങ്ങി….

അന്ന് അവിടെ ഏതോ ഒരു നല്ല മനുഷ്യന്റെ വക കുട്ടികൾക്ക്  ആഹാരം ഉണ്ടായിരുന്നു…. അതിന്റെ തിരക്കിൽ ആയിരുന്നു ഞാനും മറ്റുള്ളവരും…..