ഓർമ്മകൾ 2 [മനൂസ്] [Climax] 3085

“അതെ ടാ അവൾ ഇന്ന് ഈ ലോകത്തില്ല ….

ഞങ്ങളെല്ലാം ജീവിക്കുന്ന ഈ ലോകത്തു നിന്നു അവൾ എന്നെ പോയി …..അവൾ ഇപ്പോൾ ജീവിക്കുന്നത് മുഴുവൻ നിന്റെ ഓർമ്മകളുടെ ലോകത്താണ് ……”

ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ ഞാൻ സുധിയെ നോക്കി ……

അവൻ തുടർന്നു …..

“അന്നു നീ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിയത് അവളുടെ ശരീരത്തെ വിട്ടു ആണു,, ആ മനസ്സ് നിന്റെ പുറകെ ആയിരുന്നു …..നിന്റെ ആ കത്ത് വായിച്ചതിനു ശേഷം അവൾ ചിരിച്ചിട്ടില്ല ..,,ഒന്ന് കരഞ്ഞിട്ടില്ല ..,,

ഒരു തരം നിർവികാരത ആയിരുന്നു ആ മുഖത്ത് എപ്പോഴും …

അശ്വതിയുടെ മരണശേഷം നീ എങ്ങനെ ആയിരുന്നോ അതു പോലെ തന്നെ…അല്ല അതിലും ഉപരിയായി അവൾ തളർന്നു ….നിന്റെ ഒളിച്ചോട്ടത്തിനു കാരണകാരി താൻ ആണല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം പേറി അതിനുള്ള ശിക്ഷ സ്വയം അവൾ അനുഭവിക്കുക ആയിരുന്നു ….

അവളുടെ വീട്ടുകാർ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും  അവളുടെ വീട്ടിലേക്കു പോയില്ല ..,, നിന്റെ ആ മുറിവിട്ടു പുറത്തേക്കു വരാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുമില്ല അതിനു ആരെയും  സമ്മതിച്ചിട്ടുമില്ല  …,,നിന്റെ ഒരു ഫോട്ടോയും നെഞ്ചോട് ചേർത്ത്  ദൂരേക്ക് നോക്കി നിന്റെ ഓർമ്മകൾ മാത്രമുള്ള ലോകത്തു ജീവിച്ചു ….”

കേട്ടത് താങ്ങാൻ ആവാതെ ഞാൻ പരിസരം മറന്നു നിലവിട്ടു കരഞ്ഞു …..

തെറ്റുകളിൽ നിന്ന് തെറ്റുകളിലേക്ക് ആയിരുന്നു ന്റെ യാത്ര എന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിമിഷം ….

“കൊടുക്കാവുന്ന ചികിത്സ അവൾക്കു ഞങ്ങൾ കൊടുത്തു ..,,അപ്പോഴും ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് നിന്റെ കരുതലും സ്നേഹവും കിട്ടാതെ ചികിത്സ കൊണ്ട് ഒരു ഗുണവും ഇല്ലെന്നാണ് ….പിന്നീടുള്ള നാളുകൾ നിന്നെ തേടി അലയുക ആയിരുന്നു നമ്മുടെ കൂട്ടുകാർ ….പോകാത്ത സ്ഥലങ്ങൾ ഇല്ലാ ..