ഒടിയൻ 2 [അപ്പു] 259

….. പുറത്തെടുത്തപ്പോ പഴന്തുണി പോലെ കൊച്ചമ്പ്രാൻ ഒറ്റ വീഴ്ചയായിരുന്നു. ദേഹത്ത് ഒരൊറ്റ എല്ലുപോലും ഒടിയാൻ ബാക്കിയില്ലായിരുന്നു. കൈക്കും കാലിനും പിടിച്ച് പൊക്കിയപ്പോ നട്ടെല്ല് ഒടിഞ്ഞ് താഴെപ്പോയി.. പക്ഷെ പുറത്ത് ഒരു തുള്ളി ചോരയില്ല. അപ്പൊ അവിടെ.. ഞാൻ മാത്രല്ല തമ്പ്രാ എല്ലാരും കണ്ട്….. ചാടി ചാടി വന്ന ഒരു കുഞ്ഞ് മുയലിന് പന്തത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിലെ നിഴലില് കണ്ടത് മനുഷ്യന്റെ രൂപമായിരുന്നു. അവിടന്ന് എങ്ങനാ ഓടിയതെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് അറിയൂല തമ്പ്രാ. ഒടിയനാ അത്.. ഒടിയൻ.. ”

കോമന്റെ വായിൽ നിന്ന് കേട്ടത് പകൽ വെട്ടത്തിൽ അത്രയും ആളുകളുടെ നടുവിൽ നിക്കുമ്പോഴും നീലാണ്ടനിൽ ഭയമുണ്ടാക്കി.

മകനെപ്പോലെ സ്നേഹിച്ച മഹാദേവന്റെ മൃതശരീരവും നിറവയറുമായി തൊട്ടടുത്തിരുന്ന് കരയുന്ന മകളുടെ മുഖവും ഗോവിന്ദൻനായരെ തളർത്തിക്കളഞ്ഞു.

ചിതയിലേക്ക് എടുത്ത് വെക്കാൻ പടിയിലേക്ക് കയറ്റുമ്പോൾ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ച നീലാണ്ടൻ കോമൻ പറഞ്ഞത് ശെരിയോ എന്നുറപ്പിച്ചു. നേരെ എടുത്ത് പൊക്കുമ്പോൾ നനച്ചിട്ട തുണിപോലെ മഹാദേവന്റെ ശരീരം അവിടവിടെ മടങ്ങിവീണു.

കോമൻ പറഞ്ഞത് ശെരിതന്നെ….

കർമങ്ങളെല്ലാം തീരും വരെ അവിടെ രണ്ടുകൂട്ടർ മാത്രം കാത്തുനിന്നു. ഗോവിന്ദൻ നായരും മകൾ ലക്ഷ്മിയും കണ്ണീരോടെയും, കേശവൻ നായർ പകയോടെയും അത് നോക്കി നിന്നു. എപ്പഴോ തളർന്നു വീണ പാർവതിയെ ആരൊക്കെയോ അകത്തു കിടത്തിയിരുന്നു.

എല്ലാവരും പോയെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ കേശവൻ നായർ ഗോവിന്ദൻ നായരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. സ്വന്തം ഏട്ടനെ പോലെ സ്നേഹിച്ചയാൾ, സ്നേഹം തന്നയാൾ എരിഞ്ഞമരുമ്പോൾ ലക്ഷ്മി അതൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.

” കല്യാണപന്തൽ ഉയരേണ്ട വീടായിരുന്നു. സംബന്ധം ആലോചിക്കാൻ വന്ന എനിക്ക് നേരെ കയ്യുയർത്തി എല്ലിന്റെ ബലം കാണിച്ചവൻ ഒരു എല്ലുപോലും ബാക്കിയില്ലാതെ ചാരമായില്ലേ..!! പാവം സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ പോലും ഒരുനോക്ക് കാണാൻ ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ലല്ലോ…!!”

ശേഷം അയാൾ ലക്ഷ്മിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു

“ഏട്ടനോ പോയി… നിറവയറും കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ചേച്ചിയും പ്രായമായ അച്ഛനെയും ഇനിയും ജീവനോടെ കാണണമെങ്കിൽ എന്റെ ഭാര്യയായി ഇല്ലത്തേക്ക് വാ.. ഇല്ലെങ്കിൽ ഏട്ടനെ പോലെ അവരെ ഇല്ലാതാക്കാൻ എനിക്ക് ഭാർഗവന്റ ആവശ്യം വരില്ല…”

മഹാദേവന്റെ ചിത കത്തുന്നത് കണ്ണീരോടെ നോക്കിയ ലക്ഷ്മിയുടെ കണ്ണിൽ തീ പടർന്നു..തന്നെ സ്വന്തമാക്കാൻ ഏട്ടനെ കൊന്ന് തന്റെ ചേച്ചിയെ വിധവയാക്കി ഞങ്ങളെ ഒറ്റക്കാക്കിയ ആ വിഷത്തെ അവൾ പകയോടും വെറുപ്പോടും കൂടി നോക്കി. അയാൾ അവളെ നോക്കി ഒരു വിടന്റെ ചിരി ചിരിച്ച് പരിവാരങ്ങളോടുകൂടി പടികടന്ന് പോയി.

ഇതൊന്നുമറിയാതെ ജീവന്റെ ജീവനായി തന്നെ സ്നേഹിച്ച ഭർത്താവിന്റെ ചിതയെരിയുന്നത് ക്ഷീണിച്ച കണ്ണുകളോടെ ദൂരെ ജനലിലൂടെ പാർവതി കണ്ടു. നിസ്സഹായാവസ്ഥയായിരുന്നു അവൾക്ക്. കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് കണ്ണീർ വറ്റി ദൂരേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന അവളുടെ മനസിന് എല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള ശക്തി കൊടുക്കണേ എന്ന് മാത്രമായിരുന്നു അവിടെ ഉള്ളവരുടെ പ്രാർത്ഥന.

അന്ന് രാത്രി ആരും ഉറങ്ങിയില്ല. സമയം പാതിരാത്രിയോടടുത്തപ്പോൾ പാർവതി തന്റെ നിറവയറും താങ്ങി മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി. ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ ഉമ്മറത്തേക്ക് നടക്കുന്നത് കണ്ട് ലക്ഷ്മി പിന്നാലെ ചെന്നു. പാർവതി ഉമ്മറവും കടന്ന് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി നിന്നു.

” ചേച്ചി…! “