ഒടിയൻ [അപ്പു] 244

പിന്നിൽ നിന്ന് ശബ്ദം കേട്ടെങ്കിലും മുന്നിലാണ് രൂപം തെളിഞ്ഞത്. കറുത്ത് ഉറച്ച ശരീരവുമായി തൊട്ടുമുന്നിൽ ഒടിയൻ. വ്യക്തമായി ഞാൻ കണ്ടു ചുവന്ന കണ്ണുകളും ഉറച്ച പേശികളും ആറടി പൊക്കവുമായി ഒരു ആജനബാഹു.ഞാൻ പേടിച്ച് പിന്നോട്ട് മാറി.

ഭാർഗവൻ അവിടെ കുത്തിയിരുന്ന് എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രം ചൊല്ലി.ഓരോ പ്രാവശ്യവും മന്ത്രം ചൊല്ലി അയാൾ ഓരോ കമ്പ് കയ്യിലെടുത്തു അങ്ങനെ 6 വടിക്കമ്പുകൾ കയ്യിലെടുത്തശേഷം ഓരോന്നും ശ്രദ്ധയോടെ മുകളിലും താഴെയും പിടിച്ച് ഒറ്റ ഒടി…. ഇന്നലെ ചത്ത 6 പേരുടെയും കരച്ചിലുകൾ ഞങ്ങൾ അവിടെ കേട്ടു.. അവരെ കൊല്ലാൻ ഭാർഗവാന് ഇവിടെ വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇനി ഒരു കൊടിയും ശബ്ദവും ഉയരാതിരിക്കാൻ ഇവിടെ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞ് നടന്നു ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ഞു….

ഭയത്തിൽ എന്റെ മൂത്രം പോയി. കേളുവിന്റെ ബോധവും. കിട്ടിയ ജീവനും കയ്യിൽ പിടിച്ച് ഓടിയ ഓട്ടം ഇന്നലെ കടവിൽ കയറിയപ്പോഴാണ് നിന്നത്..

കേട്ടവർ ഞെട്ടി വിറച്ചു.. കുഞ്ചൻ പറഞ്ഞത് പോലെയാണ് അവർ മരിച്ചത് കഴുത്തും കയ്യും ഒടിഞ്ഞ്. അന്ന് നാട്ടിൽ 6 മണിക്ക് ശേഷം ഒരു പൂച്ചക്കുഞ്ഞ് പോലും പുറത്ത് വന്നില്ല. സാധാരണ ഒരു ഒടിയനെ അല്ല അവർ ഭയന്നത്. മാടനെ കാവലായ് കുടിയിരുത്തിയ ദുർമന്ത്രങ്ങൾ സദാ നാവിൽ വിളയാടുന്ന ഭാർഗവൻ എന്ന പിശാചിനെയാണ്. സാക്ഷാൽ ഒടിയൻ

പിറ്റേന്ന് ദേശത്തെ പറയൻ കുടിയേറ്റക്കാരൻ ചാമി പാടത്ത് പണിക്ക് പോയ സമയത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയ തിരുത കണ്ടത് മുറ്റത്ത് തന്നെ നോക്കി നിന്ന ഒരു മുയലിനെയാണ്. നിറവയറും കൊണ്ട് കുഞ്ഞിനെ കാക്കുന്ന പെണ്ണിന് എല്ലാം കൗതുകമായിരിക്കും. അവൾ അതിനെ പേടിപ്പിക്കാതെ അടുത്ത് ചെന്നു. പാലുതോൽക്കുന്ന വെണ്മയുള്ള മുയലിനെ അവൾ തലോടി എടുത്ത് പൊക്കി തറയിലിരുന്ന് മടിയിൽ ഇരുത്തി. കുടിലിനടുത്ത് വളരുന്ന കൊച്ച് പുല്ലുകൾ പിഴുത് അതിന് തിന്നാൻ നീട്ടിയെങ്കിലും അത് അവളുടെ നിറവയർ നോക്കിയിരുന്നു. ശേഷം ചുവന്ന കണ്ണുകളിൽ തീ പടരും പോലെ ചുവപ്പിച്ച് അത് അവളെ നോക്കി.. കണ്ണിൽ നിന്ന് ചുവപ്പ് ചോരയായി നിലത്തേക്ക് ഒഴുകിയപ്പോൾ അവൾ അതിനെ പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് ഓടി അകത്ത് കയറി വാതിലടച്ചു. പക്ഷെ അപകടം സംഭവിച്ച് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഒടിയൻ അവളുടെ മനസ്സ് കയ്യടക്കിയിരുന്നു.

അന്ന് രാത്രി ഭാർഗവൻ അമവാസിയുടെ കൂട്ടുപിടിച്ച് കരിമ്പന തോട്ടത്തിലേക്ക് നടന്നു കള്ളുചുരത്താത്ത കരിമ്പനയുടെ കീഴിൽ നഗ്നനായി നിന്ന് അയാൾ എന്തൊക്കെയോ മന്ത്രങ്ങൾ ചൊല്ലി. തിരുതയുടെ ഭ്രൂണത്തിൽ അയാൾ നിക്ഷേപിച്ച കരു അവളുടെ മനസിനെ കീഴടക്കി. അവൾ കുടിലിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി നടന്നു. കയ്യും വീശി കണ്ണടക്കാതെ തിടുക്കത്തിൽ നടന്ന അവൾ എവിടെയോ എത്താനുള്ള വ്യഗ്രതയിലായിരുന്നു. ഭാർഗവൻ അവസാന മന്ത്രവും ഉരുവിട്ടപ്പോൾ തിരുത അവിടെ എത്തി. വശീകരണത്തിൽ അകപ്പെട്ട അവളുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ ഉരിഞ്ഞ് മാറ്റി തൊട്ട് മുന്നിൽ കിടത്തി മൂത്ത മുളയുടെ കാണ്ഡം വെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ കത്തികൊണ്ട് അയാൾ അവളുടെ വയറുകീറി ഭ്രൂണം പുറത്തെടുത്തു. കരിമ്പനയുടെ പൂക്കുല വെട്ടി കൂർപ്പിച്ച് ചോരയിൽ കുളിച്ച ഭ്രൂണത്തെ അതിൽ തറച്ച് നിർത്തി. ശേഷം പച്ചമരുന്നും മന്ത്രങ്ങളും കൊണ്ട്