മിഴികൾക്കപ്പുറം 4 [നെപ്പോളിയൻ]? 58

“ഓളെ കണ്ടപ്പൊ തൊട്ട് മനസില്‍ ഒരു ലക്ഷ്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ . എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു ജോലി സംഘടിപ്പിച്ച്ഒരു പെര ഇണ്ടാക്കണം,

അതും ഈ നാടിനടുത്തായിട്ട് എന്നാ പിന്നെ ധൈര്യായ്ട്ട് പെണ്ണ് ചോയ്ക്കാലോ”

“അതുകൊള്ളാം”

“ഈ ലോകത്ത് വിച്ചൂന് ഒരു പെണ്ണുണ്ടെങ്കില്‍ അതെനി ഓള് മാത്രാണ്, ഒരു സര്‍പ്രൈസ് പോലെ വേണം ഓള്‍ടെമുംമ്പില്‍ ചെല്ലാന്‍.”

“അതൊക്കെ നടക്കോ ഞമ്മക്കൊക്കെ ആര് പണിതരാനാ”

“അതൊക്കെ കിട്ടും ആഷിക്കേ ഞാനൊരു വിസ റെഡിയാക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഞമ്മളെ അനസിന്‍റെ ഉപ്പനോട്”

“ഏത് ആ വാടകക്കാരന്‍ അനസിന്‍റെയോ?”

“ഹാ.. അതന്നെ മൂപ്പര് പത്ത് പന്ത്രണ്ട് കൊല്ലായ് ദുബായീല്”

“ഹാ ഞമ്മക്കറിയ ഉപ്പ പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടുണ്ട്”

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ വിച്ചു വിസയുടെ കാര്യം ശരിയാക്കാന്‍ അനസിന്‍റുപ്പ അബ്ദുള്ളാക്കയുടെ പൊരക്ക്എത്തി ചേര്‍ന്നു.

കുറച്ച് ആഴ്ചകള്‍ മാത്രമേ വിസ ശരിയാക്കാന്‍ വേണ്ടി വന്നുള്ളൂ. പെട്ടെന്നു തന്നെ പോവാനുള്ള ഡെയ്റ്റുംഫിക്സായി..

വിച്ചു പുതിയൊരു ലോകവുമായ് പൊരുത്തപെടാന്‍ മനസിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു.

ഒട­്ടേറെ ചരിത്രത്തിനു സാക്ഷിയായ ആ മണലാരണ്യത്തിന്‍റെ ഓരോ തുടിപ്പും ഇനി വിച്ചുവിന്‍റ

സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്കുവേണ്­ടിയുള്ളതായിരിക്കും, ദുബായിയില്‍ ഏകദേശം രണ്ടു വര്‍ഷം തള്ളി നീക്കി.

പെരപ്പണിയെല്ലാം പകുതിയായ സമയം. ഒരു ദിവസം ജോലി കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു വരുംമ്പോള്‍ വഴിയില്‍ വെച്ച്വല്ലാത്ത ശരീരാസ്വസ്ഥത അനുഭവപ്പെട്ടു.ഇരുട്ട­ിനെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ട്­ തന്‍റെ സാമര്‍ത്ഥ്യം വെള്ളപ്രകാശത്തിന്‍റെ രൂപത്തില്‍ സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റ് അഹങ്കാരം പുറത്ത് കാണിക്കുമ്പോഴും കണ്ണില്‍ കറുത്ത നിഴല്‍വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു­.

വ്യക്തമായ മുഖപരിചയമില്ലാത്ത ആരൊക്കെയോ ചേര്‍ന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിന്‍റെ നാലുചുവരുകള്‍ക്കുള്ള­ില്‍എത്തിച്ചവരോട് നന്ദിപോലും പറയാനാവാതെ നാവിന് കഠിനമായ ബലം അനുഭവപ്പെട്ടിരിക്കുന­്നു.

മങ്ങിയ നിഴല്‍ പോലെ വിച്ചുവിന് എല്ലാം കാണാന്‍ സാധിക്കുന്നുണ്ട്.

വെള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ച മാലഖമാരെ മുഖത്തെല്ലാം ഒരു വെപ്രാളത്തിന്‍റെ കണിക മിന്നി മറയുന്നു.ഒരുപാട്ടെസ്റ്റുകള്‍ കഴിഞ്ഞ ശേഷം അവന്‍ അല്‍പം മയങ്ങി.

ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ നേരം പുലര്‍ന്നിട്ടുണ്ടെന്­ന് മനസിലാക്കി ബെഡ്ഡില്‍ നിന്നും പതിയെ എണീച്ചു

“ഹേയ്.. ഡോക്റ്റ് വന്നിട്ട് ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്ത് പോവാം അല്‍പം കൂടി വിശ്രമിക്കൂ”

വെള്ള മാലാഖമാരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നും ഒരു പെണ്‍കുട്ടി തലപൊക്കി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

വല്ലാത്ത വിരസത അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്­കുംമ്പോഴാണ് ഡോക്റ്റ് റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചത്.

“ഇരിക്കൂ” ഡോക്റ്റ് പറഞ്ഞു.

മേശയോട് ചേര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന കസേര വലിച്ചിട്ടതില്‍ ഇരുന്നു.

“നിങ്ങളുടെ പേര്”