“ഇല്ല എനിക്കിഷ്ടമല്ല”പെട്ട­ന്നുള്ള എന്‍റെ മറുപടി കേട്ട് അവന്‍ ഒരു നിമിഷം മിണ്ടാതെ നിന്നു. അതിനു ശേഷം ഒന്നും പറയാതെഫോണ്‍ കട്ട് ചെയ്തു.

പറഞ്ഞതല്‍പം കൂടിപോയോ..? ഏയ് ഇല്ല. എന്‍റെ അനിഷ്ടം തുറന്നു പറയാന്‍ എനിക്കെവിടെയും സാതന്ത്രംഉണ്ട് ,

ഞാന്‍ സ്വയം ആശ്വസിച്ചു.ഓരോന്നാലോ­ചിച്ച് നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഫോണ്‍ റിംങ് ചെയ്തത്.

“ഹലോ”

മറുഭാഗത്ത് മൌനം, എന്താണെന്നറിയില്ല മനസില്‍ എന്തോ ഒരു വിങ്ങല്‍, ഇത്ര പെട്ടന്ന് ഒരാളോട് സ്നേഹംവര്വോ എന്ന് മനസിലോര്‍ത്തു. വരുമായിരിക്കും ഒരു നിമിഷം മതി സ്നേഹം വരാന്‍ എന്ന് എവിടെയോവായിച്ചപോലെയൊരോര്‍മ.­

“നീ എന്താ മിണ്ടാത്തത്”

“ഞാന്‍ ഹലോ എന്ന് ചോദിച്ചല്ലോ?”

“ഉം, ഞാന്‍ കേട്ടില്ല”,

ഓരോ വിഷയത്തെപറ്റി സംസാരാക്കുമ്പോഴും ഇഷ്ടമില്ലാത്തതിന്‍റെ­ കാരണം എന്താണെന്ന് ചോദിക്കുമെന്ന്വിചാരിച്ചു. പക്ഷെ അതിനെ പറ്റി ഒരക്ഷരം പോലും എന്നോട് ചോദിച്ചതേയില്ല.

ഓരോ ദിവസം കഴിയുംന്തോറും എന്‍റെ മനസിലെ അന്യത്വം മാറി തുടങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ കൂടുതല്‍ അടുത്തു. പിരിയാന്‍ പറ്റാത്തത്രയും. ഒരു ദിവസം സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്­കുന്നതിനിടയില്‍ ആഷിക്ക് എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“നാളെ നമുക്കൊരിടം വരെ പോണം ”

ആദ്യം ഞാന്‍ വിസമ്മതിച്ചെങ്കിലും ഒരുപാട് നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍­ ഞാന്‍ സമ്മതം നല്‍കി.

പിറ്റേന്ന് ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്ത് ആഷിക്കാന്‍റെ കൂടെ യത്ര പുറപ്പെട്ടു. കോഴിക്കോട് ബീച്ചിലേക്കായിരുന്നു­ ആ ഇരുചക്രവാഹനത്തിന്‍റെ യാത്ര. അപരിചതരായ ഒരുപാട് മനുഷ്യ രൂപങ്ങള്‍ വിത്യസ്ത ഭാവത്തോടെ പല കളികളിലുംസംസാരത്തിലും ഏര്‍പ്പെട്ടിരിക്കുന്­നു. പലയിടങ്ങളിലായ് വിശ്രമം കൊള്ളുന്ന ഒരുപാട് തട്ടുകടകള്‍ ഞങ്ങളെഅവിടേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്തു.

“ആഷിക്കാ എനിക്ക് പാലൈസ് വേണം”

ഞാന്‍ ഒരു ചെറിയ വാവയെപോലെ കെഞ്ചി, എനിക്ക് പാലൈസ് വാങ്ങി തന്ന് ഞങ്ങള്‍ അധികംആളനക്കമില്ലാത്ത ഒരിടത്തിരുന്നു.

“ഹസ്നാ..”

“എന്താ ഇക്കാ”

“നമുക്കീ കടല്‍ തീരത്തിനടുത്ത് ഒരു വീട് വെക്കണം”

“ആഹാ അത് വേണ്ട”