കർണ്ണ ധര്‍മം [Ajith Divakaran] 62

ആ കാഴ്ച കണ്ടു അന്ധാളിച്ചു പോയി, കയ്യില് ആയുധം ഉണ്ട് എന്നാല് പ്രയോഗിക്കുന്നില്ല.പരാജയം ഇരന്നു വാങ്ങുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.അപ്പോള് ഞാന് ഓര്ത്തു കര്ണന് പറഞ്ഞ ശാപത്തിന്റെ കഥകള്.ഗുരുവായ പരശുരാമനും കാനനത്തില് നിന്ന് അറിയാതെ സംഭവിച്ച ഒരു തെറ്റിന് കിട്ടിയ ശാപം എല്ലാം മനസ്സില് വന്നു നിറഞ്ഞു. ബ്രാഹ്മണന് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു പരശുരാമന്റെ കയ്യില് നിന്ന് ആയോധനകലകള് കൈ വശത്താക്കിയ കര്ണന് പിന്നീടു ക്ഷത്രിയന് എന്നാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള് പരശുരാമന് ശപിച്ചു പറഞ്ഞു ആവശ്യസമയത് നീ പഠിച്ച വിദ്യകള് നിനക്ക് ഉപയോഗിക്കാന് മറന്നു പോകട്ടെ.അതേ പോലെ കാട്ടില് വേട്ടയാടി കൊണ്ടിരുന്നപ്പോള് ഒരു ബ്രാഹ്മണന്റെ പശുവിനെ അറിയാതെ കൊന്നപ്പോള് അയാള് ശപിച്ചു നീ ഈ പശുവിനെ പോലെ നിസഹയകനായി മരിക്കും.
യുദ്ധ നിയമം അനുസരിച്ച് കര്ണന് അര്ജുനനോടു പറഞ്ഞു, രഥം കരക്ക് കയറ്റുന്നത് വരെ യുദ്ധം നിര്ത്താന്.എന്നാല് ഭഗവാന് കൃഷ്ണന് അര്ജുനനോടു ഉപദേശിച്ചു കര്ണനെ ആക്രമിക്കാന്, നിരായുധന് ആയിരുന്ന കര്ണനെ അര്ജുനന് പുറകില് നിന്ന് ആക്രമിച്ചു.യോദ്ധാക്കളുടെ രാജകുമാരന് അതൊരു പ്രഹരം ആയിരുന്നില്ല. വില്ലാളി വീരന് കര്ണന് അര്ജുനനെ തിരിച്ചും ആക്രമിച്ചു, കര്ണന്റെ ആക്രമണത്തില് അര്ജുനന്റെ ഗാണ്ടീവ അസ്ത്രം അവന്റെ ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി കയ്യില് നിന്ന് വീണു.അര്ജുനന് ബോധ രഹിതന് ആയി. യുദ്ധ നിയമത്തെ മനസാ വരിച്ച കര്ണന് ബോധ രഹിതനായ അര്ജുനനെ തുടര്ന്ന് ആക്രമിക്കാതെ തന്റെ രഥം ഉയര്ത്താന് വീണ്ടും ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
എന്നാല് ബോധം തിരിച്ചു കിട്ടിയ അര്ജുനന് ഭഗവാന് കൃഷ്ണന്റെ ഉപദേശ പ്രകാരം കര്ണനെ പുറകില് നിന്ന് ആക്രമിച്ചു.തന്റെ അഞ്ജലിക അസ്ത്രം ഉപയോഗിച്ച് നിരായുധന് ആയ ആ പോരാളിയെ പിറകില് നിന്ന് ആക്രമിച്ചു വീഴ്ത്തി.
എനിക്ക് ആ വീഴ്ച കണ്ടു നില്ക്കാനായില്ല,കാരണം എന്റെ നായകന് ,അല്ല ഇഷ്ടപുരുഷന് ചതിയില് വീഴ്തപെട്ടിരികുകയാണ്.ആ യുദ്ധഭൂമിയില് ഞാന് മറ്റൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല.ഞാന് കര്ണനോട് ഓടി അടുത്തു. ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി. ദുര്യോധനന് വിലപിക്കുകയാണ്. തന്റെ നേര് സഹോദരങ്ങള് മരണപെട്ടപ്പോളും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര് പൊടിക്കാതിരുന്ന ദുര്യോധനന് അലമുറ ഇട്ടു കരയുകയാണ്. എനിക്ക് ആ സ്നേഹം കണ്ടപ്പോള് മനസിലായി കര്ണന്റെ ചിന്ത ധര്മത്തില് ആയിരുന്നു.ഈ ലോകത്തിനു അനീതി എന്ന് തോന്നിയാലും പരസ്പരം വിശ്വസിക്കുന്ന രണ്ടു മനസുകള് തമ്മിലുള്ള വ്യവസ്ഥാപിത ധര്മം.ലോകം ദുഷ്ടന് എന്ന് വിളിച്ച ദുര്യോധനന്റെ സ്നേഹം ,ആത്മാര്ത്ഥ എനിക്ക് അവിടെ കാണാന് പറ്റി.
വീണു കിടക്കുന്ന കര്ണന്റെ അടുക്കല് ഞാന് മുട്ടുകുത്തിയിരുന്നു കരയുമ്പോള് പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകള് കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി കര്ണന് എന്നോട് പുഞ്ചിരി തൂകി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.മകനേ….ഇതാണ് കര്ണന്…ഇതാണ് കര്ണന്റെ ധര്മം….കര്ണന്റെ ജീവന്…ആരയും ചതിക്കാത്ത സ്നേഹ നിയമങ്ങള്…