കർണ്ണ ധര്‍മം [Ajith Divakaran] 62

സുതപുത്രന് എന്ന പരിഹാസ വാക്കുകളാലും ഞാന് അനുഭവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ദ്രൌപതി തന്നെ വേണ്ടാന്ന് തന്നെ അവഹേളിച്ചപ്പോലും, ഭീഷ്മര് തന്നെ തരം തഴ്ത്തിയപ്പോളും, നിനച്ചിരിക്കാതെ വന്ന ശാപങ്ങളും എല്ലാം എന്നെ ഓര്മിപ്പിക്കുന്ന ഒരു അനാഥത്തിന്റെ അല്ല അവഹേളനയുടെ കൊടും തണുപ്പാണ്. അതാണ് ഈ വിറയല്.
എന്റെ അടുത്ത ചോദ്യത്തിന് കര്ണനെ നോക്കിയപ്പോള് അവിടെ ആരുമില്ല. ഞാന് ചുറ്റും നോക്കി ആരുമില്ല.ഞാന് കരണന് പറഞ്ഞ ഓരോ കഥകള് ചിന്തിച്ചു. എനിക്ക് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി.
എന്റെ ചിന്ത തെറ്റാണോ എന്നറിയില്ല…എന്നാലും എന്റെ മനസില് ഓടിയെത്തിയത് കുന്തി അതെ ….ഒരമ്മ …. ഒരു മകനോട് ചെയ്ത ഏറ്റവും വലിയ അനീതിയാണ് , അധര്മം ആണ് കര്ണനോട് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.
ജനിച്ചപ്പോള അനാഥത്തിലേക്ക് തള്ളി വിട്ടു, സ്വന്തം കണ്മുന്പില് വെച്ച് സുതപുത്രന് എന്ന് അക്ഷേപിച്ചപ്പോലും കേട്ട് നിന്നതല്ലാതെ ഈ ലോകത്തോട് സത്യം മറച്ചു പിടിച്ചു, ദുര്യോധന പക്ഷം പിടിച്ചപ്പോള് തുടക്കത്തിലെ സത്യം തുറന്നു പറഞ്ഞു തിരുത്താന് ശ്രമിച്ചില്ല. എല്ലാത്തിനും ഉപരി സാക്ഷാല് ഭഗവാന് കൃഷ്ണനോട് അപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു അര്ജുനന്റെ തേരാളിയാകുവാന്, എന്തിനു കര്ണനെ പരാജയപെടുതുവാന് മാത്രമോ കര്ണനെ കണ്ടു പണ്ടപാണ്ഡവ മക്കളെ കൊല്ലല്ലെന്നും, കര്ണന്റെ വിശിഷ്ട ആയുധങ്ങള് ഒന്നിലധികം ഉപയോഗിക്കില്ലന്നും ഉറപ്പും വാങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കര്ണന്റെ പരാജയത്തിനു ഇതില് കൂടുതല് എന്ത് വേണം…..ഈ ലോകത്തില് തന്നെ ഒരു മാതാവ് സ്വന്തം മകനോട് ചെയ്ത ഏറ്റവും വലിയ അനീതി.
പിറ്റെ ദിവസം കുരുക്ഷേത്ര യുദ്ധ ഭൂമിയില് കര്ണന് ഉണ്ട്. വളരെ സൌമ്യനായി, സുര്യ തേജസ്സോടെ നില്ക്കുന്ന കര്ണന്റെ വരവ് കൌരവര് ആഘോഷിക്കുന്നു. കര്ണന്റെ ആയോധന വീര്യത്തിനു മുന്പില് പലരും വീണു.പതിനാലാം ദിവസം അര്ദ്ധ രാത്രി വരെയുള്ള പോരാട്ടത്തില് ഭീമ പുത്രന് ഘടോല്കജന് കര്ണന്റെ മുന്പില് വീണു.
അങ്ങനെ പതിനാറാമത്തെ ദിവസം എത്തി.കൌരവ പടത്തലവന് ദ്രോണര് യുദ്ധക്കളത്തില് വീണു. ഇന്ന് കര്ണന് പടത്തലവന് ആയി ചുമതല ഏറ്റു.സ്വര്ഗ്ഗവും ഭൂമിയും ഒരുപോലെ കാണുകയാണ്.ആ യോദ്ധാവിന്റെ വീരത.കര്ണന് തന്റെ വിജയ അസ്ത്രം കുലച്ചപ്പോള് ലോകം മൊത്തം ഞെട്ടി വിറച്ചു. പഞ്ചപാണ്ഡവരിലെ നാല് പേരും കര്ണന്റെ മുന്പില് പരാജയപെട്ടു.കുന്തിക്ക് കൊടുത്ത വാക്ക് പ്രകാരം ആരെയും അദ്ദേഹം വധിച്ചില്ല .താന് അനുഭവിച്ച അപമാനങ്ങള് വാക്കുകളുടെ ശരമാക്കി കര്ണന് അവരെ എല്ലവേരുടെയം മുന്പില് വെച്ച് ആ യുദ്ധ ഭൂമിയില് വെച്ച് കലി തീരുവോളം അപമാനിച്ചു.
എതിര് പക്ഷത്തു നില്ക്കുന്ന ഭഗവാന് കൃഷ്ണനു പോലും കര്ണന്റെ പോരാട്ടത്തെ പ്രശംസിക്കാന് തുടങ്ങി.ഭഗവാന് പറഞ്ഞു ഞാന് ഭൂമിയില് കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ പോരാളി ആണ് കര്ണന്. ഭഗവാന്റെ ആ വാക്കുകള് എന്നെ പുളകിതനാക്കി.
യുദ്ധം പതിനേഴാം ദിവസം എത്തി നില്ക്കുന്നു. ഭഗവാനും അര്ജുനനും അടങ്ങുന്ന തേര് കര്ണന് രണ്ടു അടി പിന്നോട്ട് നീക്കിയിരിക്കുന്നു.അത് കണ്ടു ഭഗവാന് കര്ണനെ പുകഴ്ത്താന് തുടങ്ങി ,അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്ത അര്ജുനനോടു ഭഗവാന് പറഞ്ഞു, നീ ഉള്ക്കൊള്ളുന്ന ഈ തേരില് ഞാനും, ഹനുമാനും ഉള്കൊള്ളുന്ന ശക്തിയുണ്ട് , അതായത് ഈ ഭൂമിയുടെ ഭാരം, ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യനു ഒരിക്കലും അതിനെ ഒന്ന് അനക്കാന് പോലും സാധിക്കുകയില്ല.പിന്നെ എനിക്ക് എങ്ങനെ അവനെ പുക്ഴ്താതെ ഇരിക്കും.
യുദ്ധം തുടര്ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു.
കര്ണന് മുന്നേറുകയാണ്.പെട്ടന്ന് ഒരു ദുരന്തം പോലെ കര്ണന്റെ രഥംചക്രം ചെളിയില് പൂന്താന് തുടങ്ങി.രഥത്തിന് മുന്പോട്ടു ചലിക്കാന് പറ്റുന്നില്ല.എന്നിരുന്നാലും കര്ണന് പോരാടി…എന്നാല് തന്റെ പോരാട്ടത്തിന്റെ മൂര്ധന്യാവസ്ഥയില് തന്റെ ആവനാഴിയിലെ ബ്രഹ്മാണ്ട അസ്ത്രം ഉപയോഗിക്കാനും കര്ണന് ശ്രമിച്ചില്ല.