കർണ്ണ ധര്‍മം [Ajith Divakaran] 62

വിളിച്ചു….അവന്റെ അടുക്കല് ചെന്ന്…അവനെ അവന്റെ കവിളുകളില് ഉമ്മ വെച്ച് പോട്ടികരയുകയാണ്. ആ കരച്ചില് ഒരു ഏറ്റു പറച്ചില് ആയിരുന്നു. ഒരു ജന്മത്തില് ചെയ്ത ഏറ്റവും വലിയ പാപത്തെ ഏറ്റു പറച്ചില്. കുന്തി ചുണ്ടുകള് ചലിപ്പിക്കാന് തുടങ്ങി…മകനെ ..നീ എന്റെ മകന് ആണ്…എന്റെ കടിഞ്ഞൂല് പുത്രന്…ദുര്വാസവു മഹര്ഷിയുടെ വരത്താല് ലോകത്തിനു പ്രഭ ചൊരിയും സൂര്യഭാഗവനാല് എനിക്ക് ജനിച്ച പുത്രന് ആണ് നീ. അന്ന് കന്യകയായ എനിക്ക് സൂര്യ ഭഗവാന്റെ പ്രീതിയില് ജനിച്ചതാണ് നീ. എന്നാല് കന്യകയായ എനിക്ക് പുത്രന് ജനിച്ചാല് ലോകം എന്നെ വിധിക്കുന്നത് ഓര്ത്തു നിന്നെ ഞാന് ഉപേക്ഷിച്ചതാണ്. ഈ പാപിയായ അമ്മയോട് മാപ്പ് നല്കണം, കുന്തി നടന്ന കഥകള് എല്ലാം കര്ണനോട് വിവരിച്ചു.
കരണന് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അങ്ങനെ നില്ക്കുകയാണ്….ശരീരം ആകെ വിറക്കുന്നുണ്ട്.
കുന്തി തുടര്ന്നു…പാണ്ഡവന്മാര് നിന്റെ സഹോദരങ്ങള് ആണ്. നീ യുദ്ധത്തില് അവരോടൊപ്പം നില്ക്കണം. നിന്റെ ചോരയാണ് അവര്.
കര്ണന് ഒരു നിമിഷം മൌനം ആയിരുന്നു…എന്നിട്ട് തുടര്ന്നു…
അമ്മേ ….എനിക്ക് എന്റെ വക്കില് നിന്ന് വ്യതിചലിക്കാന് പറ്റുകയില്ല. സുര്യപുത്രന് ആയി വളര്ന്ന എനിക്കുള്ള അറിവ് ചെറുതാണെങ്കിലും, ഞാന് പഠിച്ചിട്ടുള്ളത് സ്നേഹം ആണ് ജീവിതത്തോടുള്ള കടപ്പാട്. എന്റെ സുഹൃത്തായ ദുര്യോധനനെ ഞാന് അത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നു. ലോകം എന്നെ തള്ളി പറഞ്ഞപ്പോളും എന്നെ ഒപ്പം നിര്ത്തിയവനെ തള്ളി പറയാന് എന്റെ ഹൃദയം സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ഞാന് അത്രത്തോളം സ്നേഹിക്കുന്നു. ലോകം എന്നെ തള്ളി പറഞ്ഞപ്പോളും എന്നെ ഒപ്പം നിര്ത്തിയവനെ തള്ളി പറയാന് എന്റെ ഹൃദയം സമ്മതിക്കുന്നില്ല.
കര്ണന് തുടര്ന്ന്…അമ്മെ ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു ഉറപ്പു തരാം,,,യുദ്ധം കഴിയുമ്പോളും നിങ്ങള്ക്ക് അഞ്ചു മക്കള് തന്നെ ഉണ്ടാകും…ഒന്നുകില് ഞാന് അല്ലെങ്കില് അര്ജുനന്. പാണ്ഡവരില് വേറെ ഒരാളെയും ഞാന് യുദ്ധത്തില് കൊല ചെയ്കയില്ല.
കുന്തി ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുന്പോട്ടു നടന്നു…എന്നിട്ട് ഒരു നിമിഷം എന്തോ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നിന്നിട്ട് കരണനോട് പറഞ്ഞു നിന്റെ കയ്യില് ഉള്ള നാഗാസ്ത്രവും രുദ്രസ്ത്രവും ഒന്നില് കൂടുതല് പ്രാവശ്യം നീ അര്ജുനന് നേരെ ഉപയോഗിക്കല്ലേ. എന്നിട്ട് ദയനീയമായി അവനെ നോക്കി വിങ്ങി പൊട്ടി.
കര്ണന് ഒരു നിമിഷം സ്തംബിതനായി, തന്റെ ജീവിതത്തില് ആദ്യമായി തന്റെ ജനയത്രി ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചതാണ്. കര്ണന് പിന്നീടു വേറൊന്നും ആലോചിച്ചില്ല. അമ്മയുടെ ആഗ്രഹ പ്രകാരം എന്ന് വാക്ക് കൊടുത്തു. കര്ണന്റെ വാക്ക് കേട്ട് കുന്തി സന്തോഷത്തോടെ അവിടെ നിന്ന് മടങ്ങി പോയി.
ഇത് കേട്ട് കൊണ്ടിരുന്നു എന്റെ കണ്ണുകളില് കണ്ണുനീര് നിറഞ്ഞു, തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം പറ്റി.എനിക്ക് പൊട്ടിക്കരയാന് മാത്രമേ നിര്വാഹം ഉണ്ടായിരുന്നോള്ള്.കുന്തി പോയ മാത്രയില് ഞാന് ആ കുറ്റിക്കാട്ടില് നിന്ന് ചാടിയിറങ്ങി കര്ണനെ സമീപിച്ചു….പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
ചതി..വീണ്ടും ചതി….സ്നേഹത്തില് ചാലിച്ച് കൊടിയ വിഷം തരുന്ന ചതി. ഞാന് ഉച്ചത്തില് കര്ണനോട് പറഞ്ഞു….നിന്റെ ജീവിതം ആണ് നീ കൊടുത്തത്….നിന്റെ വിജയം ആണ് നീ സ്വയം ഹനിച്ചതു.
കര്ണന് എന്നെ രൂക്ഷമായി ഒന്ന് നോക്കി….ഞാന് കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്റെ മനസ്സില് പെട്ടന്ന് ഉദിച്ച ഒരു സംശയം ഞങ്ങളുടെ നിശബ്ദ്തെയെ ഒരു നിമിഷം ഇല്ലാതാക്കി.ഞാന് ചോദിച്ചു.
കര്ണാ…ഭഗവാന് വന്നപ്പോളും. മാതാവ് കുന്തി വന്നപ്പോളും നിന്റെ ശരീരം വിറക്കുന്നത് ഞാന് കണ്ടു. എന്താ നിനക്ക് അവരോടു അത്രയ്ക്ക് കോപമാണോ ?
കര്ണന് മുഖം താഴ്ത്തി എന്നോട് പറഞ്ഞു….ഈ വിറ എന്റെ ജന്മം മുതല് എന്റെ കൂടെ പിറപ്പാണ്. ജനിച്ച ഉടനെ എന്നെ ഒരു പെട്ടകത്തിലാക്കി ഗംഗാ നദിയിലൂടെ ഒഴിക്കി വിടുമ്പോള്, എന്റെ ശരീരത്തില് അടിച്ച അനാഥത്തിന്റെ കുളിര് ആണ്. നദിയുടെ ഓളങ്ങള് വെട്ടി ഒഴുകുമ്പോള്, ശരീരം കോച്ചുന്ന ആ ആ തണുപ്പ് എന്റെ കുഞ്ഞു ശരീരത്തെ വല്ലാതെ ക്ഷീണിപ്പിച്ചിരുന്നു. സുത പുത്രനായി വളര്ന്ന എനിക്ക് പിന്നീടു ഈ തണുപ്പ് എന്റെ കുലത്തിന്റെ മഹിമയെയും,