?കല്യാണ നിശ്ചയം-the beginning(Demon king) 1674

‘”ആ……'”

നിലത്ത് വീണുകിടന്ന അവനെ ഒരു നിമിഷം ഹരി നോക്കി നിന്ന്.

പെട്ടെന്ന് ഹരിയുടെ പുറത്ത് രൂപേഷ് പൂ ചട്ടി കൊണ്ട് ശക്തിയായി അടിച്ചു. അതിന്റെ ശക്തിയിൽ ഹരി നിലം പതിച്ചു.

‘”ഹരിയേട്ടാ …………..'”_

അനു വീണു കിടന്ന ഹരിയെ നോക്കി നിലവിളിച്ചു.പക്ഷേ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടാൻ ദേവുവും ജെനിയും ലച്ചുവും സമ്മതിച്ചില്ല.

‘” ഡാ…………'”.  അപ്പുറത്ത് നിന്ന് ജസ്റിനും റാഷിദും രൂപേഷിനെ തല്ലാൻ ഓടി വന്നു. എന്നാല് കിടന്ന ഇടത്ത് നിന്ന് കൈമുട്ട് കുത്തി എഴുന്നേറ്റ് ഒരു കയ് ഉയർത്തി വേണ്ട എന്ന് കാണിച്ചു.

അവനെ തല്ലാൻ വന്ന അവർ ആ ദൗത്യത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറി.

രൂപേഷ് ഹരിയെ തല്ലുവാനായി അവിടെ കിടന്നിരുന്ന ഒരു വിറകു കഷ്ണമായി അവന്റെ നേരെ അടുത്തു….

എന്നാൽ നിഷ്പ്രയാസം ഹരി രൂപേഷിന്റെ കയ്യിലെ വടി കാല് കൊണ്ട് തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് അവന്റെ അടിവയറിൽ ശക്തിയിൽ അടിച്ചു.

കിട്ടിയ തല്ലിന്റെ വേദനയിൽ രൂപേഷ് കുനിഞ്ഞിരുന്ന് ചുമച്ചു.

ഹരി അവന്റെ പുറം നോക്കി തന്നെ നല്ലൊരു ചവിട്ടും വച്ച് കൊടുത്തു.

രൂപേഷ് ഉരുണ്ട് അപ്പുറത്തേക്ക് വീണു.
എഴുന്നേൽക്കാൻ നോക്കിയ അവന്റെ കയ്യിൽ ഹരി ചവിട്ടി നിന്നു.

‘” ആ…………………'”

വേദനയിൽ അവൻ അലറാൻ തുടങ്ങി….ഹരി അവന്റെ നെഞ്ചില് മുട്ട് വച്ചിരുന്ന് ആ മുഖത്തേക്ക് തുടരെ തുടരെ അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന് . രൂപേഷിന്റെ മൂക്കിലും വായിലും ഒക്കെ ചോര ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.

“‘”…………….. ഹരീ…………………..'””

അപ്പുറത്ത് നിന്നും പ്രിൻസിപ്പൽ ശ്രീ കുമാർ സാറിന്റെ അലർച്ച ആണ് കേട്ടത്.

‘” ….. അവനെ വിട്…………..'”

ആ വാക്കുകൾ നെഞ്ചില് നിന്ന് അവന്റെ കാല് എടുക്കാൻ കാരണമായി..

അതിന്റെ അശ്വസത്താൽ എഴുന്നേൽക്കാൻ വന്ന രൂപേഷിന്റെ നെഞ്ചില് പിന്നെയും ഹരിയുടെ കാൽ വീണു.

ഹരി: ഡാ നായെ…. നിന്റെ ചേട്ടനെ ഓർത്താണ് ഞാൻ നിന്നെ ഇത്രയും കാലം വെറുതെ വിട്ടത്. ഇനി എന്നോട് കളിക്കാൻ വന്നാൽ തീർക്കും നായെ നിന്നെ….

പക്ഷേ അത് നിന്നെ പോലെ ഇരുട്ടത്ത് പുറത്തുന്നു ഇറക്കിയ വാടക ഗുണ്ടയെ കൊണ്ടല്ല….എന്റെ കയ്യ്‌കൊണ്ട്……ഓർത്തിരുന്നോ നീ…..

തന്റെ ശബ്ദം ടീച്ചർ മാരുടെയും കുട്ടികളുടെയും മനസ്സിൽ ഭീതിയിൽ ഉണർന്നു. ഇത്രയും പറഞ്ഞ്
അവിടെ നിന്ന് ഹരി നടന്നു നീങ്ങി .

കോപത്താൽ തിളച്ച ഹരിയുടെ മുഖം അന്ന് ആദ്യമായി എല്ലാവരും കണ്ടു.ഇടക്ക് തല്ല് ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇത്രക്ക് ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന രൂപം ആദ്യമായാണ് എല്ലാവരും കാണുന്നത്

ചുറ്റിനും നിന്നവരെ ഒന്ന് നോക്കുവാൻ പോലും രൂപേഷിന്‌ ശക്തിയില്ലായിരുന്നു….. ശ്രീകുമാരൻ സാറും വേറെ കുറച്ച് സറുമ്മരും അവനെ പിടിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

മറ്റൊരു ഭാഗത്ത് അനു ഹരിയെ തേടി അവന്റെ പിന്നാലെയും പോയി.

അവിടെ പല ഇടയിടത്തായി അവളവനെ  തേടി…. അവസാനം ഒരു ഒഴിഞ്ഞ ക്ലാസ്സ് മുറികളുടെ വരാന്തയിൽ ഹരി ഇരിക്കുന്നതവൾകണ്ടു…. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല.

നേരെ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി.

അനു: ഹരിയെട്ടാ……..

തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയ അവൻ കാണുന്നത് കരഞ്ഞ് ഉണങ്ങിയ മുഖവുമായി തന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അനുവിനെയാണ്.

ഹരി: ഹാ….. ഇതാരാ അനുഭമയോ…… എന്താ വരാൻ . വല്ല ചീത്തയും പറയാൻ ആണോ…..എന്ന വേണ്ടാട്ടോ…. ഇന്നത്തെ തല്ല് അവൻ എന്നെ തല്ലിയതിനാ….. അല്ലാതെ കുട്ടിയെ എന്റെ പാർട്ടിയിൽ ചേർക്കാൻ ഉള്ള തന്ത്രം ഒന്നും അല്ല.

അനു: ന്നോട് ഇപ്പോളും ദേഷ്യമാണോ……

ഹരി: ദേഷ്യമോ…. അതിനു നീ എന്റെ ആരാ…. നീ എന്റെ ആരെങ്കിലും ആയിരുന്നേൽ കുറച്ച് ദേഷ്യം കാണിക്കായിരുന്നു. ഇതിപ്പോ ഞാൻ എന്തിനാ വെറുതെ ……

അവന്റെ ചോദ്യത്തിന് ഒന്നും അവളുടെ കയ്യിൽ ഉത്തരം ഇല്ലായിരുന്നു.അവന്റെ മുന്നിൽ തല കുനിച്ച് നിൽക്കാൻ മാത്രം ആണ് അവൾക്ക് സാധിച്ചത്.

അപ്പോളേക്കും അവന്റെ കൂട്ടുകാരും അവളുടെ കൂട്ടുകാരും അവിടെ എത്തി.

ദേവു: നീ ഇവിടെ എന്തേടുക്കുകയാ… ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങിയില്ലേ പോവാൻ നോക്ക്…..

അനു: ന്നോട് ക്ഷമിക്കണം…. ഞാൻ അറിയാതെ പറഞ്ഞതാ…..

ദേവിക: ഓ…. നിനക്ക് തോന്നുമ്പോൾ പ്ലൈറ്റ് മാറ്റി കളിക്കാൻ ഞങ്ങടെ ചെക്കൻ എന്താ നിന്റെ പാവയാണോ….അതിനു വേറെ കോന്ദൻമാരെ നോക്കിക്കോ… ഞങളുടെ പിന്നാലെ വരണ്ടാ…..

ജെനി: ചേച്ചി പ്ലീസ്…… അവള് മൂന്നാല് ദിവസായി ആഹാരം പോലും നേരെ കഴിച്ചിട്ടില്ല. ഏത് നേരവും കരച്ചിലാണ്.

ഹരി: ഹ ഹ…. ആഹാരം അല്ലേ… കിട്ടാഞ്ഞിട്ടൊന്നും അല്ലല്ലോ….

ദേവു: ഡാ നീ വന്നെ…. ഇനി മുതൽ നീയൊരു കാര്യം മനസ്സിലാക്കിക്കൊ… ജൂനിയേഴ്സിനേ അവരുടെ നിലക്ക് നിർത്തിയാൽ മതി. …എല്ലാവരെയും ഒരുപോലെ കണ്ടാൽ അവർ നിന്റെ തലയിൽ കേറി നിരങ്ങും.

ദേവു അവന്റെ കയ്യും പിടിച്ച് മുന്നോട്ട് നടന്നു. അനുവിന്റെ ആ നിപ്പ്‌ കണ്ടിട്ട് ജസ്റ്റിനും റഷിദിനും പാവം തോന്നി…..

നടന്നു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു ഹരിയുടെ കാലുകൾ എന്തിന്റെയോ ഭാരത്താൽ അനക്കാൻ പറ്റാതെ അവിടെ നിന്ന്.

തല താഴ്ത്തി നോക്കിയ അവൻ കാണുന്നത് തന്റെ ഒരു കാലിൽ ഇറുക്കി കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കരയുന്ന അനുവിനേയാണ്. അവളുടെ കണ്ണീരിന്റെ ചൂടാൽ അവന്റെ നെഞ്ചു പുകഞ്ഞു നീറി

അനു: എന്നെ വേണേൽ അടിക്കോ ചവിട്ടോ എന്താച്ച ചെയ്തോ… ന്നോട്‌ ഒന്ന് ക്ഷമിച്ച് എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞാ മതി……

ഞാൻ ഏട്ടന്റെ കൺവെട്ടത്ത് പോലും വരാതെ നടന്നോളാ….

അവളുടെ ആ എങ്ങിയടിച്ചുള്ള കരച്ചിൽ കണ്ട എല്ലാവരുടേയും മനസ്സ് നന്നായി നീറി…

ഹരിക്ക് ഒന്ന് അനങാൻ പോലും സാധിച്ചില്ല.

ജസ്റ്റിൻ: ഡാ ഹരി….. അത് അറിയാതെ ചെയ്തല്ലെടാ…. പാവം അതിനോട് ഒന്ന് ക്ഷമിച്ചുന്ന് പറയട…

റാഷിദ്: ഡാ… അതിനെ പിടിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിക്കട….നാറി…

എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ അവൻ കുറച്ച് നേരം അനങ്ങാതെ നിന്നു.

ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് ദ്ദേവുവിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയപ്പോ ആ മുഖത്തും ആ വിഷമം നിഴലടിച്ചിരുന്നു.

അവൾ ഹരിയെ നോക്കി കണ്ണുകൊണ്ട് അവളെ എഴുന്നേൽക്കാൻ പറഞ്ഞു.

ഹരി: അനു…. മതി എഴുന്നേൽക്ക്…. എനിക്ക് ദേഷ്യം ഒന്നുമില്ല.

അതുകൊണ്ടൊന്നും അവളുടെ കരച്ചിൽ നിന്നിരുന്നില്ല.പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല അവളെ പിടിച്ച് എഴുന്നേൽപ്പിച്ച് അവന്റെ മാറോട് ചേർത്തു.ഒരു പൂച്ചക്കുട്ടിയെ പോലെ അവള് അവന്റെ നെഞ്ചില് ചാഞ്ഞു.

ഹരി: പോട്ടെ…. കരയണ്ട…. എനിക്ക് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ലട്ടോ….

അവളുടെ കണ്ണുനീരിന്റെ ചൂട് അവന്റെ നെഞ്ചില് അറിഞ്ഞു.ആശ്വാസ വാക്കുകൾക്ക് ഒപ്പം  അവളുടെ മുടിയും തഴുകാൻ തുടങ്ങി.

ദേവു: ഹലോ…. ആരെങ്കിലും വരുന്നതിനു മുമ്പ് ആ പിടി ഒന്ന് വിട്ടിരുന്നെങ്കിൽ നന്നായിരുന്നു….

വെറുതെ കുട്ടികളെക്കൊണ്ട് അതും ഇതുമൊന്നും പറയിപ്പിക്കേണ്ട…..

ദേവികന്റെ വാക്കുകൾ അനുവിനെ സ്വഭോതത്തിലേക്ക്‌ എത്തിച്ചത് . പെട്ടെന്ന് അവള് ഹരിയിൽ നിന്നും വിട്ട് മാറി.

ലജ്ജയാൽ തല ഉയർത്താൻ പറ്റിയില്ല. ഒന്നിടം കണ്ണിട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ എല്ലാവരും അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുകയാണ്.

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവള് നോട്ടം മാറ്റി.

അനു: ഞാൻ പോവാ…. ക്ലാസ്സ് തുടങ്ങി കാണും…..

അവള് വേഗം ജെനിയുടെ കയ്യും പിടിച്ച് ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടക്കാൻ പോയി.

ഹരി: അനു……..

അവൻ വിളിച്ചത് കേട്ട് ഒരു നിമിഷം അവൾ അവിടെ അനങ്ങാതെ നിന്നു.

ഹരി : മൂന്നാല് ദിവസം ആയിട്ട് ഒന്നും നേരെ കഴിച്ചില്ല എന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ…. എന്നാ വാ… ഞാനും ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഒന്നും കഴിക്കാതെയാണ് വന്നത്….. നമുക്ക് വല്ലതും കഴിച്ചിട്ട് അടുത്ത പിരിയഡ് ക്ലാസ്സിൽ കേറാം……

അനു: അയ്യോ…. ക്ക് വേണ്ടാ…. ഹരിയെട്ടൻ പൊയ്ക്കോ ക്ലാസ്സ് കട്ടാവും …

അവൾ ഒഴിഞ്ഞ് മാറാൻ ശ്രമിച്ചു.

ജെനി: പിന്നെ ക്ലാസ്സ്…. എന്റെ പൊന്നു ഹരിയെട്ട…. ഇവൾ ഇത്രയും ദിവസം ക്ലാസ്സിൽ ഒന്നും അല്ലായിരുന്നു……

വേറെ എവിടെയോ ആയിരുന്നു…. ഇന്നും ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല….. നീ പോയി വല്ലതും കഴിക്ക് പെണ്ണേ….

അനു അവടെ നിന്ന് പതുങ്ങാൻ തുടങ്ങി.

ഹരി: അല്ല എന്നെ പോലെ ഉള്ള ഒരു തെണ്ടിയുടെ കൂടെ കഴിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ടിയിട്ടാണ് എങ്കിൽ വെണ്ടാട്ടോ….നീ പൊയ്ക്കോ….

ഒട്ടും അയയാതെ തന്നെ ഹരി ആ ഡലോഗ് കാച്ചി.

അനു: എന്തിനാ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചിന്തിക്കണെ…. ഞാൻ വരാം…. പോരെ….

ഹരി: എന്നാ പോര്…. എനിക്ക് വേണ്ടി പട്ടിണി കിടക്കണ്ട.

ജെനിയോടും ലച്ചുവിനൊടും പോവാൻ പറഞ്ഞ് അവള് ഹരിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.അവരെ ഒന്ന് നോക്കി കളിയാക്കി ചിരിച്ച് അവർ രണ്ടുപേരും ക്ലാസ്സിൽ പോയി.

പിന്നെ ഹരിയും അനുവും ദേവുവും റാഷിദും ജസ്റ്റിനും ഒക്കെയായി മുന്നോട്ട് നടന്നു. അനു ഹരിയുടെ തലയിലെ മുറിവിലേക്ക്‌ ആണ് നോട്ടം.നടന്നു നടന്ന് അവർ ബൈക്ക് വച്ച ഇടതെത്തി.

ദേവു: എന്നാ നിങ്ങള് പോയി വല്ലതും കഴിച്ചിട്ട് വാ…. ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ച് പണിയുണ്ട്.

ഹരി: മ്മ്‌……

അവർ പോകുന്നത് കണ്ട അനു തെല്ല് പരിഭവത്തോടെ ചോദിച്ചു.

അനു: ദേവുവേച്ചി…. അപ്പോ നിങ്ങള് വരുന്നില്ലേ….

ദേവു: ഞങൾ ഇല്ലടി……

ഇവനാ തല്ലുണ്ടാക്കാൻ മുട്ടി ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്.

ഞങ്ങൾക്ക് നല്ല വിശപ്പ് ഉള്ളത്കൊണ്ട് എപ്പോഴെവയറ് നിറച്ച് കഴിഞ്ഞു.

അത് അവളിൽ ഒരു ഞെട്ടൻ ആണ് ഉണ്ടാക്കിയത്.അപ്പോളേക്കും ഹരി തന്റെ ബുള്ളറ്റ് സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി.

ദേവു: ഹാ…. നോക്കി നിൽക്കാതെ കേറ് പെണ്ണേ….

അനു: അല്ല കാന്റീനിൽ നിന്ന് കഴിക്കാ….

ജസ്റ്റിൻ: ബെസ്റ്റ്….. അവടത്തേ ചോറും കലം കഴുകി കമിഴ്ത്തി വച്ചുകാണും…..പുറത്ത് പോയി വല്ലതും കഴിക്കാൻ നോക്ക്….

അനു പിന്നെയും നിന്ന് പരുങാൻ തുടങ്ങി…കുറച്ച് നേരം ആയത് കൊണ്ടാവും ഹരി വണ്ടി ഒന്ന് റൈസ് ചെയ്തു.

ദേവു: പേടിക്കാതെ പോ പെണ്ണേ…. ഇൗ ജീവി കടിക്കുന്ന ടൈപ്പ് അല്ല.

എന്നിട്ട് ദേവു ഹരിയുടെ മുഖം നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചു.അധികം നേരം നിന്ന് പതുങ്ങിയാൽ അടുത്ത പിണക്കം ആവും എന്ന് കരുതി അവള് അവന്റെ വണ്ടിയിൽ കയറി.

ബൈക്ക് കോളജിന്റെ പുറത്തേക്ക് ചീറി പാഞ്ഞു.

അവള് പരമാവതി അവനിൽ നിന്നും വിട്ട് നിന്നു.

രണ്ടും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒരക്ഷരം മിണ്ടുന്നില്ല
[10/19, 9:45 AM] Dd: വണ്ടി നേരെ പോയി നിന്നത് കൊട്ടാരം ഹോട്ടൽ എന്ന് പേരുള്ള ഒരു സ്ഥലത്താണ്….

പേരിൽ മാത്രമാണ് ട്ടോ കൊട്ടാരം……

അവൻ വേഗം ഹോട്ടലിലേക്ക് കെറിപ്പോയി…..

ആരെയൊക്കെയോ പേടിച്ച് നിൽക്കുന്ന പോലെ അനു ചുറ്റിനും തെല്ല് ഭയത്തോടെ നോക്കി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി……

മുന്നിൽ പോയ ഹരി തന്റെ കൂടെ അവളെ കാണാതെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി….

അപ്പോ ദേ വരുന്നു പയ്യെ നടന്നു നമ്മുടെ അനുമോൾ …..

ഹരി: അല്ല….. ഇന്നിവിടെ എത്തുമോ … കഴിച്ചിട്ട് പോവേണ്ടതാണ്…..

അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ അനു നടത്തത്തിന്റെ സ്പീഡ് കൂട്ടി…..