അപരാജിതന്‍ 17 [Harshan] 11663

“കത്തിക്കല്ലേ മോളെ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,നീ പറയുന്നത് എന്ത് വേണേലും അനുസരിച്ചോളാ൦ ,,,ദൈവത്തെ ഓർത്തു പുറത്തേക് വാ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,വാ മോളെ ” അവൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു

അവനെ പുറത്തു നിന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു നളിനിയും വല്യമ്മയും കരഞ്ഞു

വൈഗയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും ഒക്കെ മാറിയ പോലെ

അവൾ ജനലിലൂടെ അപ്പുവിന്റെ അടുത്തേക് വന്നു

കൈകൾ നീട്ടി

“ഉങ്കൾ അമ്മാ ,,മേലെ സത്യം പോട് ”

അവന്റെ ഹൃദയം തകർന്നു പോയ പോലെ ആയി

അമ്മയുടെ പേർക് സത്യം ചെയ്‌താൽ താൻ അത് പാലിക്കും എന്ന് വൈഗക്കു നല്ല പോലെ അറിയാം ,,,,

“സത്യം ,,,പൊട് ,,,അപ്പടിയാനാ നാൻ നമ്പറെൻ ,,,,സത്യ൦ പോട്ട് കൊട് മാമാ ,,,,,,,,,,,,”

അവൾ കൈകൾ നീട്ടി

മറ്റേ കൈയിൽ തീപ്പെട്ടിയും