∆ ആഴങ്ങളിൽ ∆ [രക്ഷാധികാരി ബൈജു] 84

“മക്കളെ വാ കേട്ടോ വെല്ലതും കഴിക്കാം.”

അമ്മയുടെ വിളിക്കുപിറകെ ഞങ്ങൾ നേരെ ചെന്നു കഴിച്ചു.കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പൊഴും അവന്റെ ചെറുദേഷ്യത്തിന് തെല്ലു കുറവില്ലെനെനിക്കു തോന്നി. അങ്ങനെ ആഹാരംകഴിച്ച ശേഷം അവൻ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി.

“ഇൗ പിള്ളേര് കൂടി ഇല്ലാരുന്നേൽ ആരു വന്നേനേം ഇങ്ങോട്ടേക്ക്‌. ഇവിടെ രണ്ട് അനാഥ പ്രേതങ്ങൾ മാത്രമായി ജീവിച്ചൊടുങ്ങി തീർന്നേനേം..”

“ഒാ ആത്മഗതം പറഞ്ഞു നിൽക്കാതെ വാതിലടക്കമ്മെ.”

ഇതും പറഞ്ഞു ഞാൻ റൂമിലേക്ക് കയറി മെല്ലെ പുസ്തകവുമായി കട്ടിലിലേക്കിരുന്നു….

വായനയിൽ മുഴുകി നേരം കടന്നുപോയി. പിന്നെ എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്കും.

രാവിലെ പതിവു കട്ടൻചായയുമായി വന്ന അമ്മയുടെ വിളിയിൽ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഉണർന്നത്. ഇന്ന് അവധിദിനമായത്തിനാൽ വിളി അല്പം താമസിച്ചു എന്നെനിക്കു തോന്നി. അങ്ങനെ കട്ടൻകുടിച്ച ശേഷം പ്രഭാത കർമ്മങ്ങളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉമ്മറത്തെ അരഭിത്തിയിൽ പത്രം വായന നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന നേരത്താണ് അമ്മയെന്റെ കല്യണക്കാര്യം സ്ഥിരം പറയാറുള്ള ബ്രോക്കർ സുഭാഷ് അമ്മേന്നും വിളിച്ച് കയറിവന്നത്. വന്നപാടെ എന്നെ കണ്ട് ആളൊന്ന് പതറി. ഇന്ന് അവധി ദിനമാണെന്ന കാര്യം അയാളോർത്തമട്ടില്ല. അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ സമയക്രമങ്ങൾ നോക്കിയേ ആളെ അമ്മ വിളിക്കൂ അല്ലെങ്കിൽ അയാൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടു.

“ആ മോനെ ഇന്ന് പോകണ്ടായിരുന്നു അല്ലെ.”

“ഇല്ല. ഇന്ന് രണ്ടാംശനിയെല്ലെ.അല്ല എന്താ പതിവില്ലാതെ രാവിലെ ഞാൻ ഉള്ളനേരത് ഇൗ വഴിക്ക്.”

“അല്ല അത്.. അത് അതുപിന്നെ….”

“മ്മ് വേണ്ട കിടന്നു വിക്കണ്ട. തന്നോട് ഞാൻ മുന്നേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ് കല്യണകാര്യം പറഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് കയറരുതെന്ന്…”

“എന്താടാ… ആരാ… ആരാ ഉമ്മറത്ത്…”