🔥അഭിമന്യു🔥 [Teetotaller] 300

 

ഒരുപാട് നേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം തന്റെ മുന്നിലിരിക്കുന്ന ആ വൃദ്ധനെ നോക്കി കൊണ്ട് അയാൾ ചോദിച്ചു……

 

” നശിച്ചു….. എല്ലാം നശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്ക ദയാ….. കുടുംബത്തിന്റെ ആണിക്കല്ല് അവരെ ഇളകി……. ”  വാർദ്ധക്യത്താൽ കുഴിഞ്ഞ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ബദ്ധപ്പെട്ടു ഒന്നു രണ്ടു കണ്ണീർ തുള്ളികൾ  ചുളിവു വീണ കവിൾ തടത്തിലൂടെ ഒഴികി കവടി പലകയിലേക്ക് വീണു…… 

” പത്മത്തിന്റെ ആദ്യ ആണ്ടായിരുന്നു ഇന്നലെ….. ബലിയിടുമ്പോൾ പോലും നിക്ക് സമാധാനം കിട്ടില്ല്യ ദയാ….. ഉള്ളു കേടന്നു നീറി പൊളിയാഡോ……” വാക്കുകൾക്ക് ഇടയിലും  ഒരു വിറയൽ ഉണ്ടായിരുന്നു…

 

” മ്മ്…. കഷ്ടകാലം തീർന്നിട്ടില്ല ദേവാ …. ശനി ദശ അവസാനിക്കാൻ  ഇനിയും മൂന്നു മാസം ഉണ്ട് …..ഇനിയും അനർത്ഥങ്ങൾ നടക്കും….. ഞാൻ അന്നേ തന്നോട് പറഞ്ഞതല്ലേ ശ്രദ്ധിക്കണം എന്നു ….! “

 

” അറിഞ്ഞില്ലഡോ ….. എല്ലാം പിഴച്ചു….. കണ്ടതും കേട്ടതും തൊട്ടതും എല്ലാം പിഴച്ചു…. ചതിക്ക് ഇങ്ങനേം ഒരു രൂപം നിരീചില്ല …….. ഒരു പക്ഷെ ന്റെ പത്മം പറഞ്ഞതെങ്കിലും ഒരു വട്ടം കേട്ടിരുന്നെങ്കിൽ  ഇതൊന്നും നടക്കിലാർന്നു ലെ അല്ലെ ദയാ……” ആ വൃദ്ധമനസ് ഈ നിമിഷവും നീറുകയായിരുന്നു….

 

” ദേവാ ……. ഞാൻ ഒന്നും ഒളിച്ചു വെക്കണില്ല….. ഇനിയും ദുർമരണം സംഭവിക്കും …… ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിന്റെ നാശം അത് തന്ന്യ പ്രശനത്തിലും കാണിക്കണെ…” 

 

” വയ്യ …… ഇനിയും വയ്യ…..  എന്റെ കുഞ്ഞ് കണ്ണൻ , പത്മം …. പാവങ്ങൾ ആയിരുന്നുഡോ….. സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം അറിയുള്ളോ….. എന്നിട്ടും….! നാല് പേരാ ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിനു പോയേ ….. എന്തിനു വേണ്ടി…. എന്തേലും വഴിയുണ്ടോ നോക്ക് ദയാ …… അധമൻമാരുടെ സന്തതികൾ ആണെങ്കിലും ന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെയെങ്കിലും രക്ഷിക്കണം നിക്ക്……” ആ കണ്ണുകളിൽ പൊഴിയാൻ കണ്ണു നീർ ബാക്കിയില്ലായിരുന്നു……

 

ഒന്നു കണ്ണടച്ചു ദീര്ഘശ്വാസം എടുത്തു ദയാന്ദൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി….

” മ്മ്…… അന്ന് വന്നപ്പോഴും ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ അത് തന്ന്യ പറയാള്ളോ….. മുടങ്ങിയ ഉൽസവം നടത്തണം……. പിന്നെ 

അനന്തരവളെ ഭൈരവി ദേവി ആയി  കുടിയിരുത്തി ക്ഷേത്രപാലക പൂജ ചെയ്യണം “

 

” ഉം…. ചെയാം …..ഇനി വേറെ ഒന്നും നോക്കന്നില്ല…. ഇത്രേം കാലം കാത്തിരുന്നില്ലേ…… ” നിസ്സംഗതതയും നിരാശയും ആ വൃദ്ധ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു….

 

” ആ പയ്യൻ …. ക്ഷേത്രപാലകനായിരുന്നു അയാളെ കുറിച്ചു വിവരം ഒന്നും …?? ” ആ നിമിഷം  ദയാനന്ദന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആരും കാണാത്ത ഒരു തിളക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു ….. അതിനുള്ളിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഭയത്തിന്റെ ശേഷിപ്പുകൾ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട്…