?പാരസൈറ്റ് ബംഗ്ലാവ് ?[M.N. കാർത്തികേയൻ] 166

 

അൽപസമയം കൊണ്ട് തന്നെ അവർ സംസാരിച്ചു നല്ലവണ്ണം അടുത്തു. ചിരിച്ചു കളിച്ചു ഇരുന്ന അവരെ ഞെട്ടിച്ചു കൊണ്ടു ഒരു ഇടിവെട്ടി. മഴ പൊടിയാൻ തുടങ്ങിയതോടെ അവൾ അശ്വിന്റെ കയ്യും പിടിച്ചു ആ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിലേക്ക് ഓടി കയറി.

കെട്ടിടത്തിനുള്ളിലേക്ക് കയറി ഒരു മൂല ചേർന്നു അവർ രണ്ടു പേരും നിന്നു. ശക്തമായി വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടികൾ പാറി പറന്നു. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്റെ കണ്ണുകൾ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നത് അശ്വിൻ അറിഞ്ഞു. അവളും അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി.

അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒരു കുസൃതിത്തരം മിന്നി മറഞ്ഞു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അവനിലേക്ക് അടുത്തു. ഇരുവരുടെയും ശ്വാസം പരസ്പരം മുഖത്ത് ഏൽക്കുന്നുണ്ട്. പെട്ടെന്ന് അവൻ തല തിരിച്ച് ദീർഘമായി ശ്വസിച്ചു.

 

“എന്താ എന്തു പറ്റി. ” അവൾ ചോദിച്ചു.

 

“അത്.. അത് എനിക്ക് പറ്റില്ല. സ്വന്തം എന്നു പറയാൻ ആരുമില്ലാത്തവൻ ആണ്. ആ ഞാൻ ഈ കാണിക്കുന്നത് അതിമോഹം ആവാം. എനിക്ക് നിന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട്. അത് വരെ ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടു പോലും നിന്നെ കളങ്കപ്പെടുത്താൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. എന്റെ പ്രണയം സ്വീകരിക്കാമോ”

 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവന്റെ മാറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്നു അവൾ തേങ്ങി. പതിയെ തോളിൽ തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ച അവൻ അവളെ പിടിച്ചുയർത്തി മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ മുഖം നാണത്താൽ ചുവക്കുന്നത് അവൻ നിലാവെളിച്ചത്തിൽ നോക്കി നിന്നു. മുഖം മാറ്റി കളഞ്ഞ അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

“മഴ തോർന്നു. പോകണ്ടേ”

 

“പോണോ”

 

“മ്മ് വേണം. ആരെങ്കിലും തിരക്കി വരും”

 

“എനിക്ക് ഒരു ആഗ്രഹമുണ്ട്”

 

“എന്ത് ആഗ്രഹം.”

 

“എന്നെ… എന്നെ ആ നെഞ്ചിൽ കിടത്തി ഒന്നുറക്കാമോ”

 

“അതിനെന്താ. വാ….”

 

അവൻ തറയിൽ കിടന്നു അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. മുഖം അവന്റെ മാറിൽ പൂഴ്ത്തി കൊണ്ട് അവളും കിടന്നു.

“സാർ…… സാർ…..” ആരോ തട്ടി വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു കൊണ്ടാണ് അവൻ എഴുന്നേറ്റത്. മെല്ലെ കണ്ണു തുറന്ന അവൻ കാണുന്നത് തന്റെ ചുറ്റും കൂടി നിൽക്കുന്ന പത്തിരുപത് ആൾക്കാരെയാണ്. അവന്റെ നോട്ടം ആദ്യം പോയത് നെഞ്ചിലേക്കാണ്.

 

ഭാഗ്യം അവൾ ഇല്ല. എപ്പോഴാണ് അവൾ എഴുന്നേറ്റ് പോയത്. എന്നോടൊന്നു പറഞ്ഞിട്ട് പോകമായിരുന്നു. അവൻ ചിന്തിച്ചു.

 

“സാർ സാർ എന്താ ഇവിടെ കിടക്കുന്നത്”

 

“ഞാൻ ഇന്നലെ രാത്രി ചുമ്മാ നടക്കാൻ ഇറങ്ങിയിട്ട് ഇവിടെ കിടന്നു അങ്ങു ഉറങ്ങിപ്പോയി. അതാ..”

 

“ഹോ.. സാറിനു എന്തോ ഭാഗ്യമുണ്ട്
സാറേ രാത്രി ഇറങ്ങി നടക്കരുത്. ഇവിടെ പ്രേതങ്ങളുടെ ശല്യമൊക്കെ ഉള്ളതാണ്. ചാവാതെ രക്ഷപ്പെട്ടത് സാറിന്റെ ഭാഗ്യം. അതും ഈ വീട്ടിൽ കിടന്നിട്ടും സാറിന്റെ ജീവൻ പോയില്ല എന്നത് തന്നെ മഹാഭാഗ്യം” ചായകടക്കാരൻ പറഞ്ഞു.