❤️ദേവൻ ❤️part 17 [Ijasahammed] 184

പിന്നിലെ ചുവരിനോട് ചേർത്തിട്ടബെഞ്ചിന്മേൽ ഞാൻ ചുവരിനോട് ചേർന്നിരുന്നു..

നിലത്തു തട്ടിയ സാരിതുമ്പ് മടിയിലേക്ക് കയറ്റിവച്ചു കൊണ്ട് ആ ചിരിയിലേക്കായി ഞാൻ നോട്ടമെറിഞ്ഞു..

മുൻപ് ഒരിക്കൽ ഈ ലോകത്തുവെച്ചേറ്റവും കൂടുതൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നതും വീണ്ടും വീണ്ടും കാണാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതും ഇതേ ചിരിആയിരുന്നു..

നീണ്ട വിരഹത്തിന്റെ വരണ്ടചാലുകീറിയ നേരങ്ങൾക്കപ്പുറം സ്വന്തമാക്കിയിട്ടും എന്നിൽ നിന്നും അന്യമായി ദേവേട്ടനൊപ്പം ആ ചിരിയും മറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടാണെന്ന് എത്രയാലോജിച്ചിട്ടും മനസ്സിലായില്ല..

ആ ഒന്നാം ക്ലാസ്സുകാരിയോടൊപ്പം ദേവേട്ടന് ചുറ്റും മറ്റുകുട്ടികളും ചേർന്നുനിന്നു..

നിഷ്കളങ്കമായ ഒരുപാട് കുരുന്നു പുഞ്ചിരികൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിറഞ്ഞു..

അവക്ക് നടുവിലായി കാലങ്ങളായി ചിരിക്കാൻ മറന്ന ദേവേട്ടന്റെയും..

സ്വന്തമാക്കിയിട്ടും എന്റെതല്ലാത്ത ആ ചിരിക്ക് ഇന്നും പണ്ടത്തെ അതേ മനോഹാരിതയുണ്ടായിരുന്നു…

അത് നോക്കിഇരിക്കെ ആ നോവിലും എന്റെ ചുണ്ടിൽ പതിയെ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു….

അത്ര അടുത്തുണ്ടായിട്ടും എന്നിൽ നിന്നും ഒരുപാട് അകലത്തിലായിരുന്ന ആ പുഞ്ചിരി കാൺകെ
കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു…

അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ചിട്ടും തോറ്റുപോവുകയാണെന്നൊരു തോന്നൽ ആ നിമിഷം മുതൽക്ക് എന്നിലുണർന്നു കൊണ്ടിരിന്നു..

അപ്പോഴും കുരുന്നുകളുടെ ശബ്ദത്തിനൊപ്പം ആ ചിരി കാതിൽ മുഴങ്ങി നിന്നു..

…..

തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ദേവേട്ടൻ കൂടുതൽ കൂടുതൽ സംസാരിക്കുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു..

പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ നന്ദ എന്ന നന്ദനയെ കുറിച്ചായിരുന്നു…