❤️ദേവൻ ❤️part 15 [Ijasahammed] 194

“അത് വേണ്ട.. നിക്ക് തനിച്ചൊക്കെ ശീലാ ദേവാ.. ”

മേഘങ്ങൾ കരയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…
ഒപ്പം എന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന ആ കണ്ണുകളും…

“ദെന്താപ്പോ അമ്മാ…
ഞാനത്ര ദൂരത്തോട്ടൊന്നല്ല പോണേ…
അത്ര അടുത്തല്ലേലും ഒത്തിരി ദൂരയൊന്നുവല്ല.. ഒന്ന് വിളിച്ചാൽ അപ്പൊ ഓടിവരാ ഞാന്… !!”

ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അമ്മയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു…

മഴത്തുള്ളികൾ ഓരോന്നായി നിലത്തു വീണുചിതറിതെറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…

അമ്മയോട് യാത്രപറഞ്ഞുപടികൾ ഇറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ മഴ ശക്തിപ്രാപിച്ചിരുന്നു….

കുടനിവർത്തി എനിക്ക് മുമ്പിലായി കാത്ത്നിന്ന ദേവേട്ടന്റെ കുടയിലേക്ക് തലകുനിച്ചു കൊണ്ട് കയറുമ്പോൾ ഒരിക്കൽ ഈ ദേവനെ ഒരുപാട് ആരാധിച്ചിരുന്ന ആ പഴയ പത്താംക്ലാസ്സ്‌ കാരിയാണ് ഞാൻ എന്ന് വീണ്ടും തോന്നി പോയി..

ആ വൈകിയസായാഹ്നം ഓർമയിലേക്കായി വന്നു വീണു…

ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച ഈ മുഖം ആദ്യമായി കണ്ടനാൾ, ജീവിതത്തിലേക്ക് എന്ന പോലെ ആ കുടകീഴിലേക്ക് കാലെടുത്തുവച്ച നാൾ, ഒന്ന് സംസാരിക്കാനും അരികത്ത് നിൽക്കാനും അത്രമേൽ ആശിച്ചിട്ടും ധൈര്യം കൂട്ട് നിൽക്കാതിരുന്ന നാൾ..,

വർഷങ്ങൾ ഇത്ര കൊഴിഞ്ഞു പോയിട്ടും ആ പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ കാരിയിൽ നിന്നും ഇന്നും എന്നിലൊരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ലെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു…
ഈ സിന്ദൂരവും താലിമാലയുമല്ലാതെ.. !!

ഇന്നും ഈ ഹൃദയം ദേവനെ അത്രമേൽ ആരാധിക്കുന്നു…
കടലാഴം കണക്കെ നിശ്ചയമില്ലാത്തത്ര പ്രണയിക്കുന്നു…

നടന്നു ഗേറ്റിങ്ങേൽ എത്തുവോളം കാര്യമായി ഒന്നും തന്നെ പരസ്പരംമിണ്ടിയില്ല…

ആ കുടക്ക് ചുവടെ അരികിലായി അത്ര അടുത്ത് നിന്നിട്ടും ദേവേട്ടൻ ഉള്ളുകൊണ്ട് ഒരുപാട് അകലങ്ങളിലാണെന്ന് തോന്നിപോയി..

ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി…

ഈ വീട് ഇനി തനിക്ക് അന്യമല്ല… ഇനിമുതൽ ഈ വീട്ടുകാരിയാണ്..

ഉമ്മറത്തു നിന്നിരുന്ന ആ ഗുൽമോഹർ പൂക്കൾക്ക് എന്നത്തേക്കാളും ചുവപ്പൽപ്പം കൂടിയിരുന്നു…

കുടഉമ്മറത്തു നിവർത്തി വെച്ചു ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കികൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് കയറിപോയ ദേവേട്ടന് പിന്നാലെ ദേവന്റെ ഭാര്യയായി വലത് കാൽവെച്ചു കയറുമ്പോൾ
ആ ഒരു മുഖം ഞാൻ വെറുതെ തിരഞ്ഞു..