❣️LIFE PARTNER❣️ 9 [ᶜ͢ᴿ͢ᴬ͢ᶻ͢ᵞ A J R] 453

“അതല്ലടാ…., ഞാനെന്റെ മാളൂന്റെ birthday ക്ക് ഒരു gift കൊടുത്തു. അവളേറെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നൊരു gift…! നാളെയത് ഇട്ടിട്ട് വരാം എന്നെ അമ്പലത്തിൽ കൊണ്ട് പോവോന്ന് അവൾ ചോദിച്ചു. ഞാൻ കൊണ്ട് പോവാന്നും പറഞ്ഞു. പിറ്റേ ദിവസം അവളേം കാത്ത് ഞാൻ bus stop ൽ നിന്നു. പക്ഷെ അവള് വന്നില്ല. എന്നാ വന്നു, അവള് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആണ് എന്നൊരു വാർത്ത. ഒരുമാസം., കറക്റ്റ് ഒരു മാസം അവള് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഓരോ നിമിഷവും വേദനിച്ച് കഴിഞ്ഞു. ഞാൻ എന്റെ മുഴുവൻ സമയവും അവളോടൊപ്പം ചിലവഴിച്ചു. എപ്പഴും അവള് പറയും ഞാൻ മരിച്ചു പോകും, നീ വേറെയാരേലും കണ്ട് പിടിച്ച് സുഖയിട്ട് ജീവിക്കണം എന്നൊക്കെ. ആ ധാവണിക്ക് പിന്നിലും ഒരു കഥയുണ്ട്., അവസാന ദിവസം അവളെന്നോട് ഒരുപാട് സംസാരിച്ചു. ആ കൂട്ടത്തിൽ നീ സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾക്ക് ഈ ധാവണി കൊടുക്കണം, ഇതുടുക്കുന്ന ആള് ഒരുപാട് ഭാഗ്യവതി ആണെന്നോ‌ക്കെ. ആ ഭാഗ്യം നിനക്ക് കിട്ടി ലക്ഷ്മി….! എന്റെ മാളുന് കിട്ടാണ്ട് പോയ ഭാഗ്യം…..”

കരയാൻ വേണ്ടിട്ടല്ലത് പറഞ്ഞേ…. പക്ഷെ കരഞ്ഞുപ്പോയി….!!

“കരയാതെയേട്ടാ…., ഞാനില്ലേ എന്റെട്ടന്….?? മാളു ചേച്ചി ഇതൊക്കെ കാണുന്നുണ്ടാവും., ഞാൻ ചേച്ചിക്ക് വാക്ക് കൊടുക്കുവാ, എന്റെ ചേട്ടൻ ഇനി ഒരിക്കലും കരയില്ല. അതിന് ഞാനിട വരുത്തില്ല….!!”

അവളത് പറഞ്ഞെന്നെ മാറോട് അണച്ചു. അവളുടെയാ മാറിലെ ചൂടിൽ പറ്റിച്ചേരുമ്പോ മനസ്സിൽ ചുട്ടുപൊള്ളുന്നുണ്ടായിരുന്ന തീ അണഞ്ഞിരുന്നു. എന്നന്നേക്കുമായി….! എന്റെ മുടിയിഴകളിൽ അവൾ അധരങ്ങളാൽ മുദ്ര വക്കുമ്പോ അങ്ങനെ ഇരുന്ന് മരിച്ചാ പോലും സന്തോഷം ആയിരിക്കും എനിക്ക്.

“കെട്ടിപ്പിടുത്തവും മുത്തം വെപ്പുമൊക്കെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട്…..!”

അമ്മയുടെ ഉച്ച കേട്ടപ്പോ ഞാനും അവളും ഒരേപോലെ ഞെട്ടി. അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഒരു കള്ള ചിരി വിരിഞ്ഞപ്പോ ഞെട്ടല് മാറി നാണത്തോടെ അവൾ എന്നെ മാറിൽ നിന്നടർത്തി മാറ്റി പുറത്തേക്കോടി……!!

“നിന്റെ സങ്കടമൊക്കെ മാറാൻ അവളൊരുത്തി മതി മോനെ……”

ആ വാക്കില് സത്യമുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മക്കും ചേച്ചിക്കും മാറ്റാൻ പറ്റാത്തത് വെറും മിനിറ്റുകൾ കൊണ്ടവൾ മാറ്റി……. അന്ന് രാഹുല് പറഞ്ഞത് പോലെ എന്നെ പുതിയൊരു മനുഷ്യനാക്കി.

എന്നത്തേയും പോലെ അമ്മ തന്നെ വാരി തന്നു. അമ്മമാര് വാരി തരുന്നത് കഴിക്കാൻ തന്നെ ഒരു പ്രത്യേക സുഖമാ. ഒരു കറിയെ ഉള്ളുവെങ്കിലും സദ്യ കഴിക്കുന്ന പ്രതീഥി. എന്നേക്കാൾ ഓരോ ഉരുളയും ആസ്വദിച്ച് കഴിക്കുന്നത് ലക്ഷ്മിയാ. അവളുടെ കണ്ണ് നിറയാണ്ട് നോക്കേണ്ടത് എന്റെ ജോലിയും.

ഇപ്പൊ എനിക്ക് സമയം പോകാൻ ഫോണിന്റെയോ മറ്റോ ആവശ്യം ഇല്ല. ഒരു നേരം ആവുമ്പോ അളിയൻ എത്തും, അത് വരെ എന്റെ ലക്ഷ്മിയും.

ചേച്ചി വന്നിട്ടൊന്ന് ഇരിക്കാൻ പോലും ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. ആദ്യം തലയിലെ ഭാണ്ഡം അവുത്തു കളയണം.
അമ്മേം ലക്ഷ്മിയും ഒക്കെ എന്റെ അടുത്തു തന്നെ നിന്നു. ചേച്ചി സൂക്ഷിച്ച്, ചെറിയൊരു ബ്ലെയ്ഡ് കൊണ്ട് കെട്ട് കീറി പതിയെ പുറത്തെ തുണി നീക്കം ചെയ്തു. പിന്നുള്ളത് ഒരു പഞ്ഞി, വെളുത്ത പഞ്ഞിയിൽ മരുന്നിന്റെ മഞ്ഞ കളർ. അതും പതിയെ എടുത്തു മാറ്റി. ചെറിയൊരു വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു കൊറേ നാള് ഒട്ടി ഇരുന്നതല്ലേ….?? അങ്ങനെ ആ കടമ്പ കഴിഞ്ഞു.

“മുറിവ് ഉണങ്ങിയോ ടി…..??”

“അഹ് കരിഞ്ഞു. ഇങ്ങനേ റെസ്റ്റ് എടുക്കുവാണേ ഒന്ന് രണ്ട് ആഴ്ച കൂടെ കഴിഞ്ഞ് പ്ലാസ്റ്റർ ഉം മാറ്റം. അമ്മേ നല്ല വിഷപ്പുണ്ടേ…. എന്തേലും എടുത്ത് താ…. ലച്ചൂട്ടി കഴിച്ചായിരുന്നോ…..??”

“അഹ് ചേച്ചി.”

അവളുടെ കവിളിൽ നുള്ളി ചേച്ചി മുറി വിട്ട് പോകുമ്പോ ചേച്ചിക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുക്കാനായി അമ്മയും പോയിരുന്നു.

“വേദനയുണ്ടോ…..??”

എന്റെ മുറിവിൽ തൊട്ടവൾ തിരക്കി.